tag:blogger.com,1999:blog-248455002024-03-08T04:55:36.415+02:00*JirashimosuJirashimosuhttp://www.blogger.com/profile/15951928828475582646noreply@blogger.comBlogger721125tag:blogger.com,1999:blog-24845500.post-71822448522815271692024-01-01T09:09:00.001+02:002024-01-01T09:09:31.716+02:002024<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4armYrL6aj9FHSzoELSVtfyBhS24q1yv-65JuZtivAU1jhMfoxUmOQgY91mVFZ1cZtia8qcKHh0qSYCl1WYhaIlVaSfxw8ZKE_-KRvG4cpWXl2UVqpI0frT98Dah_DPWiYiE5A8fLKOMQRcOVFrMxgXV4ZdnjXYd6kD-jt76odQ71Ptp8Xe0wEw/s670/IMG_0261.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="670" data-original-width="670" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4armYrL6aj9FHSzoELSVtfyBhS24q1yv-65JuZtivAU1jhMfoxUmOQgY91mVFZ1cZtia8qcKHh0qSYCl1WYhaIlVaSfxw8ZKE_-KRvG4cpWXl2UVqpI0frT98Dah_DPWiYiE5A8fLKOMQRcOVFrMxgXV4ZdnjXYd6kD-jt76odQ71Ptp8Xe0wEw/s320/IMG_0261.jpeg" width="320" /></a></div><br /><div>Να ξέρεις από που έρχεσαι. </div><div>Να ξέρεις από που περνάς. </div><div>Να ξέρεις που πηγαίνεις. </div><div>Να ξέρεις με ποιους </div><div>Να ξέρεις ως ποιος. </div><div><br /></div><div>Οι πέντε βεβαιότητες που εξημερώνουν και το πιο άγριο άγνωστο καινούργιο. </div><div><br /></div><div>Καλή χρονιά αδέρφια! Άλλος ένας κρίκος στην πολύτιμη αλυσίδα μας. </div>Jirashimosuhttp://www.blogger.com/profile/15951928828475582646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24845500.post-38804825843870934992023-11-07T11:44:00.004+02:002023-11-07T11:44:32.164+02:00I'll be there for you<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicrq-Uk6OKVi260KN1UoVp8PCzrcTxAPqWFpTiZRqWigeMeDlZ10iWN5S3X-4ApOC8TsRCdhHMMfq6m2rrdAQ37NHzWaHEh5zQI3cQELCfolcA79iy1xfGdyx3VuNDlumnyBaqOC9TlDx3OH4kC1sZvVZiF17BUN4K4mxIQWZyxpCNgJi_RtWBIA/s1070/Joey-hugging-Chandler.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="913" data-original-width="1070" height="341" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicrq-Uk6OKVi260KN1UoVp8PCzrcTxAPqWFpTiZRqWigeMeDlZ10iWN5S3X-4ApOC8TsRCdhHMMfq6m2rrdAQ37NHzWaHEh5zQI3cQELCfolcA79iy1xfGdyx3VuNDlumnyBaqOC9TlDx3OH4kC1sZvVZiF17BUN4K4mxIQWZyxpCNgJi_RtWBIA/w400-h341/Joey-hugging-Chandler.jpg" width="400" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Από τον τροπο που επέλεξαν να βαφτίζουν κάθε επεισόδιο οι δημιουργοί των Friends φάνηκε πως είχαν αποφασίσει συνειδητά να παίξουν μπάλα στο γήπεδο της απενοχοποιημενης οικειότητας: “the one with…”, αμέτρητες ιστορίες, συνηθισμένες ή σουρεαλιστικές, σε βάθος δεκαετίας, όπως ακριβως θα επελεγες να αφηγηθεις μια ιστορια στην παρεα σου με την αίσθηση του χτισίματος μιας κοινής εμπειρίας, ενός κοινού βιώματος, μιας κοινής ζωής. Αυτή η ασφαλής ζώνη μιας μοιρασμένης καθημερινότητας αποτελούνταν από δύο διαμερίσματα, ένα διάδρομο κι ένα στέκι όπως αυτά που συνηθίζαμε να καταστρώνουμε τα σχέδια της ελεγχόμενα ανεύθυνης εξόρμησης στον κόσμο των μεγάλων με τους δικούς μας φίλους στα φοιτητικά - οι πιο τυχεροί και στα επόμενα- χρόνια της ζωής μας. Κι αυτή η καθημερινότητα έφτανε και με το παραπάνω για να πλοηγηθεί κανείς στα μικρά ή τα μεγάλα προβλήματα της φρέσκιας ενήλικης ταυτότητας. Ίσως αυτός είναι ο λόγος που δε με εξέπληξε ο χείμαρρος συγκίνησης από κάθε κατεύθυνση που συνόδεψε το θάνατο του Matthew Perry· γιατί συντονίστηκε με μια καθολική ακόρεστη ανάγκη για οικεία φροντίδα μιας millenial παρατεταμένης μετεφηβείας. Στο σύμπαν των Friends κανένας κίνδυνος δεν ήταν απειλητικός, κανένα πρόβλημα δεν ήταν απροσπέλαστο, καμιά ανάγκη δεν έμενε ακάλυπτη, κανένας χωρισμός δεν ήταν μόνιμος. Στο σύμπαν των Friends αρκούσε να κάνεις ένα αυτοσαρκαστικό λογοπαίγνιο για να λυθεί κάθε παρεξήγηση, αρκούσε να σταθείς στη μέση του δωματίου με ανοιχτά τα χέρια για να πέσουν κατά πάνω σου πέντε ιαματικές αγκαλιές. Σε ποιο άλλο πολύχρωμο πεδίο άραγε μπορούσαν ένας loser “transponster” , ένας σπασίκλας παλαιοντολόγος, μια νευρωτική σεφ, ένας ελαφρόμυαλος ανεργος ηθοποιός, μια αλαφροίσκιωτη μασέζ και μια κακομαθημένη σερβιτόρα να βρουν κοινό τόπο σε ένα safe space αποδοχής, κατανόησης κι αγάπης, χωρίς να αναγκαστούν να θυσιάσουν τίποτα από τη χαριτωμένη μοναδικότητά τους στο βωμό της αδηφάγας επιβίωσης στη Μέκκα του Καπιταλισμου; Ποια άλλη συνθήκη θα επέτρεπε στα βυθισμένα σαββατοκυριακατικα μεσημέρια στο πατρικό μας σπίτι σε οποιαδήποτε γωνία του πλανήτη να ονειρευόμαστε μια έξοδο σε έναν κόσμο, όπου θα μπορούσαμε να είμαστε ο εαυτός μας χωρίς αγωνίες, χωρίς οικονομική ανασφάλεια, χωρίς τραυματικές υποχωρήσεις με μοναδικές αποσκευές τα όνειρα, τις επιθυμίες μας, την όρεξη για ζωή και μια χούφτα φίλους καρδιάς; Καμία. Κι όμως, όσο ουτοπικό κι αν ακούγεται, επί μια δεκαετία αυτή η τηλεοπτική συνθήκη ήταν ο κοινός τόπος που ενηλικίωσε με τρυφερότητα την πιο ύπουλα τραυματισμένη μεταπολεμική γενιά κι αυτό είναι κάτι που ο καθένας από μας στο άκουσμα του θανάτου ενός από τα μέλη αυτής της παρέας το ψηλάφισαμε στο στήθος μας. Σαν κάποιος εντελώς ξαφνικά να μας τράβηξε από το μανίκι για να μεγαλώσουμε απότομα.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div>Jirashimosuhttp://www.blogger.com/profile/15951928828475582646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24845500.post-56768718695516951602023-10-17T10:46:00.010+03:002023-10-17T10:51:44.100+03:00Νομισματοκοπείο<div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiDOCOHgp_WqY5FfRjDVOYbNplZKD9d2KTWENUuGCnj-GDSKOjrpuCIK9GMnyzD7oIOhk1rygMt8JAYQkOm5acIeN6iT_-1nBmKlVqerpJ2UNPyKgTlIls9d_8zl9jYPm-E_T-jVDHLKGyGXsC-9Yi55u3sz3HS7U272bzyb8T3EmsMstTZin8rDg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="529" data-original-width="590" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiDOCOHgp_WqY5FfRjDVOYbNplZKD9d2KTWENUuGCnj-GDSKOjrpuCIK9GMnyzD7oIOhk1rygMt8JAYQkOm5acIeN6iT_-1nBmKlVqerpJ2UNPyKgTlIls9d_8zl9jYPm-E_T-jVDHLKGyGXsC-9Yi55u3sz3HS7U272bzyb8T3EmsMstTZin8rDg=w400-h358" width="400" /></a></div><br /> </div><div style="text-align: center;">Νομισματοκοπείο. </div><div style="text-align: center;">Είναι πριν η μετά; </div><div style="text-align: center;">Πάντα τα μπερδεύει. </div><div style="text-align: center;">Και στα Βριλήσσια πως πηγαίνεις; </div><div style="text-align: center;">Ποσά λεωφορεία; </div><div style="text-align: center;">(Αλήθεια ποσά λεωφορεία). </div><div style="text-align: center;">Να ένα πρόβλημα </div><div style="text-align: center;">που δεν θα τον απασχολήσει ποτέ ξανά. </div><div style="text-align: center;">Και γιατί τότε τον απασχολεί ξανά; </div><div style="text-align: center;">Γιατί οι δρόμοι μετριούνται σε τροχιές </div><div style="text-align: center;">Οριστικές. </div><div style="text-align: center;">Που όταν δεν είναι παράλληλες </div><div style="text-align: center;">είναι και πάλι οριστικές;</div><div style="text-align: center;">("Σκέψου κάτι άλλο - σκέψου κάτι άλλο!") </div><div style="text-align: center;">Αφού έχει σούρουπο. </div><div style="text-align: center;">Και πάντα θα 'χει σούρουπο. </div><div style="text-align: center;">(αυτό οριστικά οριστικό)</div><div style="text-align: center;">Και πότε κάτι θα σημαίνει </div><div style="text-align: center;">και πότε πάλι όχι. </div><div style="text-align: center;">("Μέτρα αντίστροφα ως τον επόμενο σταθμό!")</div><div style="text-align: center;"> Κι αναπόφευκτα πάλι θα παραγγείλουν delivery </div><div style="text-align: center;">που θα’ναι πάντα λάθος</div><div style="text-align: center;">όπως κάθε μοιρασμένη επιθυμία</div><div style="text-align: center;">αλλά θα είναι αφορμή για μια ιστορία </div><div style="text-align: center;">τρυφερής οικειοθελούς παραχώρησης</div><div style="text-align: center;">κι αυτό ποτέ δεν είναι λάθος.</div><div style="text-align: center;"> Κι όμως από τότε ποτέ </div><div style="text-align: center;">και από τότε πάντα.</div><div style="text-align: center;"> Πότε και πάντα ίδια σημασία. </div><div style="text-align: center;">Εθνική Άμυνα.</div><div style="text-align: center;">Ειρωνεία.</div><div style="text-align: center;">Είναι σοβαρός;</div><div style="text-align: center;">Φλερτάρει συμπεράσματα </div><div style="text-align: center;">λίγο πριν τις οκτώ,</div><div style="text-align: center;">Ενώ ακόμη δεν ξέρει πόσες στάσεις μακριά </div><div style="text-align: center;">είναι το Νομισματοκοπείο;</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div>Jirashimosuhttp://www.blogger.com/profile/15951928828475582646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24845500.post-74277302792377626852023-09-27T18:13:00.003+03:002023-09-27T18:19:51.507+03:00Pearl<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_FDc1PV_QBxU71O9fS0dPFfAEZQgjXjoKmTGdTmPOv9Ho2oMyWo6BFF-bdGBsvK8c31Sw7_grCJvcGSf2uODzseHrZukXW0YiTrTmnJr1Ht9QGhVo8ux983RjJNkAylducl1OP5gKEQv3dy-carbHuQtODZFUXLMp-JLI1V2A_MtspJgGMZOUHw/s1247/MCDPEAR_EC022.webp" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1247" data-original-width="1247" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_FDc1PV_QBxU71O9fS0dPFfAEZQgjXjoKmTGdTmPOv9Ho2oMyWo6BFF-bdGBsvK8c31Sw7_grCJvcGSf2uODzseHrZukXW0YiTrTmnJr1Ht9QGhVo8ux983RjJNkAylducl1OP5gKEQv3dy-carbHuQtODZFUXLMp-JLI1V2A_MtspJgGMZOUHw/w400-h400/MCDPEAR_EC022.webp" width="400" /></a></div><br /><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Πρόσωπα, γεγονότα, ημερομηνίες, </div><div style="text-align: center;">σημαντικά, ασήμαντα, </div><div style="text-align: center;">πρόσωπα</div><div style="text-align: center;">χαρές, λύπες, </div><div style="text-align: center;">γεγονότα</div><div style="text-align: center;">όλα ένα ατέλειωτο σκρολάρισμα.</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Kι εμείς νύχτα μέρα </div><div style="text-align: center;">εκπαιδευμένοι θεατές των πάντων </div><div style="text-align: center;">με ανεπαίσθητα βηχαλάκια ανενεργών ηφαιστείων </div><div style="text-align: center;">και μια μόνιμη έκφραση Mia Goth </div><div style="text-align: center;">σε αίθουσα αναμονής εξετάσεων. </div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Μπαζώνουμε ρωγμές να νιώσουμε άτρωτοι </div><div style="text-align: center;">και καταλήγουμε κινητοί σκουπιδότοποι.</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Άμεση ανάγκη αναβάθμισης λογισμικού.</div><div style="text-align: center;">Xειροκίνητα </div><div style="text-align: center;">-όπως παλιά-</div><div style="text-align: center;">με τρυφερότητα.</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"> </div>Jirashimosuhttp://www.blogger.com/profile/15951928828475582646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24845500.post-14585430530086668842020-12-31T08:20:00.003+02:002020-12-31T08:20:40.451+02:00survivors 2020<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkBc3SHcytjxjis9L3LbVucGOvaXREwViIHjfSKOpKaMGYBqk5lsiK2Zyo-q3vx8Eid01zCTJx2yRxV4TfkJAxWkldyWViUuQ3FfgnqvcI_ltnCmxKOCa6-6YQwOk4RVJDl0zVqg//" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="2048" data-original-width="1818" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkBc3SHcytjxjis9L3LbVucGOvaXREwViIHjfSKOpKaMGYBqk5lsiK2Zyo-q3vx8Eid01zCTJx2yRxV4TfkJAxWkldyWViUuQ3FfgnqvcI_ltnCmxKOCa6-6YQwOk4RVJDl0zVqg/w355-h400/BFD3EC1B-09CD-4DA1-99EB-09FB0CC546EE.JPG" width="355" /></a></div><br /><br /></div><div style="text-align: justify;">Πριν 5 χρόνια έφτιαξα τους "επιζώντες" για να έχω κάθε χρόνο τον ετήσιο προσωπικό μου απολογισμό.
