Tuesday, February 03, 2009

One day I'll rise NYC



Είναι επίσημο κόλλημα. Είναι από αυτά τα ξαφνικά που σκάνε απ' το πουθενά και κάνουν κατάληψη στον Hamlet (ο οποίος τον τελευταίο καιρό είχε βαρεθεί τους πάντες και τα πάντα και το χε ρίξει στα audio books).

Ολόκληρο το album One day you'll dance for me New York City, είναι από τα ομορφότερα ολοκληρωμένα album που έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου. Κι ο Νορβηγός Thomas Dybdahl έχει αυτό τον τρόπο να χειρίζεται τη φωνή και τις ερμηνείες του που εμένα τουλάχιστον με πετάει στα πατώματα. Μόνο ο συγχωρεμένος ο Jeff Buckley το είχε καταφέρει με τον τρόπο του κυρίου Dybdahl.

Και εντάξει, άστα όλα τα υπόλοιπα. Ξέρεις ότι εγώ όταν κολλήσω με κάτι ενθουσιάζομαι και αρχίζω τις υπερβολές. Πες κιόλας ότι είμαι σε φάση επιρρέπειας. Το βασικό είναι άλλο. Μιλάμε για ένα δίσκο - μελαγχολικό tribute στη Νέα Υόρκη. Τι άλλο θές δηλαδή;

Πρόσθεσε σ' αυτο μια βαθιά μπλε βάση πιάνου, νωχελικά τύμπανα, υγρά έγχορδα, βρώμικα πνευστά κι εμένα που έχω ανάγκη να φύγω ένα ταξίδι περισσότερο από ποτέ.

Τί σου λεγα; κόλλημα; Κάντο έρωτα καλύτερα...

5 comments:

σπόρος said...

...πρόσθεσε και το γεγονός ότι η κολλητή σου μόλις έφτασε εκεί χωρίς εσένα...
ωραίος ήλιος σήμερα, ε ;)))

tovenito said...

πρέπει να σε ακούω βράδυ. τέτοιες μουσικές ακούγονται καλύτερα τη νύχτα. έξοχο!

Γ.Π. said...

Με τόσο εξαιρετικές συστάσεις και ένα πραγματικά μαγευτικό δείγμα δεν μπορώ παρά να μπω στον πειρασμό...

Anonymous said...

λυσσα για ταξιδι δρόμο και περιπέτεια ...ετσι λέγεται αυτό που νιωθω αδελφή ψυχή...

zelig on drugs said...

άγνωστος κι όμως τόσο οικίος...

κάτι συμβαίνει εδώ :)