Το κλάμα την ξυπνά. Σας αντικρίζει. Κοιτάζει το δωμάτιο, σας ξανακοιτάζει. Χαιδεύει το χέρι σας. Ρωτάει: Γιατί κλαίτε; Λέτε ότι θα πρεπε αυτή να πει γιατί κλαίτε, ότι αυτή θα έπρεπε να το ξέρει.
Απαντά σιγά με γλύκα: Επειδή δεν αγαπάτε. Λέτε πως αυτό είναι.
Σας ζητά να της το πείτε καθαρά. Της το λέτε: Δεν αγαπώ.
Λέει: Ποτέ;
Λέτε: Ποτέ.
Λέει: Να φτάσετε στο σημείο να σκοτώσετε έναν εραστή, να τον κρατήσετε για σας, μόνο για σας, να τον πάρετε, να τον κλέψετε ενάντια σ' όλους τους νόμους, σ' όλες τις αυτοκρατορίες της ηθικής, αυτό τον πόθο δεν τον γνωρίσατε, δεν τον γνωρίσατε ποτέ;
Λέτε: Ποτέ.
Σας κοιτά και επαναλαμβάνει: Περίεργο πράγμα ένας νεκρός.
2 comments:
Σχόλιο χωρίς να υπάρχει κάποιο σχόλιο.
Υπνωτισμένος, περισσότερο.
Η μεγαλη Μαργαριτα ποτε δεν ξεκρεμασε την αληθεια της Αγαπης
την αφησε εκει να κυματιζει μπροστα στα ματια μας σαν απειλη.
Η απειλη της Αλήθειας.
Με Σεβασμο γιατι μιλας για τα ιερα και τα οσια μου.
Post a Comment