Wednesday, November 29, 2006

Sacha Sacket


Δυο χρόνια πήρε να συναντηθούμε. Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Φωνή άκρως συγκινητική με ένα αποτελεσματικότατο falcetto στα κατάλληλα σημεία. Μελαγχολικός, εσωτερικός, θλιμμένος, σε καμία περίπτωση όμως καταθλιπτικός (άντε... λίγο).

Τα τραγούδια του μου θυμίζουν κάτι ανάμεσα σε Peter Hammill και αρσενική Tori Amos (στα πιο χαμένα της) και για ένα λόγο που δεν έχω προσδιορίσει ακόμα ακριβώς κάτι από τα folk παραμύθια της Joni Mitchell.

Για pay him a visit:

Saturday, November 25, 2006

In the end...


Βγαίνουμε έξω με ο τι πιο επίσημο έχουμε μέσα και: scars.
Yes, we all feign a laugh.
We all sigh in the dark;
get cut off before we start.

And as the first act begins,
you realize they're all waiting
for a fall, for a flaw,
for the end.

There's a path stained with tears.
Could you talk to quiet my fears?
Could you pull me aside,
just to acknowledge that I tried?

And as your last breath begins,
contently take it in,
because we all get it in
the end.

And as your last breath begins,
you find your demon's your best friend.
And we all get it in
the end.


Άκου εδώ...

Saturday, November 11, 2006

Hamlet Says:


  1. Last Night I dreamt that somebody loved me - The Smiths
  2. Why ? - Andrew Bird
  3. Evil Night Together - Jill Tracy
  4. Luv - Travis
  5. Bang Bang - Isobel Campbell
  6. My Favorite Things - John Coltrane
  7. Motherless Child - Van Morrisson
  8. Broken Bicycles - Tom Waits & Crystal Gayle
  9. Winter Kills - Yazoo

Βγαίνει η ιστορία..;

Thursday, November 09, 2006

In Style


Το παν στη ζωή είναι το στυλ. Έχω καταλήξει. Το θέμα δεν είναι τι και γιατί το κάνεις. Το θέμα είναι το πώς. Τα σκοτεινότερα κίνητρα να έχεις, αν η ενσάρκωση του σκοπού έχει στυλ, το παιχνίδι έχει κερδηθεί. Σαφέστατα το στυλ δεν είναι ίδιον της ανθρώπινης φύσης. Η ουσία μας είναι χοντροκομμένη, κακόγουστη. Η πραγματικότητα μας είναι το πώς ξυπνάμε το πρωί: Κομμένοι, αναμαλλιασμένοι, με βαριά φωνή και ανυπάκουα μέλη. Η αφετηρία μας είναι αυτή. Και μετά έρχεται το στυλ. Ή η υπερβολή του. Τα πάντα πειθαρχούν στην εικόνα μας (ή την εικόνα των άλλων) και φτιάχνεται η προβολή μας στον κόσμο. Προσέχουμε τι φοράμε, πως κινούμαστε στο χώρο, τι σχολιάζουμε, μερικοί από μας τι τρώμε και πως τρώμε, πως αλληλεπιδρούμε με τους άλλους και όλα αυτά με μια επίφαση φυσικότητας. Σαν να γεννηθήκαμε σκηνοθετημένοι και ιλουστρασιόν. Ακόμα κι όταν τσαλακωνόμαστε προσπαθούμε να το κάνουμε με στιλ. Ανάλογα με τις αισθητικές καταβολές του ο καθένας, χαμηλώνουμε τα φώτα, κλειδώνουμε απ’ έξω τους άλλους «που δε μπορούν να καταλάβουν οι ανόητοι», κι αναπαράγουμε μεγάλες σκηνές από ταινίες ή θεατρικά με μουσική υπόκρουση που ποικίλλει από καψουροτράγουδα της πίστας μέχρι την Τραβιάτα του Verdi. Το μυστικό για να έχεις πάντα το σωστό στυλ είναι να φαντάζεσαι ανά πάσα στιγμή τον εαυτό σου σε αναμονή για φωτογράφηση περιοδικού. Το ποιο περιοδικό εξαρτάται πάλι από το τις αισθητικές σου καταβολές, από τη Vogue μέχρι το LIFE. Πόσα τεύχη μπορεί να πουλήσεις με τη ρουτίνα σου; Πόσο εναλλακτικά μπορείς να προμοτάρεις τη φάτσα σου; Σου είναι εύκολο να συμβαδίσεις με τα τρέχοντα trends σα να γεννήθηκες κατέχοντας τα; Ε τότε έχεις κερδίσει. Αυτή η εποχή διαμορφώθηκε για να βρεις εσύ το τέλειο περιβάλλον να λάμψεις. Οι υπόλοιποι έπονται.

Sunday, November 05, 2006