το κονσεπτ ήταν να σβήνω όσα ο χρόνος μου στερούσε και να γιορτάζω όσα ο χρόνος μου χάριζε.
Το 2020 είχε τα δικά του σχέδια όμως. Μικρό προζάτο update λοιπόν. Με την ελπίδα του χρόνου να επιστρέψει η μουσική</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;">.
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/JpiGpAAJxkc" width="560"></iframe>
</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both;">Άλλη μια χρονιά που δεν αρρώστησα,</div><div class="separator" style="clear: both;">(ευτυχώς)</div><div class="separator" style="clear: both;">που με αγάπησαν </div><div class="separator" style="clear: both;">(ευτυχώς)</div><div class="separator" style="clear: both;">που δε φτώχυνα </div><div class="separator" style="clear: both;">(χμ…)</div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;">Άλλη μια χρονιά που έχω το σπίτι μου</div><div class="separator" style="clear: both;"> (ευτυχώς)</div><div class="separator" style="clear: both;">και τους ανθρώπους μου</div><div class="separator" style="clear: both;">(Θεέ μου, ευτυχώς)</div><div class="separator" style="clear: both;">που ονειρεύομαι </div><div class="separator" style="clear: both;">(σίγουρα), </div><div class="separator" style="clear: both;">που κάνω σχέδια </div><div class="separator" style="clear: both;">(ευτυχώς).</div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;">Άλλη μια χρονιά που πήγα θέατρο </div><div class="separator" style="clear: both;">(το σβήνουμε) </div><div class="separator" style="clear: both;">κι άκουσα δίσκους </div><div class="separator" style="clear: both;">(ευτυχώς)</div><div class="separator" style="clear: both;">Είδα ταινίες που με συγκίνησαν</div><div class="separator" style="clear: both;">(Όχι όπως θα ‘θελα - άλλα ευτυχώς)</div><div class="separator" style="clear: both;">Άλλη μια χρονιά που ταξίδεψα </div><div class="separator" style="clear: both;">(το σβήνουμε) </div><div class="separator" style="clear: both;">και δούλεψα…</div><div class="separator" style="clear: both;">(Και δούλεψα!)</div><div class="separator" style="clear: both;">που έγραψα κι έσκισα </div><div class="separator" style="clear: both;">(ευτυχώς)</div><div class="separator" style="clear: both;">και δεν απελπίστηκα…</div><div class="separator" style="clear: both;">(Δεν απελπίστηκα!)</div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;">Άλλη μια χρονιά που βρήκα ανθρώπους</div><div class="separator" style="clear: both;"> να με εμπνεύσουν </div><div class="separator" style="clear: both;">(ευτυχώς)</div><div class="separator" style="clear: both;">και τους κράτησα </div><div class="separator" style="clear: both;">(ευτυχώς)</div><div class="separator" style="clear: both;">και μου το επέτρεψαν.</div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;">Άλλη μια χρονιά </div><div class="separator" style="clear: both;">που μπορώ να μετράωτα καλά με σιγουριά.</div><div class="separator" style="clear: both;">Κι άλλη μια χρονιά που τα μικρά</div><div class="separator" style="clear: both;">εξακολουθούν να είναι τα πιο σημαντικά.</div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;">Άλλη μια χρονιά γεμάτη</div><div class="separator" style="clear: both;">που με γράμματα δικά μας</div><div class="separator" style="clear: both;">(Οι περισσότεροι από μας)</div><div class="separator" style="clear: both;">καταγραφόμαστε…</div><div class="separator" style="clear: both;">(ευτυχώς)</div><div class="separator" style="clear: both;">Στους επιζώντες.</div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;">Καλή μας νέα χρονιά!</div></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div>Jirashimosuhttp://www.blogger.com/profile/15951928828475582646noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-24845500.post-54310820973431358452020-10-01T07:37:00.005+03:002020-10-01T07:41:47.471+03:00H Εποχή του Θερισμού<p class="p1" style="font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Helvetica Neue;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Helvetica Neue;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4YPq2wDPqwccSdfiRSN-6xGaBRBPxldw3PaEnLDNxC5de-UWXEvTstVTpYiC2m4XSXirJNOPnmGbwndMAsUJdM2q_lHbHCdBn6ulI3sru_lK_n7jnzwZ16OyrV-YlNZ5OaWRumw/s2048/AM3I8486+%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CC%2581%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25BF.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1958" data-original-width="2048" height="383" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4YPq2wDPqwccSdfiRSN-6xGaBRBPxldw3PaEnLDNxC5de-UWXEvTstVTpYiC2m4XSXirJNOPnmGbwndMAsUJdM2q_lHbHCdBn6ulI3sru_lK_n7jnzwZ16OyrV-YlNZ5OaWRumw/w400-h383/AM3I8486+%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CC%2581%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25BF.jpg" width="400" /></a></span></div><span><p class="p1" style="font-family: "Helvetica Neue"; font-size: 17px; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: "Helvetica Neue"; font-size: 17px;"><br /></span></p><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;">Τα παλιά χρόνια, στις αρχές του καλοκαιριού, οι άνθρωποι της υπαίθρου, άφηναν τα χωριά τους, έπαιρναν τα νοικοκυριά τους στην πλάτη και μετέφεραν ολόκληρη την οικογένεια τους στους αγρούς. Εκεί, κάθε μέλος, από το μικρότερο ως το μεγαλύτερο, αναλάμβανε έναν νέο ρόλο προκειμένου να εξασφαλιστεί η σοδειά που θα τους ζούσε όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Ολόκληρη η ζωή τους - με τις χαρές και τις λύπες της - ξεριζωνόταν προσωρινά, μετουσιωνόταν σε κάτι διαφορετικό, έβρισκε νέες ισορροπίες και μέσα από σκληρή δουλειά (μα κι ελπίδα για το μέλλον) συνεχιζόταν η επιβίωση. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica;">Κάτι τέτοιο είναι για μας αυτός ο νέος κύκλος τραγουδιών, τέσσερα χρόνια μετά τη ΒΑΒΕΛ (αρκετή και γόνιμη αγρανάπαυση), σε συνθήκες πρωτόγνωρες για όλους μας, σκάψαμε το χωράφι μας και σας παρουσιάζουμε τους καρπούς της νέας μας σοδειάς, με την ευχή να βοηθήσουν να φωτίσει έστω και λίγο αυτός ο αλλόκοτος χειμώνας.</span></div></span><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span><span style="font-family: helvetica; font-size: 17px;"><br /></span></span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span><span style="font-family: helvetica; font-size: 17px;"><br /></span></span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: center;"><span style="font-family: helvetica; font-size: x-small;">(Η "Εποχή του Θερισμού" κυκλοφορεί από σήμερα ψηφιακά και φυσικά από την Cobalt Eclectic)</span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: center;"><span style="font-family: Helvetica Neue; font-size: x-small;"><br /></span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnz7y2duleUYWeMj59wI6Dp8NajaNh18e3rYXwOYvaciejaq8RIUX-LB8Neav3-S0jJIWiCD1R2bO62ykkatYfgVprtxfmSjRwGKdmQgqtQulhX94HYaCT6o_Nt9Ii5fg5dsYoig/s870/1662713_bofiliou-cover.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="779" data-original-width="870" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnz7y2duleUYWeMj59wI6Dp8NajaNh18e3rYXwOYvaciejaq8RIUX-LB8Neav3-S0jJIWiCD1R2bO62ykkatYfgVprtxfmSjRwGKdmQgqtQulhX94HYaCT6o_Nt9Ii5fg5dsYoig/s320/1662713_bofiliou-cover.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>Jirashimosuhttp://www.blogger.com/profile/15951928828475582646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24845500.post-86914407176515116432020-05-25T12:36:00.001+03:002020-05-25T12:36:31.348+03:00Αίμα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuA_X48mxFxR53B0_K5RBQPFCbgKZmcQIBeaMV93slQT3nM9Ykuv80hUPdiWHYpUf8ZDsBU0uEMWygbmFYWLbsCzcuMjkZaoZUba1o9VF322WQ_uMqrSoi5qiH2jZkmnP0SiuJNw/s1600/267902.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1152" height="375" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuA_X48mxFxR53B0_K5RBQPFCbgKZmcQIBeaMV93slQT3nM9Ykuv80hUPdiWHYpUf8ZDsBU0uEMWygbmFYWLbsCzcuMjkZaoZUba1o9VF322WQ_uMqrSoi5qiH2jZkmnP0SiuJNw/s400/267902.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πριν κάποια χρόνια είδα το “Αίμα των Ζώων” του Georges Franju (του κλασικού “Μάτια χωρίς πρόσωπο”). Σε αυτή τη μικρού μήκους ταινία παραγωγής 1949 σκηνές από την καθημερινή ζωή Γάλλων Αστών, εναλλάσσονται με αποτρόπαιες σκηνές από ένα σφαγείο στα προάστεια του Παρισιού. Η ταινία με εξόργισε. Μου προκάλεσε αποστροφή και δεν άντεξα να τη δω μέχρι τέλους. Με στοίχειωνε για μέρες. Μέχρι που κατάλαβα ότι αυτή ακριβώς η αποστροφή ήταν το αίτημα του Franju. Άρα είχε παράξει ένα πετυχημένο έργο Τέχνης. Για εκείνον. Για το σύμπαν του. Για τη φιλοσοφία του. Γιατί ένα έργο Τέχνης δεν είναι τίποτα παραπάνω από αυτό που γεννά μια αφηρημένη η συγκεκριμένη ανάγκη και διαχέεται στο σύμπαν να συναντήσει άλλες αφηρημένες ή συγκεκριμένες ανάγκες. Κι αν δεν τις συναντήσει δεν τρέχει και τίποτα. Προχωράμε, καλλιτέχνες και κοινό, στην επόμενη απόπειρα. Κι αν αποζητά χάδι το θεικό ή κλωτσιά το επίγειο κομμάτι μας ίσως το βρούμε στην επόμενη στροφή - στα τριαντάφυλλα ή στα σκατά. Το μόνο σίγουρο είναι πως ό, τι έρθει θα έρθει από πόρτες και ψυχές ανοιχτές από το πιο απροσδόκητο ερέθισμα. Κι όταν με το καλό (ή το κακό) έρθει το μήνυμα του τσαρλατάνου ή του προφήτη και χτυπήσει στομάχι, καρδιά, κεφάλι ή νεύρα, εμείς μπορούμε να το καλωσορίσουμε ή να το αποκηρύξουμε. Κι αυτή και μόνο είναι όλη κι όλη η εξουσία μας πάνω στην Τέχνη και το όριο της.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
