Saturday, June 26, 2010

οι φυσικοί άνθρωποι


Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που συναντώ σπάνια, γι' αυτό και τους θαυμάζω: αυτοί που ονομάζω οι "φυσικοί άνθρωποι".

Οι φυσικοί άνθρωποι όταν κάνει κρύο κρυώνουν κι όταν έχει ζέστη ζεσταίνονται. Όταν είναι κουρασμένοι κοιμούνται και κουράζονται μόνο ύστερα από έντονη σωματική (ή πνευματική) δραστηριότητα. Τρώνε όταν πεινάνε και πίνουν νερό όταν διψούν. Σταματούν να τρώνε όταν χορταίνουν και ξαναπίνουν νερό μόνο όταν διψάσουν ξανά. Δεν τους πειράζει που ιδρώνουν, κι είναι πλήρως συμφιλιωμένοι με κάθε βιολογική τους ανάγκη - ακόμα και με το φόβο, που εσύ καταχωνιάζεις με το που τον προαισθανθείς.

Οι φυσικοί άνθρωποι όταν τους μιλάει κάποιος σοβαρά, καταφέρνουν να παραμένουν σοβαροί και να προσέχουν το συνομιλητή της - λες και τους ενδιαφέρουν όλα τα θέματα συζήτησης του κόσμου. Κι όταν τους λες αστεία - ακόμα και χαζά - ξεκαρδίζονται στα γέλια σαν να διασκεδάζουν περισσότερο με την πρόθεση, παρά με το ίδιο το αστείο.

Ξέρουν πολύ καλά να σιωπούν για θέματα που δεν κατέχουν και να μιλάνε μέχρι το σημείο που γνωρίζουν, σε όσα υπάγονται στο γνωστικό τους πεδίο. Δε ντρέπονται να κάνουν ερωτήσεις, ούτε να πουν "δεν ξέρω" όταν κάτι τους διαφεύγει. Και εννοείται πως δεν κατεβάζουν ποτέ τα μάτια όταν ομολογούν την άγνοιά τους.

Οι φυσικοί άνθρωποι ήρθαν στη ζωή ανοιχτοί να τη μάθουν. Μοιάζουν λες και γεννήθηκαν γνωρίζοντας ότι το ανθρώπινο είδος έχει όρια και πέρασαν χρόνια πολλά να τα εντοπίσουν. Είναι σε άμεση συνάρτηση με τη φύση και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της. Κοιτάζοντας τους καμιά φορά έχεις την αίσθηση πως πρόκειται για μια διακριτική συνέχεια της φυσικής νομοτέλειας. Σαν ένα μικρό λουλούδι ή ένα αιωνόβιο δέντρο. Και κάπου βαθιά μέσα σου, έχεις την πεποίθηση πως είναι αναπόφευκτο, μετά από 100 χρόνια, να πεθάνουν σοφοί και γήινοι την ίδια στιγμή.

Ο, τι διατυπώνουν οι φυσικοί άνθρωποι είναι αυτό και τίποτα άλλο. Η σαφήνεια είναι χαρακτηριστικό τους και τα πάντα - ακόμα και τα πιο βαθιά συναισθήματα, αυτά που εσένα σε αποσυντονίζουν - γι' αυτούς απαιτούν απλά μια πιο προσεκτική διατύπωση. Δεν αφήνονται σε τίποτα αν δεν το νιώσουν και δε νιώθουν τίποτα αν δεν σκιρτήσει μέσα τους φυσικά και αβίαστα.

Οι φυσικοί άνθρωποι ξέρουν να αγαπούν. Και να το λένε. Και να είναι - ό, τι είναι. Τίποτα πάνω τους και μέσα τους δεν είναι περιττό κι όσα καταγράφονται δικά τους είναι δεδομένα κι αυτονόητα σαν τα φτερά ενός πουλιού ή την ουρά μιας γάτας.

Αν μέχρι τώρα δεν είχες την τύχη να συναντήσεις κάποιο φυσικό άνθρωπο, αν ποτέ βρεθεί στο δρόμο σου, δέξου τον στη ζωή σου με ευγνωμοσύνη σαν μια ξαφνική καλοκαιρινή βροχή σε ένα άνυδρο τοπίο.

Κι ίσως, εσύ, που μια ζωή μάζευες στοιχεία και στατιστικές και κατασκεύαζες ιδανικές συνθήκες ευτυχίας, πάρεις μια μικρή ιδέα του τί σημαίνει να ανθίζεις. Απλά και φυσικά. Σαν να γεννήθηκες από πάντα γι' αυτό.


