Thursday, March 29, 2007

Ιδού


Σας το έταξα, σας το παρουσιάζω.
Ωραίο δεν είναι;

Κυκλοφόρησε
mini (πιο mini δεν έχει) album με δύο τραγουδάκια:
[1) Εν λευκώ, 2) Συννεφιά]

Α! Και το Σάββατο (στις 31) το τελευταίο απ' τα ανοιξιάτικα live στον Ιανό.
Μετά μπαίνει ο Απρίλης κι αυτός δεν αστειεύεται.

See it or live to regret it (κλεμμένο)

L' opera da tre soldi

Ο πάνθηρας του Goro υποτάσσεται στο μεγαλείο της Jenny κι ο Giorgio Strehler εκτοξέυει το Brecht σε σφαίρες άπιαστες. Από αυτή την παράσταση κι έπειτα η Όπερα της Πεντάρας δεν ήταν ποτέ ξανά η ίδια. Ντοκουμέντο...

Monday, March 26, 2007

Cin(e)πέρασμα

aka το ηθικό δίδαγμα από τις δυο ταινίες που παρακολούθησα αυτές τις μέρες:


Ο Θάνατος είναι μια φυσική εξέλιξη που δε μπορεί να νικηθεί από τίποτα...

(The Fountain - Dir. by: Darren Aronofsky)


...εκτός από την Τέχνη


(La Môme - Dir. by: Olivier Dahan)

Wednesday, March 21, 2007

λέει η Μαρία:


Δε θα σε σκοτώσω
μπρος στα μάτια σου
υπακούω σε κανόνες αρχαίας τραγωδίας
σε κανόνες άγνοιας και πάθους υπακούω

Ένας ναός

και δυό τα είδωλα του έρωτα
κι αν σε σταυρώσω εκεί
δε θα 'ναι για να σε δω να πεθαίνεις, όχι...
θα 'ναι για τη στιγμή που θα σε αποκαθηλώνω...
Και τότε θα 'χεις μάθει τους ίδιους κανόνες
θα θες ν' αναστηθείς μα δε θα μπορείς
μπρος στα δικά μου μάτια.

Επέλεξες στον Έρωτα να είσαι Χριστιανός, εντάξει...

μα εγώ τα είδωλα λατρεύω και το τώρα

Φρόντισε νεωκόρε, να μην το μετανιώσω...

Τότε μονάχα τα πόδια σου με μύρο θα αλείφω.
Βλέπεις εγώ το χρέος μου το ξέρω
να τα τελειώνω όλα εδώ
κι όχι άλλου θεού δραπέτης...

Αλλά... θα με συγχωρείς;

Ή θα σταυρώνεσαι σ' άλλο σταυρό δεσμώτης;
Το δικό μου αμάρτημα το άφησες εκκρεμές
για τη δευτέρα θανή σου...
Δεν το σήκωσες όλο το βάρος του κόσμου καθώς λες

γιατί εμένα δε μ' αγάπησες ακόμη...


("Ακόμη σ' αγαπώ" λέει η Μαρία η Μαγδαληνή - Α.Γ.)

Μέρα που είναι, ένα αγαπημένο ποίημα ενός πολύ αγαπημένου ποιητή. Μη βιαστείτε να αναζητήσετε συγγένειες, επιρροές κι αναφορές. Η συγκίνηση είναι τόσο πρωτογενής κι ουσιαστική που του ανήκουν τα εύσημα ολοκληρωτικά.

Αν εξαφανιστεί ξαφνικά, πάει να πει πως τον τρόμαξε η έκθεση. Μέχρι τότε όμως θα το έχετε διαβάσει αρκετοί.

Ελπίζω όταν το αποφασίσει να τον διαβάσετε περισσότεροι...

Sunday, March 18, 2007

Γμτ


Όλες οι εμπειρίες εγγράφονται στο υποσυνείδητό μας ως ατμόσφαιρες συγκεκριμένες κι αδιαπραγμάτευτες. Κι όταν μιλάω για εμπειρίες δεν εννοώ μόνο όσες έχουμε ζήσει αλλά κι όσες ενδέχεται η φοβόμαστε ότι πρόκειται. Είναι όλες ξεκάθαρα καταγεγραμμένες.