* To Λάλκα της Λένας Κιτσοπούλου (που αποτέλεσε αφορμή του ποστ) το βλέπεte εδώ: <a href="https://vimeo.com/419825552" style="text-align: left;">https://vimeo.com/419825552</a></div>
<div style="text-align: justify;">
* Το Αίμα των Ζώων του Georges Franju (για τους τολμηρούς) το βλέπετε εδώ: <a href="https://www.dailymotion.com/video/xt2ewc" style="text-align: left;">https://www.dailymotion.com/video/xt2ewc</a></div>
</div>
Jirashimosuhttp://www.blogger.com/profile/15951928828475582646noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-24845500.post-31909211431747332092020-05-06T10:49:00.000+03:002020-05-06T18:55:56.837+03:00Αυτόνομοι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6TsMFbFpUMz80ShvCEq4D0-BwdbjureBGLERGqBL_QzEmF4BkHLtMn9FnIATvTu3I4rhAlMRCOGKopx76LLDmEdn-ea5onHQi8am9D1td39lsY3JTEu4K3EyI_nYFdNEi-Id59A/s1600/775bb2a94d47249199374d2a1c2e477f--white-bed-linens-white-sheets.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="473" data-original-width="471" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6TsMFbFpUMz80ShvCEq4D0-BwdbjureBGLERGqBL_QzEmF4BkHLtMn9FnIATvTu3I4rhAlMRCOGKopx76LLDmEdn-ea5onHQi8am9D1td39lsY3JTEu4K3EyI_nYFdNEi-Id59A/s400/775bb2a94d47249199374d2a1c2e477f--white-bed-linens-white-sheets.jpg" width="397" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Δεν είναι εύκολο να είσαι αυτόνομος</div>
<div style="text-align: center;">
σε έναν κόσμο που φοβάται.</div>
<div style="text-align: center;">
Δεν είναι ντροπή να ‘χεις ανάγκη.</div>
<div style="text-align: center;">
Δεν είναι ντροπή να το λες.</div>
<div style="text-align: center;">
Έχεις χέρια να πιάνεσαι.</div>
<div style="text-align: center;">
Έχεις στόμα να το λες.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Άμα φοβάσαι τις νύχτες </div>
<div style="text-align: center;">
να με παίρνεις τηλέφωνο:</div>
<div style="text-align: center;">
Θα ‘ρχομαι τρέχοντας </div>
<div style="text-align: center;">
να σου σκοτώνω τους φόβους </div>
<div style="text-align: center;">
που φωλιάζουν στις γωνίες</div>
<div style="text-align: center;">
ή κάτω απ' το κρεβάτι</div>
<div style="text-align: center;">
ή μέσα στις ντουλάπες.</div>
<div style="text-align: center;">
Θα σε κρατάω αγκαλιά μέχρι ν’ αποκοιμηθείς</div>
<div style="text-align: center;">
Και μετά θα κοιμάμαι κι εγώ</div>
<div style="text-align: center;">
Και θα πετάω πάνω απ’ την πόλη να σε βρω.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Θα συναντιόμαστε στον ύπνο με ένα τέταρτο καθυστέρηση</div>
<div style="text-align: center;">
"Συγγνώμη που άργησα - </div>
<div style="text-align: center;">
Είχα δουλειά…</div>
<div style="text-align: center;">
Προετοίμαζα το όνειρο για να σε υποδεχτεί.</div>
<div style="text-align: center;">
Τώρα είμαι εδώ.</div>
<div style="text-align: center;">
Για να το ζήσουμε μαζί."</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Θα πετάμε ψηλά</div>
<div style="text-align: center;">
Θα βουτάμε βαθιά</div>
<div style="text-align: center;">
Θα τρέχουμε σε πράσινα λιβάδια</div>
<div style="text-align: center;">
Θα γίνουμε ροκ σταρ</div>
<div style="text-align: center;">
Γάτες ή πουλιά…</div>
<div style="text-align: center;">
Θα κάνουμε παιδιά</div>
<div style="text-align: center;">
Θα αλλάζουμε πρόσωπα και ηλικίες</div>
<div style="text-align: center;">
Κι όταν γεράσουμε </div>
<div style="text-align: center;">
και κουραστούμε </div>
<div style="text-align: center;">
θα ξυπνήσουμε</div>
<div style="text-align: center;">
Και θα είμαστε είκοσι χρόνων.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Μη φοβάσαι</div>
<div style="text-align: center;">
Δεν είναι εύκολο να είσαι αυτόνομος</div>
<div style="text-align: center;">
Σε έναν κόσμο που φοβάται.</div>
<div style="text-align: center;">
Δεν είναι ντροπή να ‘χεις ανάγκη</div>
<div style="text-align: center;">
Δεν είναι ντροπή να το λες</div>
<div style="text-align: center;">
Έχεις χέρια να πιάνεσαι.</div>
<div style="text-align: center;">
Έχεις στόμα να το λες.</div>
<div style="text-align: center;">
Μη φοβάσαι.</div>
<div style="text-align: center;">
Είμαι εδώ.</div>
<div style="text-align: center;">
Καλημέρα.</div>
<div style="text-align: center;">
Το πρώτο φως είναι καλό.</div>
</div>
Jirashimosuhttp://www.blogger.com/profile/15951928828475582646noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-24845500.post-47155311608286073442019-11-17T13:35:00.000+02:002019-11-17T13:35:53.425+02:00ανδριάντας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiINb2qKLwgF87FIL1W6vYZNuBH_inm40sjS-6RfOefszhfBW5x8TSQBNrd9qCgyojhD1Qaamjojwnpi8MfGFeJTg5NCAq9Q2mpJi5C77jBPy9ppxZH9W2hiTBGB-xtVszKW64lJQ/s1600/polutexneio-epeteios-polutexneiou-17-noembri.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="588" data-original-width="940" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiINb2qKLwgF87FIL1W6vYZNuBH_inm40sjS-6RfOefszhfBW5x8TSQBNrd9qCgyojhD1Qaamjojwnpi8MfGFeJTg5NCAq9Q2mpJi5C77jBPy9ppxZH9W2hiTBGB-xtVszKW64lJQ/s400/polutexneio-epeteios-polutexneiou-17-noembri.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Επέτειος αμηχανίας - κάθε χρόνο και μεγαλύτερης. Γιατί οι ήρωες παρέμειναν ανώνυμοι και σύγχρονοι κι ο ανδριάντας δεν ανέβηκε ποτέ οριστικά στο βάθρο της ασφαλούς ιστορικής απόστασης· το μάρμαρο σμιλεύεται ακόμα και ραγίζει σαν τσόφλι με κάθε ευκαιρία. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ναι, το τότε είναι τότε και το τώρα είναι τώρα κι οι αστόχαστοι παραλληλισμοί είναι επικίνδυνοι. Όμως όλο και περισσότερο, στις μέρες μας, το τότε και το τώρα μοιάζουν να αμφισβητούν τα όρια τους. Τα γεγονότα αντί να γίνουν παραδείγματα, παραμένουν ενδεχόμενα. Κι αυτό από μόνο του θαμπώνει την αφήγηση.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κι ωστόσο υπάρχει κάτι παρήγορο σ' αυτόν τον ημιτελή ανδριάντα, που δε στέκεται ψηλότερα απ' το μπόι μας, στο ύψος των θεών, αλλά κυκλοφορεί ανάμεσα μας, σε διαστάσεις ανθρώπινες και άρα προσιτές. Ίσως έτσι όπως μπερδεύεται με το πλήθος να καταφέρει να χωρίσει ανύποπτα τους εδώ και τους εκεί, τους εμάς και τους αυτούς. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κι αν το μπερδέψουμε με έναν από μας, αν τον νιώσουμε άνθρωπό μας διπλανό, ίσως μας παρασύρει σε κάτι ανώτερο κι αληθινό, σε κάτι φωτεινό, που θα πάρει τη μορφή της δραστικής Ιστορίας, εκείνης της σπάνιας και πολύτιμης, που φροντίζει το παρόν περισσότερο απ' τη μνήμη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Jirashimosuhttp://www.blogger.com/profile/15951928828475582646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24845500.post-9723468751170118152019-08-15T09:04:00.000+03:002019-08-15T09:04:26.483+03:00σπίθα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzE28fJW-byG3nBryJIL3RHhh-Cj5snHIXEGlFPRB-7Nr9CMQQA6fIAzOGQOsDlHOhuK2b5nnnKpUEaNgZuDaMgtedzjAcJxZDpyBv5hg50lrOCGZLdjVAomZnBa2O9HJTn2-h1g/s1600/Pine-needle-pure-essential-oil.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="500" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzE28fJW-byG3nBryJIL3RHhh-Cj5snHIXEGlFPRB-7Nr9CMQQA6fIAzOGQOsDlHOhuK2b5nnnKpUEaNgZuDaMgtedzjAcJxZDpyBv5hg50lrOCGZLdjVAomZnBa2O9HJTn2-h1g/s400/Pine-needle-pure-essential-oil.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
Ένα κουκουνάρι σκάει στην οθόνη.</div>
<div style="text-align: center;">
Μια σπίθα παιχνιδίζει στο σαλόνι και σβήνει μ’ ένα κλικ.</div>
<div style="text-align: center;">
Μαγικός ρεαλισμός υψηλής ευκρίνειας. </div>
<div style="text-align: center;">
Κάτι παλιο ανασύρουν οι εικόνες - σα μνήμη μιας ζωής χειροπιαστής.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Αποκαΐδια αιωρούνται έξω απ’ τα κλειστά παράθυρα.</div>
<div style="text-align: center;">
Αμέτρητα πίξελ - νύξεις εγγύτητας του τρόμου.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Ας ειμαστε ειλικρινείς: </div>
<div style="text-align: center;">
Γεννηθήκαμε φιλήδονοι θεατές εικονικής πραγματικότητας.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Το εύφλεκτο κομμάτι βαθιά μέσα μας παραμένει απαιτητικό. </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Κι ας κοιμάται το γαλήνιο ύπνο μιας γυάλινης απόστασης.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br /></div>
