Sunday, February 22, 2009

e9x0


Οι παλιοί μου συμμαθητές παντρεύονται. Πολλοί έχουν ήδη παιδιά. Των περισσοτέρων μιλάνε κιόλας. Σχεδιάζουν οικογενειακές διακοπές και για να βγούνε το βράδυ πρέπει να κάνουν διακανονισμούς με γονείς και πεθερικά.

Και μένω εγώ να αναρωτιέμαι ανάμεσα στα hangover:

Ποιος θα κληρονομήσει τόσα βιβλία και cd που έχω μαζέψει;;;;

10 comments:

σπόρος said...

στην ίδια "φάση" είμαστε...
μόνο που έχω -σίγουρα- ανίψια :)))

Kiara said...

Μην ανυσηχείς μαζι θα τα φαμε! Μια ζωη την έχουμε γιατι να αναλωθουμε για τους άλλους?
Πάμε Τυνησία?

Jirashimosu said...

@σπόρος:
Στα ανίψια σου με βλέπω να τα γράφω όλα...

@Kiara:
Εσύ μη μιλάς... πρώτη οδεύεις στους γάμους και τις οικογένειες. Απλά πηγαίνεις μέσω Τυνησίας για να ξεγελάς τον εαυτό σου.

To χω δει το μέλλον μου εγώ. Θα πεθάνω σαν τον Laurence Olivier στην Carrie...

:-(

Kiara said...

Δε τα γράφεις καλύτερα σε μένα που μικροφέρνω?
Όχι όχι σου λέω άμα είσαι δίπλα μου όταν θα γίνω γριά και μου φέρνεις τη πάπια εγω δεν έχω λόγω να πάντρευτώ τότε!

σπόρος said...

Προφανώς, τα ανίψια το έχουν δει πρώτα από εμάς, πίστεψέ με :)))

(Τυνησία, ωραία, μύρισε λίγο καλοκαίρι!!!)

ntinouli said...

Αν μείνει τίπτα στείλτο κ από δω!

Θα τους φερθώ με τον δέοντα σεβασμό!

Υ.Γ: Άσε που ΕΣΥ μικροδείχνεις!

:)

Anonymous said...

Εγώ μπορώ να κάνω μία προκράτηση για τους δίσκους; Μία λίστα αναμονής, δεν παραπονιέμαι.

Ε; Ε;

:P

(Και πότε θα με ακούσεις, το αλκοόλ κάνει κακό στο δέρμα. Θα με θυμηθείς μια μέρα!)

JoaN said...

Είναι αυτό πρόβλημα? Δέχομαι να τα κληρονομήσω! χο χο χο

Anonymous said...

μαζευόμαστε 21 μέλη, το ελάχιστο.
φτιάχνουμε συναιτερισμό που το όνομα και η υπόσταση μου διαφεύγει τώρα.

εναποθέτουμε το προσωπικό μας υλικό σαν ιστορικό αρχείο κοινής οφέλειας.
(για παραδειγματισμό ή αποφυγή καλύτερα)

ε;
ε;
(οκ , σταματάω το διάβασμα)

ή μήπως Μ.Κ.Ο.

(μπορούμε να δράσουμε και σε διεθνή κλίμακα, μετά θάνατον)

(αυτό ήταν , αποχωρώ ..)

υ.γ. σε κάθε άλλη περίπτωση χρειάζομαι τα θεατρικά και βιογραφίες.

:P

Anonymous said...

Βασικά κράτα μια πησινή...ποτέ δεν ξέρεις τι γίνετε σε αυτή τη ζωή(χώρα,κοινωνία,κ.τ.λ....ναι είμαι από τους αισιόδοξους....από τους τελευταίους εναπομείναντες μάλλον)

και στην περίπτωση που δεν συμβεί αυτό(κατα δηλαδη 98%) όταν περάσουν τα χρονια μπορεί κάποιος να σε δει ως "μέντορα"(αν και αμφιβάλλω αν θα υπαρχουν αυτά τότε όταν σήμερα ήδη εκλείπουν) οπότε μπορείς να τα αφήσεις πάνω του...πάντως δεν θα ξεχάσω Jirashimosu-κατεβαίνοντας-οδός-Πειραιός-με-τυροπιτα-στο-χερι-5-η-ωρα-ξημερωματα,μην ανησυχείς για παιδιά...υπάρχει μέλλον!