Wednesday, October 17, 2007

Ο κρίκος


Έληξε η αμφισβήτηση. Αποφανατίστηκαν οι επαναστάσεις. Καταγγέλθηκε η απάτη κάθε "πρωτοπορίας". Μια οργιαστική Σιγή εβλάστησε σε όλες τις ρωγμές. Κοιτάξτε αυτούς τους νεαρούς των δεκαπέντε-δεκαεφτά χρονών. Κοιτάξτε τους καλά. Προσέξτε την Κατήφεια τους. Την νευρική τους απάθεια, την σιωπή τους, την δύσαρθρη ομιλία τους, την δύσθυμη σκληρότητα τους. Προσέξτε πόσο ακίνητος είναι αυτός ο Νέος Άνθρωπος. Πόσον αμίλητο φόνο κουβαλάει μέσα του. Κι αν ακόμα δεν είναι αυτοί ο Συναγερμός, θα έρθουν παιδιά και έφηβοι που θα είναι προορισμένοι για τον Νέο Λόγο. Απλά, για τον Λόγο. Για λέξεις που ποτέ δεν διαπράχθηκαν, για νοήματα που ποτέ δεν ορθολογήθηκαν, για εικόνες που ποτέ δεν μιλήθηκαν. Φοβηθείτε τους.

Αυτά έγραφε ο Μέγας Γιώργος Χειμωνάς μεταξύ άλλων στο πρώτο τεύχος του "Χάρτη" το Γενάρη του 1982!
Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά 25 ολόκληρα χρόνια πριν!
Και δύο συμπεράσματα έρχονται αυτόματα στο μυαλό:

  1. Ο Γ.Χ. ήταν πολύ μπροστά απ' την εποχή του.
  2. Ανάμεσα στην απάθεια και το συμβιβασμό κάποιος κρίκος έχει την τάση να μας παραλείπει...

3 comments:

Aντώνης said...

Εσύ αισθάνεσαι να μας φοβάται κανείς? Η να κάνουμε κάτι για να μας φοβηθεί?

aliki said...

Στο χέρι μας είναι

celsius33 said...

o χειμωνάς ήταν σπουδαίο μυαλό και πένα , αυτοί οι άνθρωποι έχουν τέτοια ευαισθησία και κεραίες που σχεδόν είναι προφήτες στον καιρό τους..ωραίο κείμενο ,μακάρι αυτά τα παιδιά να μιλήσουν όπως θέλουν και ας είναι με κραυγές