Jirashimosuhttp://www.blogger.com/profile/15951928828475582646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24845500.post-1862854998031013632019-06-08T10:06:00.001+03:002019-06-08T10:06:15.277+03:00περήφανοι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCDDRqq2hO4cAJbXkDSE7wVgi-K8p-5V_mYh4wLBtnXJluRxhLe_AnSpdrm6R0pIgACwPjTOdLPvNoiYLjD0o0Y-QttAxbH_5O-oQ4FNs_nQjtF3vVZMPL4FDraj-PLBmNzfBguQ/s1600/rs-lgbtq-917089be-e1e9-4b3a-8455-6d6f8687548b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="921" data-original-width="908" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCDDRqq2hO4cAJbXkDSE7wVgi-K8p-5V_mYh4wLBtnXJluRxhLe_AnSpdrm6R0pIgACwPjTOdLPvNoiYLjD0o0Y-QttAxbH_5O-oQ4FNs_nQjtF3vVZMPL4FDraj-PLBmNzfBguQ/s400/rs-lgbtq-917089be-e1e9-4b3a-8455-6d6f8687548b.jpg" width="393" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μη φοβάσαι!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Περήφανος δε θα πει υπερτερώ.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δε θα πει σκορπάω χρώματα και γκλίτερ δεξιά κι αριστερά: στο σαλόνι, στην αυλή σου στα παιδιά σου ή στο σκύλο σου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δε θα πει σου επιβάλλω έναν τρόπο ζωής που δε σου πάει, ούτε σε αναγκάζω να απαρνηθείς τη θρησκεία, τα πιστευώ, τις αξίες σου. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Περήφανος δε θα πει βάφω με το έτσι θέλω γαλάζια τα μαλλιά σου και ροζ το αμάξι σου (το πολύ πολύ αν μου τη δώσει να ξεσπάσω στα δικά μου.)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δε θα πει γεμίζω με τραγούδια και μουσικές και χορούς και φωτορυθμικά το σύμπαν διαταράσσοντας την ησυχία σου. (Θα σε εκπλήξει πόσο η ησυχία σου κι η ησυχία μου μοιάζουν στα σημεία.)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Περηφανος θα πει δεν ντρεπομαι για το μικρο χωραφακι που ειναι η υπαρξη μου. Δεν ξεριζώνω τα σπάνια και ξεχωριστά που ανθίζουν στον κήπο μου. Είμαι βασιλιάς ή βασίλισσα, πρωθυπουργός ή γενικός γραμματέας της μικρής, προσωπικής μου επικράτειας και νομοθετώ κατά το δοκούν. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θα πει δε λογοδοτώ για την αγάπη μου, το κρεβάτι μου, τη διασκέδασή μου, τον ηθικό κι αξιακό μου κώδικα, τον τρόπο μου να βλέπω τον κόσμο, που μπορεί να είναι άλλος απ’ το δικό σου, αλλά μπορεί να είναι και μεσοτοιχία, κι αυτό ακριβώς είναι που κάνει τον κόσμο σφαιρικό κι όχι επίπεδο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Περήφανος θα πει, δεν νιώθω ενοχή για ό, τι όμορφο, η αθώο, η σέξι έχω μέσα μου γιατί δεν ταιριάζει με το όμορφο, αθώο, ή σέξι που εσύ γνωρίζεις. Έτσι κι αλλιώς ομορφιά κι η ενοχή είναι έννοιες αντικρουόμενες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Περήφανος θα πει υπάρχω ως ολότητα χωρίς ηλεκτροφόρα σύρματα να ορίζουν τα όρια μου. Θα πει είμαι αέναος και απροσδιόριστος χωροχρονικά όπως κι εσύ, όπως κι όλοι μας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Περήφανος θα πει το σώμα και το πνεύμα, η καρδιά μου κι η ψυχή μου αρχίζουν και τελειώνουν εκεί που αποφασίζω εγώ και μπορώ να τα μοιραστώ με όποιον αποφασίσω εγώ να τα μοιραστώ, με τον τρόπο που αποφασίζουμε από κοινού. (Κι αν φάω τα μούτρα μου να μπορώ να είμαι περήφανος ή να ντρέπομαι ή να μη δίνω δεκάρα, όσο κι εσύ όταν τρως τα μούτρα σου.)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Περήφανος δε θα πει ανώτερος. Θα πει αξιοπρεπής και ακέραιος ανάμεσα σε αξιοπρεπείς και ακέραιους. Ισότιμο μέλος μιας κοινωνίας που ευαγγελίζεται την ισότητα, τον αμοιβαίο σεβασμό και τη δικαιοσύνη και που μόνο έτσι μπορεί να λειτουργήσει κανονικά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και ναι, όλα τα παραπάνω είναι αυτονόητα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κι αν πρέπει να γιορτάζονται όλα αυτα τα αυτονόητα είναι για να μπορούμε να δούμε κι εσύ κι εγώ, κι οι προηγούμενοι και οι επόμενοι, πως όλα αυτά τα παράξενα και αλλόκοτα και πολύχρωμα και θορυβώδη μπορούμε να τα κάνουμε μαζί και να μην είναι απειλή, ούτε επιβολή του ενός στον άλλο, αλλά μια ξέφρενη γιορτή αποδοχής της μοναδικότητας του καθενός, ό, τι χρώματα κι αν φέρει, ό, τι τραγούδια κι αν τραγουδά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κι αν έχει κάποια σημασία η σημερινή μέρα, είναι για την ελπίδα αυτή η γιορτή, η συμβολική μα τόσο ουσιαστική, κάποια μέρα να γίνει καθημερινή. Να είναι μια ρουτίνα αγάπης και συνύπαρξης που θα απλώνεται απ' άκρη σ' άκρη σ' ολόκληρο τον κόσμο. Και τότε θα είμαστε όλοι περήφανοι κι αληθινοί κι ολόκληροι.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μια ανυπότακτη τάξη από ολόφωτα, ατρόμητα παιδιά που θα μπορούν να κοιτάζουν τη ζωή κατάματα με όλα τα χρώματα στο βλέμμα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Jirashimosuhttp://www.blogger.com/profile/15951928828475582646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24845500.post-85460287199563265982019-04-14T10:07:00.000+03:002019-04-14T10:13:29.343+03:00μετάβαση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRf7sx6TuhXu8WuRPxQlrBml5Xp90G8vUHU4-xl2D3pQLoae6lA1rifmGuiZ0FNJTTacyM1fMQJHlz124smOfTPAO1K2ruNvJGe-cR9wpUq3m22v8DO2HIi9ljUdOZb42z5GE1GA/s1600/56757311_10219983888574500_8272177488214360064_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="960" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRf7sx6TuhXu8WuRPxQlrBml5Xp90G8vUHU4-xl2D3pQLoae6lA1rifmGuiZ0FNJTTacyM1fMQJHlz124smOfTPAO1K2ruNvJGe-cR9wpUq3m22v8DO2HIi9ljUdOZb42z5GE1GA/s400/56757311_10219983888574500_8272177488214360064_n.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Φτιάχνω καφέ και κοιτάζω το σημειωματάριο μου:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
πρώτη σημείωση - 17/02/2017</div>
<div style="text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>"Ενα αεροδρόμιο. </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Άνθρωποι ετοιμάζονται να αφήσουν μια χώρα. </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Απεργία. </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Αιχμάλωτοι. </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Δεν ξέρουν ποτε θα πετάξουν"</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κάπως έτσι ξεκινησε το ταξίδι της Απλής Μετάβασης: από μια κουβέντα με τη Μαρίζα και τον Κωνσταντίνο πριν από δυο χρόνια, όπου συζητούσαμε τι ωραία θα ήταν να φτιάξουμε ένα μιούζικαλ που να συνομιλεί με το δικό μας εδώ και το τώρα. Ο Κωνσταντίνος είναι ένας από τους πιο ευαίσθητους ηθοποιούς της γενιάς του κι η Μαρίζα ένα κορίτσι που τραγουδά και ανασαίνει θέατρο ακόμα κι όταν πίνει τον καφέ της. Αυτή η τρελή ιδέα έπρεπε να γίνει πραγματικότητα πάση θυσία. Με αυτούς. Έτσι. Ήπιαμε σ’ αυτό και δώσαμε τα χέρια. Μετά - όπως γίνεται πάντα - χανόμασταν, μπλέκαμε με άλλες δουλειές, μέχρι που ξαναβρισκόμασταν κι ανανεώναμε δεσμεύσεις, περιμένοντας το πλήρωμα του χρόνου. Ώσπου κάποια στιγμή ήρθε το Εθνικό Θέατρο κι ο Στάθης Λιβαθινός να μοιραστούν τον ενθουσιασμό μας, να πάρουν το ρίσκο και να μας δώσουν το πράσινο φως. Ο Μίνως αυτονόητος καπετάνιος (ή καλύτερα… πιλότος): ένας άνθρωπος που ξέρει απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη το μουσικό θέατρο και τους κανόνες του. Ύστερα ο Θέμης. Πώς θα μπορούσε να λείπει; Χωρίς αυτόν θα ‘μουν μισός. Είναι αυτός που καταλαβαίνει τι θέλω πριν καν το σκεφτώ. Διαβάζει μια λέξη μου και την πάει δυο βήματα πιο πέρα. Κι ένας - ένας, ήρθαν όλοι οι συνεργάτες, που ονειρευόμασταν και έδωσαν ένα κομμάτι απ’ το ταλέντο και την ψυχή τους στους ήρωές μας: ο Φοίβος, η Μαρία, ο Κωνσταντίνος, ο Νίκος, η Νάνσυ και η Χαρά μας (ένα ραντεβού που εκκρεμούσε τόσα χρόνια). Και μετά η Ηλένια, η Αμάλια, η Μελίνα και ο Σάκης - πρόσωπα κλειδιά πίσω από παραστάσεις που αγαπήσαμε μέσα στα χρόνια - και πια κομμάτι μιας δικής μας προσωπικής ιστορίας. Στην πτήση κι η cool μπάντα των αεροπόρων μας: ο Δημήτρης κι ο Αντώνης, ο Στέφανος κι ο Δημήτρης - χωρίς αυτούς τίποτα. Φύλακες άγγελοι οι άνθρωποι του Εθνικού που αγκάλιασαν την μετάβαση με την τρυφερότητα και την αγάπη που τη φτιάξαμε: η Άννα, η Έφη, η Έυα κι όλοι οι τεχνικοί της Νέας Σκηνής. Κι έτσι με πολλή δουλειά, αμφιβολίες, εντάσεις, δυσκολίες αλλά και ενθουσιασμό που δεν στέρεψε ποτέ και μας καθοδηγούσε πάντα προς τη σωστή κατεύθυνση, η Απλή Μετάβαση πήρε σάρκα και οστά και μας έκανε όλους λίγο πιο ώριμους, επαγγελματίες και προπαντός εκπληρωμένους. Το όνειρο έγινε η δική μας ειλικρινής κατάθεση σε ένα είδος θεάτρου που αγαπάμε και σεβόμαστε και υποδεχτηκε μέσα σε δυο και κάτι μήνες εκατοντάδες θεατές που γέλασαν, συγκινήθηκαν και βρήκαν κάτι από τον εαυτό τους στις ιστορίες του Άρη, της Λένας, του Γιώργου, της Μαρίας, του Σπύρου, του Νταμόν, της Νεφέλης και της Δάφνης. Κι αυτή η σύνδεση με το πρωτογενές συναίσθημα των ανθρώπων που μας τίμησαν, ήταν και είναι, χωρίς δεύτερη σκέψη, η πιο μεγάλη μας ανταμοιβή.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σε λίγες ώρες το “αεροπλάνο της ελπιδας” απογειώνεται για τελευταία (;) φορά από το Ελευθέριος Βενιζέλος της Αγίου Κωνσταντίνου για να συναντήσει τις καρδιές μας που είναι από καιρό στα σύννεφα. Ευγνώμων στη ζωή που ήμουν κομμάτι αυτής της πτήσης. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-size: x-small;">(Φωτό: Μάριος Τσεβόπουλος)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Jirashimosuhttp://www.blogger.com/profile/15951928828475582646noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-24845500.post-59013309183472304692019-03-21T11:31:00.001+02:002019-03-21T11:31:20.176+02:00της Ποίησης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwLDHjjVSvNPiPXiFUI3ZqvXGAWM4D60Gs00BKXyN43iuEOxVip1UFkw99y7Gcwd3jf3WAfyHNfL9aVTe7LIeHyT-ZDbde9IjXusdVwxWZ3sDnBMJ4CG8qfDstYx6S_Q7V6RPq6w/s1600/10632036933_0f25551e5e_b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="816" data-original-width="759" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwLDHjjVSvNPiPXiFUI3ZqvXGAWM4D60Gs00BKXyN43iuEOxVip1UFkw99y7Gcwd3jf3WAfyHNfL9aVTe7LIeHyT-ZDbde9IjXusdVwxWZ3sDnBMJ4CG8qfDstYx6S_Q7V6RPq6w/s400/10632036933_0f25551e5e_b.jpg" width="371" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Παγκόσμια Ημερα Ποίησης. </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Όπως κι η χτεσινή κι η αυριανή. </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
