Υπέρβαση

Ποιος να το λεγε:

1. Εγώ να μπω σε ένα καράβι για πάνω από μία ώρα χωρίς αίσθημα εγκλεισμού.

2. Εγώ να κάθομαι με τις ώρες σε ένα καφέ μπροστά από τη θάλασσα και να νιώθω ευεργετικά γεμάτος και άδειος την ίδια στιγμή.

3. Εγώ να μπαίνω μέσα στη θάλασσα και να αντέχω να μένω στον ήλιο πάνω από δέκα λεπτά

4. Εγώ να μπορώ να κοιμηθώ τις νύχτες

5. και να ξυπνάω χωρίς γκρίνια το πρωί

6. και να έχω την αίσθηση πως ο τι χρειάζομαι είναι εκεί (η με άλλα λόγια για πρώτη φορά την αίσθηση ότι δε χρειάζομαι πολλά για να είμαι εκεί)

Βέβαια δυο μέρες δεν είναι και μια ζωή... Με το που πάτησα στον Πειραιά το μελαγχολικότατο απόγευμα της περασμένης Πέμπτης, γύρισα στα ίδια. Με μια έξτρα μελαγχολία του φθινοπώρου. Αλλά τη χαλαλίζω στην υπέρβαση...