Το σώμα

Το σώμα – λένε – προειδοποιεί για τα πάντα.

Ακόμα κι όσα το στόμα κρύβει, το σώμα τα μιλάει.

Είναι έξυπνο το σώμα.

Σωπαίνει το στόμα, μιλάει το σώμα.

Όσο πιο πολύ σωπαίνει το στόμα, τόσο πιο πολύ μιλάει το σώμα.

Κι επειδή δεν έχει άλλο τρόπο να μιλήσει, αναγκάζει το στόμα να τα πει με σημασία παραλλαγμένη.

Το σώμα ξέρει μόνο ότι κάτι φταίει. Γιατί το σώμα αγγίζεται από σώματα κι οι επαφές μιλούν με γεγονότα.

Και μια κρίσιμη στιγμή το σώμα θυσιάζεται για όσα δε λέει το στόμα κι εφευρίσκει έναν πόνο να υποφέρει.

Για να πει το στόμα επιτέλους «υποφέρω» - γι’ άλλο λόγο, κι άλλο να εννοεί.

Κι αφού τα πει και βγουν ελεύθερα γυρνάει το στόμα και λέει στο σώμα: "Ήρεμα τώρα: Δηλωθήκαμε". Σπάνιες λέξεις - δώρα που το σώμα το βουβό το συγκινούν.

Τότε χαλαρώνει το σώμα, σωπαίνει το στόμα κι είναι όλα όπως πριν.

Πλην της απόφασης.