κι όλες οι πριν και οι μετά.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Γιατί χωρίς την Ποίηση </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
- την άγραφη την καθημερινή -</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
δε θα είχαμε λόγο να ξυπνάμε το πρωί </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
ούτε να ονειρευόμαστε το βράδυ.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
Jirashimosuhttp://www.blogger.com/profile/15951928828475582646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24845500.post-40422077089345498102018-12-31T08:19:00.001+02:002018-12-31T08:23:30.630+02:00άλλη μια χρονιά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl8SKAw1LQ6-tmzV7vqNGvQ19xcV1Y-bj5XcsglLI5ogXXF6ZTgAdxO84qxlzUQGgkLcRsjQK5NQRxntlAbMGPmcPkLDDQ4qxBOBoiYTkb5GmwrSOzyzpOswi0hFkN6Yu6Yh5vnA/s1600/10029668.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1155" data-original-width="1169" height="393" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl8SKAw1LQ6-tmzV7vqNGvQ19xcV1Y-bj5XcsglLI5ogXXF6ZTgAdxO84qxlzUQGgkLcRsjQK5NQRxntlAbMGPmcPkLDDQ4qxBOBoiYTkb5GmwrSOzyzpOswi0hFkN6Yu6Yh5vnA/s400/10029668.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Όσο πιο νέοι είμαστε,</div>
<div style="text-align: center;">
τόσο πιο εύκολα κάνουμε ετήσιους απολογισμούς. </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Θυμάμαι ολόκληρη τη ζωή μου να φτιάχνω θορυβώδεις λίστες.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Όσο μεγαλώνουμε, </div>
<div style="text-align: center;">
τόσο πιο εύθραυστα φαντάζουν όλα. </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Κι αρχίζουμε να τα υπολογίζουμε ψιθυριστά, μη και τα σπάσουμε. </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Έτσι κι εγώ φέτος: </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
δε μετράω τα καλά και τα κακά της χρονιάς, </div>
<div style="text-align: center;">
τις απώλειες και τα κέρδη, </div>
<div style="text-align: center;">
τις ξαφνικές απουσίες και τις σταθερές παρουσίες. </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Μετράω χωρίς πρόσημα την ίδια τη χρονιά </div>
<div style="text-align: center;">
και με προσοχή την τοποθετώ </div>
<div style="text-align: center;">
ανάμεσα στις προηγούμενες με ευγνωμοσύνη </div>
<div style="text-align: center;">
και στις επόμενες με ελπίδα. </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Κι ας πάρει τη θέση που της αντιστοιχεί </div>
<div style="text-align: center;">
στη μικρή </div>
<div style="text-align: center;">
ή μεγάλη </div>
<div style="text-align: center;">
αλυσίδα των ημερών μας στη γη. </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
Jirashimosuhttp://www.blogger.com/profile/15951928828475582646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24845500.post-50726918067379108692018-11-15T11:57:00.000+02:002018-11-15T18:36:58.746+02:00Ημερολόγιο Βημάτων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPjBbvZE_dT_2G98N6sK1FjCWI2UqTOhrxYIFu2QJlCckDg7EN-2ry5Mzi-zSO4pAecexx9qVUOSaUCz-stQJFVpfTKM11nP-3TVlPnZgF7q2C2IUKSstwaPXoDsnaMqQuf2SGqw/s1600/%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CC%2581%25CE%25BD%25CE%25B1-%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CC%2581%25CE%25BA%25CE%25B1-%25CE%2598%25CE%25B5%25CC%2581%25CE%25BC%25CE%25B7%25CF%2582-%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B9%25CC%2581%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1060" data-original-width="1063" height="398" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPjBbvZE_dT_2G98N6sK1FjCWI2UqTOhrxYIFu2QJlCckDg7EN-2ry5Mzi-zSO4pAecexx9qVUOSaUCz-stQJFVpfTKM11nP-3TVlPnZgF7q2C2IUKSstwaPXoDsnaMqQuf2SGqw/s400/%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CC%2581%25CE%25BD%25CE%25B1-%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CC%2581%25CE%25BA%25CE%25B1-%25CE%2598%25CE%25B5%25CC%2581%25CE%25BC%25CE%25B7%25CF%2582-%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B9%25CC%2581%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>- Θα ήθελες να γράψουμε ένα νέο τραγούδι στην Κατερίνα Κούκα για τα λαϊκά της Ταράτσας;</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>- Θεμάκο μου δεν νομίζω πως είμαι σε φάση. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>- Καλά, εγώ θα στη φέρω να τη γνωρίσεις και να δεις που θα της γράψεις...</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μου την έφερε και τη γνώρισα. Την Κούκα της πίστας, του θεάτρου και της τηλεόρασης. Την Κούκα του σπίρτου, της Άσπας και του fame story. Την Κούκα του Σπανού και του Νικολόπουλου, του Μαρίνου και του Μπίστικα. Κράτησα το πάθος και τη φλόγα μιας Μανιάνι από τις Σέρρες που έχει φάει τη ζωή με το κουτάλι της σούπας και σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα της.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σε μια εποχή που όλοι κι όλα καθαγιάζονται, η Κατερίνα Κούκα παραμένει μια φωνή που μπορεί να κάνει τα λόγια να ακούγονται γυμνές αλήθειες σε διαστάσεις φθαρτές κι ανθρώπινες. Το ένα και μοναδικό προσωπικό μου ζητούμενο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Από εκείνη την πρώτη συνάντηση έφυγα καταγοητευμένος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πήγα για ένα σαββατοκύριακο στη Μάνη. Κοιτούσα τα βουνά κι άκουγα ιστορίες. Τη Δευτέρα είχαμε τα "βήματα".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/42HO20pQIVY" width="560"></iframe></div>
</div>
Jirashimosuhttp://www.blogger.com/profile/15951928828475582646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24845500.post-31029863569309902762018-09-08T10:53:00.000+03:002018-09-08T17:20:55.733+03:00έπαθα σκάζη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPkJfxHx90fLQVzuLCbnEMNQyhoOTMglNgW6rhVDLDvncvTTtWs1-Xjwg2AoNei9L1CjT754ITP62mw9Q-zh_DrOETKYKpfblc5la7QkfXZpiz8M8S51XEy8uP6O97Bg5a4aMdfA/s1600/stereo-nova-afisa-inside-3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="702" data-original-width="697" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPkJfxHx90fLQVzuLCbnEMNQyhoOTMglNgW6rhVDLDvncvTTtWs1-Xjwg2AoNei9L1CjT754ITP62mw9Q-zh_DrOETKYKpfblc5la7QkfXZpiz8M8S51XEy8uP6O97Bg5a4aMdfA/s400/stereo-nova-afisa-inside-3.jpg" width="396" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Χτες βράδυ με έπιασε μια νοσταλγία. Ανεξήγητη. Εντάξει. Όχι και τόσο ανεξήγητη. Είχε αφορμή. Εκεί που δούλευα ανυποψίαστος στον υπολογιστή κι είχα αφήσει το spotify να εικάζει μουσικές που μπορεί να μου κλικάρουν, έσκασε σαν πυροτέχνημα από το πουθενά το <a href="https://www.youtube.com/watch?v=i2VT3Ov1Oa8" target="_blank"><span style="color: #3d85c6;">σκαζη</span></a> των στέρεο νόβα. Αυτό ήταν. Με τους πρώτους ήχους του kodak έπεσα στο χάσμα της μνήμης. Έπαθα σκάζη. Οι σκόρπιες ηχογραφήσεις των Στ.Ν και τα 20κάτι μου χρόνια. Εκρηκτικός συνδυασμός εγγεγραμμένος ύπουλα στο υποσυνείδητό μου, ανασύρθηκε ύπουλα σα χρονοκάψουλα, έξερράγη σε άπειρα μικροσκοπικά σωματίδια και εκσφενδονίστηκε στο χωροχρόνο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σταμάτησα αυτόματα ο τι έκανα για να αναρωτηθώ: που πήγε το κοινό που παραληρεί; Τι απέγιναν τα παιδιά του σκάζη; Εκείνο το βράδυ γύρισαν σπίτι τους νέοι και πιωμένοι κι ερωτευμένοι και..; Ξύπνησαν 20 χρόνια μετά πως; Έχουν μαλλιά και όνειρα; Μεθάνε ή τους πειράζει το ποτό; Είναι καλά; Καπνίζουν η το έκοψαν; Τους προσέχει κανείς; Μας προσέχει κανείς ή πάθαμε όλοι αδιαχείριστη ευθύνη; Τι απέγινε η εποχή του υποθετικού κόσμου; τότε που όλα τα εικάζαμε, τα φανταζόμασταν και συμπληρώναμε τα κενά με ευσεβείς πόθους και γενναιόδωρα δάνεια από βιβλία, ταινίες, δίσκους; Τότε που τα σκιρτήματα κι η καύλα δεν είχαν πάντα πρόσωπο, ούτε ονοματεπώνυμο, ούτε ηχόχρωμα, αλλά λέξεις αμφίσημες σκόρπιες και πολύτιμες και αναφορές κοινές που έχριζαν αγνώστους συγγενείς. Τότε που ήμασταν ανώνυμα avatar, ασπρόμαυρες ελλειπτικές εικόνες, εξομολογήσεις ειλικρινείς η κατασκευασμένες, εξιστορήσεις, κρυφές ομολογίες που έβλεπαν το φιλόξενο φως των αχανών πίξελ, λακωνικά υπονοούμενα και αναδομημένες διατυπώσεις. Τότε που γινόμασταν αλήθεια ολόφωτη δυο στιγμές μετά από το απόλυτο σκοτάδι.