Στις γιορτές αγαπώ πάντα τις παραμονές. Γιατί στις παραμονές περιμένεις, αυτό που στις γιορτές ποτέ δεν αποκτάς. Κι αν αγαπάς τις παραμονές δε σημαίνει- έστω και λίγο- ότι είσαι φύσει αισιόδοξος;
Εννοώ, περιμένεις... πόση απαισιοδοξία μπορεί να κρύβει όταν χαίρεσαι που περιμένεις...
μα είμαι σίγουρος πως στην πραγματικότητα οι απαισιόδοξοι κρύβουμε μεγάλα ποσά ενέργειας και αισιοδοξίας -με τη μόνη διαφορά πως είναι σε κλειστούς λογαριασμούς.
ReplyDeleteοπότε κάθε τέτοια εποχή κρατάει προμήθεια η τράπεζα και έρχεται κάτι μου μοιάζει με ελπίδα ,αυτή της χαρούμενης θλίψης.
όχι;
:)
...όση και το στιχάκι του Φοίβου: γιατί ο χρόνος δεν υπάρχει
ReplyDeleteγιατί ο χρόνος είσαι εσύ και οι άλλοι... ;)
Στις γιορτές δεν μ' αγαπώ καθόλου.
ReplyDelete@Αίολος:
ReplyDeleteΥπέροχη διατύπωση. Με αιφνιδίασε!
Της χρωστάω ένα χαμόγελο σε δύσκολη μέρα.
Χαίρε συνάδερφε!
Η ευτυχία ειν' αυτό που περιμένουμε να 'ρθει..
ReplyDeleteΧρόνια πολλά
Χ
Η ευτυχία ειν' αυτό που περιμένουμε να 'ρθει..
ReplyDeleteΧρόνια πολλά
Χ