Thursday, September 01, 2011

cut the world


Τόσο καιρό υπάκουγα σε τούτο το θηλυκό διάταγμα:
πάντα περιείχα τον πόθο σου να με πληγώσεις.
Όμως πότε θα γυρίσω να κόψω τον κόσμο;

Πότε θα γυρίσω να κόψω τον κόσμο;

Τα μάτια μου κοράλλια, που απορροφούν τα όνειρά σου‧
η καρδιά μου μια καταγραφή επικίνδυνων σκηνών‧
το δέρμα μου μια επιφάνεια να εξωθώ στα άκρα.

Όμως πότε θα γυρίσω να κόψω τον κόσμο;
Πότε θα γυρίσω να κόψω τον κόσμο;

Πότε θα γυρίσω να κόψω τον κόσμο;
...


ο Antony Hegarty για τη Marina Abramovic
ελεύθερη απόδοση: Jirashimosu

 

5 comments:

Christina said...

Ώρα το γυροφέρνω, κι απόκριση ακόμα καμιά, πώς κόβεται ο κόσμος, σαν έξη, τσιγάρο, ποτό; Σαν ζυμωμένο καρβέλι ζεστό με το χέρι, σα φεγγάρι σε κίτρινες φέτες χλωμές,σαν καρκίνωμα, με νυστέρι;
[ Μη μου πεις, άστο να με παιδεύει, κάτι στο τέλος μπορεί να βγει, ποιός ξέρει...]

Frosti said...

Πολύ όμορφο.. στο μυαλό όλοι τον έχουμε κόψει..

Summertime Blues said...

κόβουμε τον κόσμο ταξιδεύοντας;
χαράζοντας πορείες;
αυτόν τον κόσμο τον γήινο, την υδρόγειο.
και τον άλλο, τον εσωτερικό κόσμο;
τον κόβουμε κι αυτόν ποτέ πότε;
τον χωρίζουμε σε περιοχές;
τον κόβουμε και τον μοιραζόμαστε;
τί από όλα ή και όλα;
σκέψεις και άλλες σκέψεις.
καλημέρα.

Λάθος άνθρωπος said...

Έχω μεθύσει αληθινά.

Salonique Uber Realism said...

Τα χρονια περνουν,
οι αγαπες παραμενουν
κι οχι μονο
εξακολουθουν να δημιουργουν.

Ειναι τοσο συγκινητικα τολμηρο η στιχουργικη του
απαιτει σχεδον σε υποβαλει
στην απολυτη αποδοχη
της δικης του θεωρησης
του κοσμου

ακομη κι ο λανθανων θυμος
εχει τη γλυκεια μυρωδια
αυτου που λειτουργει
παρορμητικα
με πυξιδα
της καρδιας τα προταγματα

κι οταν η καρδια σου λεει ΚΟΨΕ
τοτε Κοβεις χωρις να ρωτας πως και γιατι

Κοβεις
κι αρχιζεις να πετας.