1963 - Τα υγρά μάτια της Anouk Aimée ψιθύριζαν κάτι σαν:
Μείνε μόνος σου…
Πάντα μιλούσες για την ανάγκη σου να ταξιδέψεις
Άντε τώρα ζήσε μόνος…
Τράβα και βρες μια σερβιτόρα
Να της δείξεις πόσο ανεξάρτητος είσαι πια…
Πάρε τα πόδια σου
Δεν υπάρχει ο παραμικρός λόγος να θέλω να μείνεις άλλη μια μέρα
Δεν υπάρχει λέξη να σε πείσω
Δεν υπάρχει τίμημα να πληρώσω
Δεν υπάρχει πια καμιά μαγεία να αποφύγουμε αυτή τη γελοία τραγωδία που είναι να παίξουμε…
Τράβα το δρόμο σου...
Δε χρειάζεται να φτάσεις αυτό το τσίρκο ως το τέλος
Αφού όλα όσα νιώθαμε ξεφτίσανε…
Μη μου παραπονιέσαι άλλο.
Τελειώνουν τα βάσανά σου, σε ελευθερώνω…
Και μη μ ευχαριστείς. Η ανταμοιβή σου είναι η πληρωμή μου
Εμπρός, φύγε κι άσε τα όλα πίσω…
Κι όλα όσα είμαι…
2009 - Τα υγρά μάτια της Marion Cotillard ετοιμάζονται να ψιθυρίσουν το ίδιο...
2 comments:
...& το υπόλοιπο μισό, μετά από τόσα χρόνια;
Ενθουσιάζομαι με το cast, συμμαζεύομαι με το σκηνοθέτη...
Ξέρεις πώς είναι αυτά, δίκοπα..
Έλα, καλός είναι ο Marshall. Στο Chicago κέντησε. Έχει άποψη για το μιούζικαλ.
[Κι ας τρέχει το μυαλό σου, όπως και το δικό μου, σε κάτι άλλα ονόματα].
Το cast πάντως όντως δεν υπάρχει...
(επίσης εσύ δεν έπρεπε να μεταφράζεις τώρα;)
Post a Comment