and Barcelona?

Γυρίσε η μικρή μας από Barcelona, όπου γνώριζε την Ισπανική τέχνη και κουλτούρα (όπως επέμενε στα sms)- κι ας κουβάλησε μαζί της ένα σωρό αποκόμματα από το Sunset Dance Club, που δε μου φαίνεται και το απόγειο της κουλτούρας. Μπορεί βέβαια να κάνω και λάθος (...) Τουλάχιστον έβαλε στο λεξιλόγιο της λέξεις όπως: "μουσείο" και ονόματα όπως "picasso", "gaudi" μαζί με ορισμένες σωστές παρατηρήσεις για το έργο τους, οι οποίες ακόμα κι αν ξεχαστούν μέσα στις επόμενες μέρες, δε μπορεί, κάτι θα αφήσουν...

Το αστείο είναι το τι κουβάλησε πίσω. Αν δεν είχε αποδεικτικές φωτογραφίες, θα ορκιζόμουν ότι επέστρεψε από πενθήμερη βόλτα στην Ερμού. Ο, τι μπορείς να φανταστείς από ρούχα, βιβλία, Tim Burton memorabilia κι ότι άσχετο συνάντησε στο δρόμο της. Για να μην είμαι άδικος έφερε και κάτι πιπεριές που της άρεσαν και λέγονται Piquillo και μάλλον στην Ισπανία τις αγαπάνε, καθώς κι ένα πράγμα σαν αλλαντικό (λουκάνικο, σαλάμι - θα σας γελάσω), που απορώ πως το μετέφερε ως εδώ...

Το αποκορύφωμα ήταν το δικό μου δώρο από την Ισπανία: το... the Portable Dorothy Parker των εκδόσεων Penguin (σύμβολο της Ισπανικής κουλτούρας για λόγους που μάλλον αγνοώ). Ευτυχώς έχει πλάκα η Parker και δε διαμαρτυρήθηκα. Κι ένας λόγος παραπάνω που δεν το σχολίασα είναι γιατί συνοδευόταν από το μικρό θαύμα που αντικρίζετε στο αμέσως προηγούμενο post και είναι ότι πιο κοντά σε υγρό παθιασμένο φιλί μπορεί να μπει σε θνητό στόμα. (Ξέρω ότι σκέφτεστε "άρχισε τις υπερβολές πάλι" αλλά είναι η απόλυτη αλήθεια και μια δοκιμή θα σας πείσει). Οπότε από χτες το βράδυ είμαι ευτυχισμένος.

Κι έχω μόνο 12 ευκαιρίες να το επαναλάβω... (8 πια)

ΥΓ. Πείτε μου ότι τα Rodnoir τα έχει πάρει κάπου εδώ το μάτι σας...
ΥΓ2. Φυσικά αυτό το post δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης...
ΥΓ3. Πέρα του οτι ερωτεύτηκα ένα κουτί φιλιά.
ΥΓ4. Απόψε metropolis, ε;