13 comments:

. said...

Και η μαγεία που κρύβεται στην διεκδίκηση του ανέφικτου;
Αφελής;

Jirashimosu said...

Να υπάρχει άραγε πιο ανέφικτο (για μας τους διεκδικητές του) από αυτή την αυτονόητη απλότητα των φυσικών ανθρώπων;

Αnnelie said...

Πανέμορφο κείμενο Γεράσιμε!!!!

:-D

marios104 said...

Βγαίνουν και οι λέξεις τόσο φυσικές από εσένα , που αν αυτό οφείλεται στους φυσικούς ανθρώπους, είναι ευλογία να κερδίζεις από εκείνους. Αλλά κι εκείνοι από σένα, κάτι θα παίρνουν, την ασφάλεια να μένουν τόσο φυσικοί απεναντί σου. Καλή μέρα ... έτσι φυσικά όπως και αρμόζει.

παλιατσος said...

Απλα και φυσικα.Σαν να γεννηθηκες απο παντα γι'αυτο...
Εγω αυτο θα κρατησω..αληθινο διαμαντι αυτη η απλη διατυπωση!Αρκει να συνειδητοποιησουμε νωρις πως γι'αυτο πορευομαστε στη ζωη..

Dimitris A. said...

Γεράσιμέ μου, εγώ για ένα πράγμα αναρωτιέμαι:
πώς είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να μπορούν να μένουν "φυσικοί",
όταν όλοι οι άλλοι γύρω τους είναι "μεταλλαγμένοι";

Δεν προβληματίζονται καν
από αυτή τους την απόκλιση;
Δεν κωδικοποιούνται εκ των υστέρων;

Είχα την τύχη να γνωρίσω κάποιους λίγους στη ζωή μου.
Κι όταν τούς διαβάσεις,
νομίζεις ότι δεν είναι από 'δω...

Z.E said...

You may not believe it, but there are people who go through life with very little friction or distress. They dress well, eat well, sleep well. They are contented with their family life. They have moments of grief but all in all they are undisturbed and often feel very good. And when they die it is an easy death, usually in their sleep.
I am not one of them. Oh no, I am not one of them, Ι am not even near to being one of them. They are THERE and I am HERE.

Charles Bukowski

ασωτος γιος said...

δεν ειμαι φυσικος ανθρωπος το παραδεχομαι!

Anonymous said...

Μόνο φυσικούς ανθρώπους ΄εχω ερωτευθεί στη ζωή μου, πιθανό γιατί θα ήθελα να είμαι σαν αυτούς...

christin@ki ts said...

Καταλαβαίνω τί εννοείς! Έχω αναγνωρίσει τέτοια άτομα και σχεδόν γίνομαι και εγώ ένας "φυσικός" άνθρωπος. Μου κάνει μήνες "ψυχοθεραπεία" ένα τέτοιο άτομο! Και έχεις δίκιο, είναι ευτυχής όποιος τους βάλει στη ζωή του! Αλλάζεις γωνία οπτικής! Κάποιος σε μια κουβέντα της είπε "ο Χ. είναι διαφορετικός και δεν τον θέλω στην παρέα μου" και εκείνη του απάντησε "πες μου ποιοι είστε οι ίδιοι;". Οι δεύτερες σκέψεις (ανασφάλειες) εγκλωβίζουν το νου. Τα πράγματα -τις περισσότερες φορές- είναι πολύ απλά.

Bumblebee said...

φυσικοί και όχι φυσιολογικοί να μια διαφορά:) Πόσο δίκιο έχεις..λένε πως η γοητεία βρίσκεται στο μυστήριο και στο άγνωστο, τι όμως πιο "άβατο" απο το φυσικό;

Γιούλη said...

Αυθεντικός άνθρωπος δηλαδή, ελεύθερος. Έναν τέτοιο γνώρισα απ'τον κύριο Νίκο τον Καζαντζάκη...
Κι έτσι νόμιζα η τρελλή πως όλοι έτσι ήταν στο νησί των Θεών- στην Κρήτη. Γ

Anonymous said...

Δεν είναι όμως και στη φύση του ανθρώπου η συνείδηση,η άγνοια και η αντιδραστικότητα (προς τον εαυτό μα και τους άλλους) ;