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και πήγα παραπέρα. Τί έγινε η εποχή των ατέλειωτων λεωφορείων προς μυθικούς προορισμούς, με discman που έπαιζε ένα και μόνο δισκάκι, δυο και τρεις φορές πριν τελική στάση, προκειμένου να δούμε, ακούσουμε, εισπνεύσουμε μυθικούς χρησμοφόρους (μυθικούς γιατί δεν ξέραμε τίποτα γι’ αυτούς πέρα απ’ τους πυθικούς χρησμούς τους). Κι οι σκέψεις του ποδαρόδρομου στη Λένορμαν ή την Πέτρου Ράλλη όταν χάναμε το τελευταίο λεωφορείο (γιατί για ταξί ούτε λόγος) και μας έπαιρναν από πίσω τα σκυλιά, γαβγίζοντας; Οι σκέψεις που τις έπαιρνε η νύχτα, γιατί δεν μπορούσαμε, ούτε να τις απευθύνουμε, ούτε να τις μοιραστούμε ούτε να τις καταγράψουμε πουθενά, εξ’ ου και τις δωρίζαμε γενναιόδωρα στους απόντες, τους ανύπαρκτους και τους αόρατους παραλήπτες του σύμπαντος… και λέγαμε χαλάλι τους με την ελπίδα να μας τις επιστρέψουν άμεσα με σημάδια μεταφυσικά - ακόμα και στον ύπνο μας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Με επανέφερε στην πραγματικότητα η ανάγκη για ένα ποτό. Κάτι δυνατό. Να υψώσω ποτήρι στο σκάζη και στα παιδιά του, ελπίζοντας να είναι καλά προστατευμένα στο καταφύγιο της νιότης τους και να χορεύουν νέα και ξέφρενα κι ερωτευμένα μέχρι το τέλους του κόσμου. Θυμήθηκα ότι προσπαθώ να μην πίνω πια. Ούτε να ξενυχτώ. Μπήκα στο facebook να συντονιστώ και πάλι με την πραγματικότητα. Πλήρη ονοματεπώνυμα και εύγλωττα πορτρέτα. Μισή ζωή πραγματική, μισή ψηφιακή με τα ίδια υλικά. Κανένας σούπερ ήρωας. Οι Κλαρκ Κεντ κάνουν τη βρωμοδουλειά της αυτοδιαχερίσης. Ας είναι. Στο ταιμλαιν όλοι είμαστε καλά. Κάποιοι βαριόμαστε, κάποιοι έχουμε θέματα με τη δουλειά, κάποιοι με τα γκομενικά, αλλά σε γενικές γραμμές είμαστε καλά. Κανείς δεν κινδυνεύει. Την έχουμε βρει την άκρη μας. Έφτιαξα έναν καφέ. Υπέρβαση τόσο αργά τη νύχτα. Χαμόγελο σαρκαστικό. Επέστρεψα στο γράψιμο μου. Όλα καλά. Παιδιά του σκαζη αν με ακούτε εκεί που είστε δυναμώστε τα ηχεία σας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Jirashimosuhttp://www.blogger.com/profile/15951928828475582646noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-24845500.post-3514138424857540502018-07-28T08:51:00.000+03:002018-07-28T08:51:27.607+03:00Θρήνος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIh_RoVYlhZKrUss912koWrA1yMdVGWdEXpe8Vt-VIsUjnTlzP9Ubwz1NVGntQyCB86RpjKmd4FKKITGAp4L2RlpoDzEEOp1AII612PRQRhlQmo6NF1Pw0B1olOHWgrh5lKoVbiQ/s1600/fox_1-092514.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="941" data-original-width="938" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIh_RoVYlhZKrUss912koWrA1yMdVGWdEXpe8Vt-VIsUjnTlzP9Ubwz1NVGntQyCB86RpjKmd4FKKITGAp4L2RlpoDzEEOp1AII612PRQRhlQmo6NF1Pw0B1olOHWgrh5lKoVbiQ/s400/fox_1-092514.jpg" width="397" /></a></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
Ακούστε με παιδάκια:</div>
<div style="text-align: center;">
ο πατερούλης πέθανε.</div>
<div style="text-align: center;">
Απ’ το παλιό παλτό του</div>
<div style="text-align: center;">
θα σας φτιάξω ζακετάκια.</div>
<div style="text-align: center;">
Θα σας φτιάξω φανελάκια. </div>
<div style="text-align: center;">
απ’ τα παλιά του παντελόνια.</div>
<div style="text-align: center;">
Στις τσέπες τους θα βρείτε</div>
<div style="text-align: center;">
Δεκάδες μπιχλιμπίδια:</div>
<div style="text-align: center;">
δεκάρες και κλειδιά</div>
<div style="text-align: center;">
βουτηγμένα στον ταμπάκο.</div>
<div style="text-align: center;">
Ο Νταν θα πάρει τις δεκάρες</div>
<div style="text-align: center;">
να μπουν στον κουμπαρά του,</div>
<div style="text-align: center;">
Η Ανν θα πάρει τα κλειδιά του</div>
<div style="text-align: center;">
να κουδούνιζουν και να χαίρεται.</div>
<div style="text-align: center;">
Η ζωή θα συνεχίσει,</div>
<div style="text-align: center;">
κι οι νεκροί θα ξεχαστούνε.</div>
<div style="text-align: center;">
Η ζωή θα συνεχίσει</div>
<div style="text-align: center;">
Κι ας μη φεύγουν οί σωστοί</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Ανν φαε το πρωινό σου</div>
<div style="text-align: center;">
Νταν πιες το φάρμακό σου</div>
<div style="text-align: center;">
Η ζωή θα συνεχίσει</div>
<div style="text-align: center;">
Κι ας μην ξέρουμε γιατί.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Edna St. Vincent Millay - Lament (Μετάφραση: Γεράσιμος Ευαγγελάτος).</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><br /></i></div>
</div>
Jirashimosuhttp://www.blogger.com/profile/15951928828475582646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24845500.post-1967754028790874702018-07-20T18:57:00.001+03:002018-07-20T18:57:25.540+03:00τρένο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglSs-VQNAkXgREPiW1m6-9i29IpnmMPRRLYxQaqX1J_Gqj3y4WBrYdOa1Q-FU3qGG-EsQYjGP3VA39hQhSc3SZ4rqGUZ2Rc-IpAuKp8I4j8bZox9K35WV4Bq03MtdEfskaxKyiVg/s1600/RSNO+1718+Brief+Encounter+Live+900x560+16+February+2018.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="536" data-original-width="585" height="366" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglSs-VQNAkXgREPiW1m6-9i29IpnmMPRRLYxQaqX1J_Gqj3y4WBrYdOa1Q-FU3qGG-EsQYjGP3VA39hQhSc3SZ4rqGUZ2Rc-IpAuKp8I4j8bZox9K35WV4Bq03MtdEfskaxKyiVg/s400/RSNO+1718+Brief+Encounter+Live+900x560+16+February+2018.jpeg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Αν είναι να φύγεις και να μείνεις</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
κάν' το με τρένο -</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
σαν τον Γκι </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
και τον Ζαβιέ.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Σαν τη Λώρα και τη Λάρα.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Σαν την Καρένινα.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
Jirashimosuhttp://www.blogger.com/profile/15951928828475582646noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-24845500.post-55756236489002122412018-06-27T20:38:00.001+03:002018-06-27T20:38:57.509+03:00Εν λευκώ<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="270" src="https://www.youtube.com/embed/Vg5oNHK_iPo" width="480"></iframe><br /></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Το “Εν Λευκώ” είναι το τραγουδι που για μας σηματοδοτεί την αρχή των πάντων και γι’ αυτό αποτελεί και θα αποτελεί πάντα το φινάλε κάθε παράστασης. Είναι το τραγούδι που κάποιοι μας έλεγαν ότι δεν είναι τραγούδι τραγουδένιο και να μην περιμένουμε πολλά, αλλά για μας ήταν ανάγκη για εξομολόγηση κι έγινε αυτό που τόσα χρόνια μας δένει με όσους είναι σαν εμάς: αλλόκοτοι, υπερβολικοί, φοβισμένοι, εγκλωβισμένοι και την ίδια στιγμή διαθέσιμοι με τα μάτια και τα χέρια ανοιχτά. Με τις καρδιές και τις ψυχές επίσης. Είναι το τραγούδι που για να τραγουδιέται όπως πρέπει, στην άγραφη συμφωνία μας με το κοινό, δεν πρέπει να το ακολουθεί παρά η τελευταία αυλαία, για να το παίρνουμε όλοι σπίτι μας και να το μοιράζουμε κομμάτι - κομμάτι σε όσους το χρωστάμε. Αν χωράνε όλα όσα είμαστε οι τρεις μας σε 5 και κάτι λεπτά, είναι αυτές οι δέκα στροφές κι αυτή η κραυγή στο τέλος, (που δεν ήταν εξ’ αρχής εκεί αλλά ήρθε για να μείνει). Δεκαπέντε χρόνια και συνεχίζουμε ποντάροντας εν λευκώ στο συναίσθημα κι όσους δεν το φοβούνται… Κι αν χαιρόμαστε για κάτι, είναι που χρόνο με το χρόνο γινόμαστε όλο και περισσότεροι.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>(το μπελ ρεβ live κυκλοφορεί φυσικά και ψηφιακά από τη Feelgood Records).</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
Jirashimosuhttp://www.blogger.com/profile/15951928828475582646noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-24845500.post-39037727619570252032018-05-07T11:34:00.002+03:002018-05-07T11:46:32.948+03:00Ουρανία, σ' αγαπάνε!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidDXTOqD95uIhYzeD8c7yxoKiaKLkHDpveTmhyphenhyphenLEKanV4BLw-pi7_JaPl_VuYNztOH4gLw2ad5dqkLO4N38L3ZTElRDSxUNYON66LEBjO1wrEv6m1Ij0i7K4drzI2GL1VocqBMRA/s1600/main_OURANIA2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="415" data-original-width="458" height="361" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidDXTOqD95uIhYzeD8c7yxoKiaKLkHDpveTmhyphenhyphenLEKanV4BLw-pi7_JaPl_VuYNztOH4gLw2ad5dqkLO4N38L3ZTElRDSxUNYON66LEBjO1wrEv6m1Ij0i7K4drzI2GL1VocqBMRA/s400/main_OURANIA2.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εγώ στο Θέατρο κάτι χρωστούσα από παλιά. Στην αρχή ήταν μια σκεψη, μετά παύση, μετά λέξεις - αρχικά δειλές και στη συνέχεια θρασείες, μετα σχέδια και πάλι σκέψεις, μετα άνθρωποι (με εμπιστοσύνη - με ταλέντο - με πείσμα και “πίστη στ’ όνειρο”), μετα πρόβες, άγχη, δεύτερες και τριτες σκέψεις (άντε πάλι) μετά παράσταση και στο τέλος πάλι άνθρωποι - στην πλειοψηφία τους άγνωστοι άνθρωποι μα στην ουσία συγγενείς στο αίσθημα. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν ξέρω αν έδωσα πίσω στο Θέατρο κάτι απ’ όσα του χρωστούσα. Υποπτεύομαι ότι πάλι βγήκε από πάνω και μου έκανε εκείνο ακόμη ένα δώρο, προφανώς για να με κρατήσει για πάντα χρεωμένο. Δεν μπορώ λοιπόν παρά να ευχαριστήσω από καρδιάς για το αναπάντεχο αυτό δώρο. Η μοναχική μας “<a href="https://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-104/ourania/" target="_blank">Ουρανία</a>”, φέτος βρήκε περισσότερους φίλους απ' όσους περίμενε κι έτσι πήρε το πράσινο φως ν’ ανοίξει το κρυφό της υπνοδωμάτιο στους σκοτεινούς της συγγενείς και την επόμενη χρονιά. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ΥΓ: Αρχικά είπα να λογοκρίνω το καμάρι, αλλά στο φινάλε σκέφτηκα: πόσες φορές μας δίνεται στη ζωή κάτι για το οποίο μπορούμε πραγματικά να καμαρώσουμε;<br />
