Και ξαφνικά μεγαλώνουμε
Παιδάκια πεταμένα στο μάτι του κυκλώνα.
Και δεν έχουμε εμπιστοσύνη στα πιο δικά μας
Σ’ αυτά που ως εδώ μας πήρε να πούμε δικά μας
Κι αν μας επιτραπεί ξανά η είσοδος καμιά φορά
Ένα κορδόνι πάντα θα μας κρατά απ’ έξω.
Αυτό το απ’ έξω λέγεται «ενηλικίωση»
Και δεν έχουμε εμπιστοσύνη στα πιο δικά μας
Σ’ αυτά που ως εδώ μας πήρε να πούμε δικά μας
Κι αν μας επιτραπεί ξανά η είσοδος καμιά φορά
Ένα κορδόνι πάντα θα μας κρατά απ’ έξω.
Αυτό το απ’ έξω λέγεται «ενηλικίωση»
Εγώ το λέω απ’ έξω.
4 comments:
Εγώ ζω απ' έξω...
Είμαστε αρκετοί στους απ' έξω.
Κι οι πιο ενδιαφέροντες:)
ΥΓ: Για σένα το ήξερα έτσι κι αλλιώς
Εγώ μπορώ να πω ότι ανήκω κάπου;
ούτε μπρος,ούτε πίσω....πεταγμένοι έξω απο το καβούκι μας...
Post a Comment