Εξηγούμαι:

Είχα όνειρο. Πνιγμού. Ήμουν λέει σε ένα αυτοκίνητο χωρίς οδηγό, που έτρεχε με μεγάλη ταχύτητα και σε ανύποπτο χρόνο βρέθηκε να βουλιάζει στο νερό. Ή αίσθηση ξεκάθαρη: Η υγρασία, ο αέρας που εγκαταλείπει σιγά σιγά τα πνευμόνια, τα ενδεχόμενα που χάνονται και εκείνη η αίσθηση που πολλοί περιγράφουν ως ένα στιγμιαίο φλας μπακ ολόκληρης (μα ολόκληρης) της ζωής σου. Όχι μόνο όσης έχεις ζήσει, αλλά κι εκείνης που σκόπευες και μάλλον δεν θα καταφέρεις.

Πασχίζοντας να βρω έναν τρόπο να ξεφύγω, παίζω το τελευταίο μου χαρτί (ευτυχώς υπάρχει τέτοιο). Συνειδητοποιώ ότι ονειρεύομαι και αποφασίζω να ξυπνήσω. Έχοντας αυτό το αλεξίπτωτο στην πλάτη το τραβάω λίγο περισσότερο. Μέχρι την τελευταία ανάσα. Δε θα χρειαστεί καν να υπολογίσω το χρόνο που χρειάζομαι για να κολυμπήσω στην επιφάνεια. Όταν πω «ξυπνάω» θα ξυπνήσω. Έτσι απλά. Πόσες φορές μας δίνεται η ευκαιρία να ρυθμίσουμε το αναπόφευκτο;

Γίνεται έτσι ακριβώς. Στην τελευταία ανάσα ανοίγω τα μάτια μου και βρίσκομαι ακίνητος στο κρεβάτι μου προσπαθώντας να δώσω στην αναπνοή μου τον κανονικό της ρυθμό. Όταν τα καταφέρνω να συντονιστώ με το χώρο και το χρόνο, έχω μια πολύ συγκεκριμένη αίσθηση Πάσχα. Νιώθω την ανοιξιάτικη υγρασία της μεγάλης εβδομάδας, την ασφυκτική μελαγχολία της εποχής και μια επίγευση όλων των ανοίξεων που πέρασαν απ’ τη ζωή μου ως τώρα. Συμπυκνωμένες σε τέτοια υπερδοσολογία που αν δεν είχα γλιτώσει μόλις από πνιγμό, θα στοιχημάτιζα ότι πάω για άλλον ένα.

Ακόμα δεν έχω συνέλθει εντελώς. Σαν να κόλλησε πάνω μου ένα προαίσθημα (ή να πω βέβαιη προσδοκία για κάτι;) Το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν ο εγκέφαλος σου φτάσει τόσο κοντά στο τέλος όσο ο δικός μου σήμερα το πρωί, κάτι μέσα σου αρνείται πεισματικά να είναι το ίδιο με πριν.

Μάλλον φταίει ότι μπαίνουμε όλο και βαθύτερα στο Μάρτη…Γμτ.

Friday, March 16, 2007

Νέο Single


Έτοιμο από πλευράς ηχογραφήσεων (μέχρι σήμερα το απόγευμα δηλαδή). Έτοιμο κι από πλευράς artwork. Το πιο super, τέλειο, αποψάτο κλπ κλπ cover που θα μπορούσα να φανταστώ. (Φοβερή δουλειά του Παναγιώτη-Harry Potter και του Ανδρέα της Άρκτου).

Στις 24 Μαρτίου θεού θέλοντος και κισμέτ επιτρέποντος θα κυκλοφορήσει στα δισκάδικα. Μέχρι τότε το ακούτε κάθε Σάββατο, αποκλειστικά στον Ιανό, ζωντανά και φλεγόμενα απ' τη Νατασσούλα.

Δεν κάνω διαφήμιση, παρά μόνο της χαράς μου. Κι επειδή σ' αυτό το blog δεν το πολυ-συνηθίζω, respect.

ΥΓ: Η συνοδευτική φωτό του post είναι συμβολική και δικής μου εμπνεύσεως απεικόνιση που ουδεμία σχέση έχει με το original, το οποίο (όταν με εμπιστευτεί ξανά το scanner μου) θα σας ανεβάσω να θαυμάσετε.