<br />
ΥΓ: Ουρανία, μη νιώθεις λύπη. Κάποιοι σ' αγαπάνε!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Jirashimosuhttp://www.blogger.com/profile/15951928828475582646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24845500.post-69485659322943081042018-05-04T09:40:00.001+03:002018-05-04T09:40:25.658+03:00lemons<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSm_yujB_yorwcC4ULu2EwMsP9HCkyViavviT72nJLlUrZ_aKbmIBKYLcqY1_2RvuWkS45dCyp9uV53ZZAbxXE661MB60DZiX7hkqgqcXCkiIKun8YjorHYtzOdjoeDEbxSBI7Zw/s1600/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BF%25CC%2581%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+2018-05-04%252C+9.38.11+%25CF%2580%25CE%25BC.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="553" data-original-width="554" height="398" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSm_yujB_yorwcC4ULu2EwMsP9HCkyViavviT72nJLlUrZ_aKbmIBKYLcqY1_2RvuWkS45dCyp9uV53ZZAbxXE661MB60DZiX7hkqgqcXCkiIKun8YjorHYtzOdjoeDEbxSBI7Zw/s400/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BF%25CC%2581%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+2018-05-04%252C+9.38.11+%25CF%2580%25CE%25BC.png" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια...</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
άλλαξε ζωη.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
Jirashimosuhttp://www.blogger.com/profile/15951928828475582646noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-24845500.post-40630830673740008492018-04-29T17:47:00.000+03:002018-04-29T17:47:14.852+03:00Πλατεία Προσκόπων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiP0Px74rnwjMSCh70nT2COPf_RibeKWFpTFjiEPAlKNPtxbqK2Jxqyy2fZP44iRBg5Tm5XaGBSNrlePezBPR_cEMAqkYQUuSCA4dFKs903b9n7bTWYQkrEIkALeZeQpsFriaW1RQ/s1600/POP_09_PLPROSK_02-960x640.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="628" data-original-width="636" height="393" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiP0Px74rnwjMSCh70nT2COPf_RibeKWFpTFjiEPAlKNPtxbqK2Jxqyy2fZP44iRBg5Tm5XaGBSNrlePezBPR_cEMAqkYQUuSCA4dFKs903b9n7bTWYQkrEIkALeZeQpsFriaW1RQ/s400/POP_09_PLPROSK_02-960x640.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
Ήρθα στην Πλατεία προσκόπων </div>
<div style="text-align: center;">
μια μερα για καφέ.</div>
<div style="text-align: center;">
Είπα εδώ θέλω να μείνω.</div>
<div style="text-align: center;">
όχι πιο πάνω, </div>
<div style="text-align: center;">
όχι πιο πέρα, </div>
<div style="text-align: center;">
όχι πιο δίπλα.</div>
<div style="text-align: center;">
Εδώ.</div>
<div style="text-align: center;">
Ξανάρθα για φαί.</div>
<div style="text-align: center;">
Χορτάτος είπα πάλι εδώ.</div>
<div style="text-align: center;">
Μετά για ένα ποτό</div>
<div style="text-align: center;">
- ας μη γελιόμαστε ποτέ δεν είναι ένα -</div>
<div style="text-align: center;">
είπα εδώ και πάλι εδώ.</div>
<div style="text-align: center;">
πιωμένος</div>
<div style="text-align: center;">
άρα ίσχυε.</div>
<div style="text-align: center;">
Κι έτσι λίγο λίγο </div>
<div style="text-align: center;">
η πλατεία εγινε σπίτι μου πριν γίνει.</div>
<div style="text-align: center;">
Από τύχη, πεπρωμένο, υπόγειες, επίγειες ή ουράνιες δυνάμεις.</div>
<div style="text-align: center;">
Δε μπήκα ποτέ στη διαδικασία να το εξηγήσω.</div>
<div style="text-align: center;">
Σημασία είχε πως ήταν σπίτι καρδιάς κανονικό</div>
<div style="text-align: center;">
κι ας μην πλήρωνα λογαριασμούς σε ΔΕΚΟ.</div>
<div style="text-align: center;">
Τους πλήρωνα έτσι κι αλλιώς εκεί που μετρούσε περισσότερο.</div>
<div style="text-align: center;">
Στην πλατεία έκανα τα ραντεβού μου</div>
<div style="text-align: center;">
Στην πλατεία συναντούσα φίλους</div>
<div style="text-align: center;">
(κι ας μέναμε οι περισσότεροι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα)</div>
<div style="text-align: center;">
Στην πλατεία άνοιγα κι έκλεινα δουλειές.</div>
<div style="text-align: center;">
Και πέρασαν τα χρόνια </div>
<div style="text-align: center;">
Και μια μέρα ξαφνικά, -πως το φερε η τύχη- κι η πλατεία μου ‘βγαλε κλειδιά, </div>
<div style="text-align: center;">
και μου πε “καλώς ήρθες”</div>
<div style="text-align: center;">
εκεί λίγο με τρόμαξε</div>
<div style="text-align: center;">
και πήρα αποστάσεις.</div>
<div style="text-align: center;">
Ώσπου ήρθε η παρόρμηση - απόφαση</div>
<div style="text-align: center;">
και πέρασα ένα σάββατο το άβατο του πρώτου ύπνου.</div>
<div style="text-align: center;">
Στην εξώπορτα με υποδέχτηκε μία στρατιά από βαριεστημένες γάτες.</div>
<div style="text-align: center;">
“Άντε! επιτέλους ξεκουβάλησες…</div>
<div style="text-align: center;">
είχαμε στήσει μια γιορτή, μα βαρεθήκαμε…”</div>
<div style="text-align: center;">
Τους είπα “έχουμε καιρό” κι ανέβηκα</div>
<div style="text-align: center;">
κοιμήθηκα βαθιά και ξύπνησα απ’ το φως.</div>
<div style="text-align: center;">
Πρώτη φορά από τόσο φως.</div>
<div style="text-align: center;">
Ήμουν εγώ κι ήμουν αλλιώς.</div>
<div style="text-align: center;">
Ήμουν αλλιώς κι ήμουν εκεί</div>
<div style="text-align: center;">
και το εκεί ήταν εδώ</div>
<div style="text-align: center;">
και το εδώ ήταν εγώ.</div>
<div style="text-align: center;">
και τα λοιπά και τα λοιπά.</div>
<div style="text-align: center;">
Πάει κοντά πια ένας χρόνος</div>
<div style="text-align: center;">
από το πρώτο μου κλειδί</div>
<div style="text-align: center;">
κι από τον πρώτο μου τον ύπνο τον βαθύ.</div>
<div style="text-align: center;">
Οι γάτες πια με μάθανε </div>
<div style="text-align: center;">
και στήνουνε γιορτή κάθε φορά που θα με δουν</div>
<div style="text-align: center;">
(εκτός όταν βαριούνται).</div>
<div style="text-align: center;">
Έχουν αλλάξει τόσα κι άλλα τόσα,</div>
<div style="text-align: center;">
και πρώτα απ’ όλα εγώ.</div>
<div style="text-align: center;">
Μα όσα κι αν αλλάξανε</div>
<div style="text-align: center;">
σ΄αυτό τον ένα χρόνο - </div>
<div style="text-align: center;">
ένα έχει μείνει σταθερό:</div>
<div style="text-align: center;">
Ακόμα εδώ θέλω να μένω.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br /></div>
Jirashimosuhttp://www.blogger.com/profile/15951928828475582646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24845500.post-44224398339338816182018-04-13T08:49:00.001+03:002018-04-13T08:49:37.400+03:00Στην Επόμενη Ζωή <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg71CAwRcGIvGUPokjWO0gcQBmlsGjae0kSNJYyz2Jc9LZ_9qikD9RzGZiHSjsq3nDmXrpR0wO5IvuQyhxlFlw3zkloajCAIMHMOCssLk9OZkeydno9Dpb6MCcw0O9LP7co30rchQ/s1600/Epomeni_Zoi_Color_D1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1400" data-original-width="1400" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg71CAwRcGIvGUPokjWO0gcQBmlsGjae0kSNJYyz2Jc9LZ_9qikD9RzGZiHSjsq3nDmXrpR0wO5IvuQyhxlFlw3zkloajCAIMHMOCssLk9OZkeydno9Dpb6MCcw0O9LP7co30rchQ/s400/Epomeni_Zoi_Color_D1.jpg" width="400" /></a></div>
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br />
Εγώ σε γνώρισα προτού σε συναντήσω</div>
<div style="text-align: center;">
Από παιδί στα όνειρα μου σ’ είχα δει.</div>
<div style="text-align: center;">
Ήταν αργά μετά και πώς να κάνω πίσω.</div>
<div style="text-align: center;">
Είπα απ’ τον κόσμο αυτό θα φύγουμε μαζί.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Κι αν ο καθένας μας ντυθεί τα πιθανά του</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Κι αν δώσει όλα όσα κρύβει στην ψυχή.</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Υπάρχουν κάποιοι που αγαπούν μέχρι θανάτου.</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Και στην επόμενη ζωή απ’ την αρχή.</i></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Κι αν απ’ τους δυο μας κάποιος πρώτος πει αντίο</div>
<div style="text-align: center;">
Και πάρει απόφαση ν’ αφήσει τη σκηνή.</div>
<div style="text-align: center;">
Σε μια επόμενη ζωή εμείς οι δυο</div>
<div style="text-align: center;">
ίσως βρεθούμε λίγο πιο αληθινοί.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Κι αν ο καθένας μας ντυθεί τα πιθανά του</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Κι αν δώσει όλα όσα κρύβει στην ψυχή.</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Υπάρχουν κάποιοι που αγαπούν μέχρι θανάτου.</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Και στην επόμενη ζωή απ’ την αρχή.</i><br />
