Στοιχειώδες...

Δεν ξέρω πως προέκυψε αλλά μπήκα στη διαδικασία να διαβάσω ένα best seller με ανεξιχνίαστες υποθέσεις, δικαστήρια και ατέλειωτες έρευνες. Εχει και μερικά πιο οικεία θέματα όπως ψυχαναλύσεις ηρώων, ντοστογιεφσκικές προσωπογραφίες, βιογραφικά/ιστορικά στοιχεία, ερωτικά και προσωπικά αδιέξοδα, πολιτικές νύξεις κλπ. Το κύριο θέμα του όμως παραμένει η χαρά του ντετέκτιβ.

Από ένα σημείο (στη μέση και μετά) με παρέσυρε και ήμουν πολύ περήφανος για τον εαυτό μου που ξεπέρασα τις επιφυλάξεις μου και έγινα ένας ανοιχτός αναγνώστης σε ανεξερεύνητα λογοτεχνικά πεδία. Τώρα που το τελειώνω (200 σελίδες μου έμειναν...)συνειδητοποιώ ποιος είναι ο λόγος που δεν είναι για μένα αυτά τα βιβλία:

Η μνήμη μου. Στοιχεία πολύτιμα στην έρευνα περνάνε το ένα μετά το άλλο και διαφεύγουν της προσοχής μου, ονόματα και καταστάσεις που αναφέρθηκαν στις αρχικές κιόλας σελίδες είναι σαν να μην τα διάβασα ποτέ. Όσο για μερικά πρόσωπα και αντικείμενα κλειδιά (τα καημένα) που ίσα που υπαινίχθησαν (ή όχι) το ρόλο που θα έπαιζαν στο μέλλον, είναι το προσωπικό μου (τους) βατερλό. Εμφανίζονται θριαμβευτικά κι εγώ είμαι λες και τα διαβάζω πρώτη φορά.

Με λίγα λόγια εκεί που ο τυπικός αναγνώστης δε θα μπορούσε να σηκώσει τα μάτια του από το βιβλίο, εγώ δε μπορώ να προχωρήσω (κι αυτό μαρτυρικά κι αν συγκεντρώσω όση καλή θέληση διαθέτω) τρεις σελίδες. Απανωτά χασμουρητά πάνω στο σασπένς...

Συγνώμη Τζούλιαν Μπαρνς. Εκτιμώ και τις προσπάθειες σου και τη γραφή σου. Στο "διανοούμενο στην κουζίνα" είχα διασκεδάσει πολύ. Και στο τωρινό όμως, όσο η δράση εξελισσόταν ανάμεσα στους δύο βασικούς χαρακτήρες μια χαρά περνούσα. Τί τα θελες τα ερευνητικά και τους μάρτυρες; Με έχασες σαν αποσκευή στο σταθμό του Γκρέιτ Ουέρλι.

Σε όσους πάντως αρέσουν οι ανάλογες ιστορίες και η μνήμη τους συγκρατεί πάνω από τρία ονόματα (στον Τσέχωφ πάντως, που είναι και ρώσικα δεν έχω κανένα πρόβλημα - το ορκίζομαι!) το συνιστώ ανεπιφύλακτα. "Άρθουρ και Τζορτζ" του Τζούλιαν Μπαρνς (μτφ. Αλεξάνδρα Κονταξάκη)- Εκδόσεις Μεταίχμιο.

ΥΓ: Βέβαια θα το διαβάσω από πείσμα και μόνο. Απλά θα κρατήσω ότι μ' αρέσει (ή τελος πάντων ο τι ...θυμάμαι).