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="270" src="https://www.youtube.com/embed/8qfzWpy0dPQ" width="480"></iframe><br />
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><i>(Το τραγούδι γράφτηκε για την παράσταση Ουρανία που θα ανέβει στο Θέατρο 104 από τις 16 Απρίλιου 2018 σε σκηνοθεσία Γιώργου Σουλεϊμάν. Στο ρόλο της Ουρανίας η Δανάη Μπάρκα.)</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
</div>
Jirashimosuhttp://www.blogger.com/profile/15951928828475582646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24845500.post-18379081314371680492018-03-11T10:41:00.003+02:002018-03-11T10:42:25.534+02:00Δεινόσαυροι εμείς<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSv5ry8FfpiZZoypLjb26uTDz0Bf3W0R0Cc3kan4HmtdqLFPMgYS7yx0VbMwnxhdgErPMbyyXZFl5MGJ8KMCPE5QbeVeLxFvh3IkJaCc6uX3hYZ5rfY04H6LWYh1h-4RUx6krhcw/s1600/Child_Viewing_Brontosaurus.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="619" data-original-width="635" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSv5ry8FfpiZZoypLjb26uTDz0Bf3W0R0Cc3kan4HmtdqLFPMgYS7yx0VbMwnxhdgErPMbyyXZFl5MGJ8KMCPE5QbeVeLxFvh3IkJaCc6uX3hYZ5rfY04H6LWYh1h-4RUx6krhcw/s400/Child_Viewing_Brontosaurus.jpg" width="400" /></a></div>
<b><br /></b>
Γεννημένοι έτσι<br />
Mέσα σ’ αυτό<br />
Καθώς χαμογελούν τα πρόσωπα από κιμωλία<br />
Καθώς ο Κύριος Θάνατος γελά<br />
Καθώς κόβονται τα ασανσέρ<br />
Καθώς τα πολιτικά τοπία διαλύονται<br />
Καθώς το παιδί του σουπερμάρκετ έχει πτυχίο πανεπιστημιου<br />
Καθώς τα μολυσμένα ψάρια ξερνάνε τις μολυσμένες προσευχές τους<br />
Καθώς ο ήλιος κρύβεται<br />
Είμαστε<br />
Γεννημένοι έτσι<br />
Μέσα σ’ αυτό<br />
Μέσα σ’ αυτούς τους προσεκτικά παρανοικούς πολέμους<br />
Μέσα στη θέα σπασμένων παραθύρών εργοστασίων που ατενίζουν το κενό<br />
Μεσα σε μπαρ που οι άνθρωποι δε μιλάνε μεταξύ τους<br />
Μέσα σε καβγάδες με γροθιές που καταλήγουν σε πιστολιές και μαχαιρώματα<br />
Γεννημένοι μέσα σ’ αυτό<br />
Μέσα σε νοσοκομεία που είναι τόσο ακριβά που είναι φθηνότερο να πεθάνεις<br />
Μέσα σε δικηγόρους που χρεώνουν τόσο που είναι φθηνότερο να δηλώσεις ένοχος<br />
Μέσα σε μια χώρα που οι φυλακές είναι γεμάτες και τα τρελάδικα κλειστά<br />
Μέσα σε μια χώρα που οι μάζες ανυψώνουν ηλίθιους σε πλούσιους ήρωες<br />
Γεννημένοι μέσα σ’ αυτό<br />
Να περπατάμε και να ζούμε μέσα σ’ αυτό<br />
Να πεθαίνουμε γι’ αυτό<br />
Να σωπαίνουμε γι’ αυτό<br />
Ευνουχισμένοι<br />
Ακόλαστοι<br />
Αποκληρωμένοι<br />
Γι’ αυτό<br />
Γελασμένοι απ’ αυτό<br />
Χρησιμοποιημένοι απ’ αυτό<br />
Εξευτελισμένοι απ’ αυτό<br />
Τρελοί και άρρωστοι απ’ αυτό<br />
Βίαιοι<br />
Απάνθρωποι<br />
Απ’ αυτό<br />
Η καρδιά μαυρίζει<br />
Τα δάχτυλα ψάχνουν το λαιμό<br />
Το όπλο<br />
Το μαχαίρι<br />
Τη βόμβα<br />
Τα δάχτυλα ψάχνουν έναν άφαντο θεό<br />
Τα δάχτυλα ψάχνουν το μπουκάλι<br />
Τα χάπια<br />
Τη σκόνη<br />
Γεννημένοι σ’ αυτό το θλιβερό θανατικό<br />
Γεννημένοι σε μια κυβέρνηση με χρέος 60 χρόνων<br />
Που σύντομα θα είναι ανίκανη να αποπληρώσει τους τόκους αυτου του χρέους<br />
Κι οι τράπεζες θα καούν<br />
Τα λεφτά θα είναι άχρηστα<br />
Θα υπάρχουν φόνοι ανοιχτοί και ατιμώρητοι στους δρόμους<br />
Θα υπάρχουν όπλα και περιπλανώμενες συμμορίες<br />
Η γη θα είναι άχρηστη<br />
Η τροφή θα γίνει μια φθίνουσα απόδοση<br />
Η πυρηνική ενέργεια θα καταληφθεί απ’ τους πολλούς<br />
Εκρήξεις θα συνταράζουν τη γη<br />
Ραδιενεργα ρομπότ θα παρακολουθούν το ένα το άλλο<br />
Οι πλούσιοι κι οι εκλεκτοί θα παρακολουθούν από διαστημικές εξέδρες<br />
Η κόλαση του Δάντη θα μοιάζει με παιδική χαρά<br />
Ο ήλιος δε θα φαίνεται και θα ναι πάντα νύχτα<br />
Τα δέντρα θα πεθάνουν<br />
Όλη η βλάστηση θα πεθάνει<br />
Ραδιενεργοί άνθρωποι θα τρώνε τις σάρκες άλλων ραδιενεργών ανθρώπων<br />
Η θάλασσα θα μολυνθεί<br />
Οι λίμνες και τα ποτάμια θα εξαφανιστούν<br />
Η βροχή θα γίνει ο νέος χρυσός<br />
Τα σαπια πτώματα των ανθρώπων και των ζώων θα ζέχνουν στο σκοτεινό άνεμο<br />
Οι λίγοι τελευταίοι επιζώντες θα προσβληθούν από νέες και φρικτές ασθένειες<br />
Και οι διαστημικές εξέδρες θα καταστραφούν από δολιοφθορές<br />
Την έλλειψη προμηθειών<br />
Το φυσικό φαινόμενο της γενικής παρακμής<br />
Και θα υπάρξει η πιο όμορφη σιωπή που δεν ακούστηκε ποτέ<br />
γεννημένη μέσα απ’ αυτό<br />
Ο ήλιος ακόμα εκεί κρυμμένος<br />
Να περιμένει το επόμενο κεφάλαιο.<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: left;">
<i>Charles Bukowski - Dinosauria, we (</i><i>Μετάφραση: Γεράσιμος Ευαγγελάτος.)</i></div>
<div style="text-align: left;">
<i><br /></i><i>(Απόσπασμα του ποιήματος ακούγεται στην παράσταση "Το Παιχνίδι της Σφαγής" του Ευγένιου Ιονέσκο στο Εθνικό Θέατρο. Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας).</i></div>
<br /></div>
Jirashimosuhttp://www.blogger.com/profile/15951928828475582646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-24845500.post-61465746534830882052018-01-12T12:41:00.000+02:002018-01-12T12:41:12.234+02:00Ο Θάνατος καπνίζει τα πούρα μου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhunGrElerIh5G6h9cERlMCaF3yCyABlUxhvXtCRzUU6i6RtuwUvE4A2__R5OerEmsYJgXjneKETKISje5nubhcrGM60PonY6npUyo0ZIUOoPPi08wjnhwBZahmIOTGDibK4hO3Eg/s1600/bukowski.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="484" data-original-width="512" height="377" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhunGrElerIh5G6h9cERlMCaF3yCyABlUxhvXtCRzUU6i6RtuwUvE4A2__R5OerEmsYJgXjneKETKISje5nubhcrGM60PonY6npUyo0ZIUOoPPi08wjnhwBZahmIOTGDibK4hO3Eg/s400/bukowski.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
Ξέρεις: είμαι πάλι μεθυσμένος</div>
<div style="text-align: center;">
εδώ</div>
<div style="text-align: center;">
ακούγοντας Τσαικόφκσι</div>
<div style="text-align: center;">
στο ραδιόφωνο.</div>
<div style="text-align: center;">
Χριστέ μου, τον ακούσα 47 χρόνια</div>
<div style="text-align: center;">
πριν</div>
<div style="text-align: center;">
όταν ήμουν ένας πεινασμένος συγγραφέας</div>
<div style="text-align: center;">
και να τος</div>
<div style="text-align: center;">
πάλι</div>
<div style="text-align: center;">
και τώρα είμαι ένας μέτρια πετυχημένος</div>
<div style="text-align: center;">
συγγραφέας</div>
<div style="text-align: center;">
κι ο θάνατος πηγαινοέρχεται</div>
<div style="text-align: center;">
πάνω - κάτω</div>
<div style="text-align: center;">
στο δωμάτιο</div>
<div style="text-align: center;">
καπνίζοντας τα πούρα μου</div>
<div style="text-align: center;">
κλέβοντας γουλιές απ’ το</div>
<div style="text-align: center;">
κρασί μου</div>
<div style="text-align: center;">
ενώ ο Τσάικ καταπιάνεται</div>
<div style="text-align: center;">
με την “Παθητική”.</div>
<div style="text-align: center;">
Ήταν ωραίο ταξίδι</div>
<div style="text-align: center;">
κι η μόνη τύχη που είχα</div>
<div style="text-align: center;">
ήταν που έριξα το ζάρι μου</div>
<div style="text-align: center;">
σωστά:</div>
<div style="text-align: center;">
πείνασα για την Τέχνη μου, πείνασα για να</div>
<div style="text-align: center;">
κερδίσω 5 γαμημένα λεπτά, 5 ώρες,</div>
<div style="text-align: center;">
5 μέρες - </div>
<div style="text-align: center;">
ήθελα μόνο να καταγράψω</div>
<div style="text-align: center;">
τον κόσμο·</div>
<div style="text-align: center;">
δόξα, χρήμα, μου ήταν αδιάφορα:</div>
<div style="text-align: center;">
ήθελα να καταγράψω τον κόσμο</div>
<div style="text-align: center;">
κι εκείνοι με ήθελαν στον τόρνο,</div>
<div style="text-align: center;">
σε μια ουρά εργοστασίου,</div>
<div style="text-align: center;">
ήθελαν να μαι πωλητής</div>
<div style="text-align: center;">
σ’ ένα πολυκατάστημα.</div>
<div style="text-align: center;">
Λοιπόν, λέει ο Θάνατος, καθώς έρχεται προς το μέρος μου,</div>
<div style="text-align: center;">
εγώ θα σε πετύχω όπως και να ‘χει</div>
<div style="text-align: center;">
ο, τι κι αν έχεις υπάρξει:</div>
<div style="text-align: center;">
συγγραφέας, ταξιτζής, νταβατζής, </div>
<div style="text-align: center;">
χασάπης, αλεξιπτωτιστής, </div>
<div style="text-align: center;">
εγώ θα σε </div>
<div style="text-align: center;">
πετύχω…</div>
<div style="text-align: center;">
οκέι φίλε, του λέω.</div>
<div style="text-align: center;">
Ας πιούμε μαζί τώρα</div>
<div style="text-align: center;">
καθώς η 1η ώρα γλιστράει στη 2η</div>
<div style="text-align: center;">
ώρα και</div>
<div style="text-align: center;">
μόνο αυτός ξέρει</div>
<div style="text-align: center;">
τη στιγμή, αλλά τον γέλασα:</div>
<div style="text-align: center;">
Πήρα τα 5 γαμημένα μου λεπτά</div>
<div style="text-align: center;">
και πολύ</div>
<div style="text-align: center;">
περισσότερα.</div>
<br />
<div style="text-align: right;">
<span style="text-align: left;">(Charles Bukowski 1920 - 1994)</span></div>
<br />
<br /></div>
Jirashimosuhttp://www.blogger.com/profile/15951928828475582646noreply@blogger.com0