Monday, May 04, 2009

Synecdoche,NY


Άλλη μια ταινία για το χρόνο και τη σχέση μας μαζί του. Κι άλλη μια ταινία για τα όνειρα και τους ανθρώπους της ζωής μας. Για τον άγνωστο Εαυτό και την αγωνία του Θανάτου. Ο Kauffman το έκανε ακόμα μία το θαύμα του κι έφτιαξε ένα (σχεδόν) αριστούργημα - για όλα τα παραπάνω και για το σουρεάλ σύμπαν κατατεθέν του. Ο ψηλός λέει πως τον κούρασε. Εμένα με παρέσυρε τόσο πολύ στον παραλογισμό του που θα μπορούσα να το παρακολουθώ, για ώρες ακόμα, σαν προέκταση της ζωής μου. Αν κι εσύ νιώθεις πως η ζωή σου έχει αρχίσει να χάνει τη λογική της και να περνά σε μια άλλη σφαίρα, ίσως στην εξαίσια ερμηνεία του αγαπημένου Philip Seymour Hoffman βρεις μια πειστική συνεκδοχή του εαυτού σου.


5 comments:

mahler76 said...

είναι από τις ταινίες που θέλω πολύ να δώ. Ελπίζω να το καταφέρω.

Anonymous said...

Ο άνθρωπος είναι απλά ιδιοφυής: επεκτείνει διαρκώς τα όρια της τέχνης του. Πόσοι μπορούν να το κάνουν αυτό; Κι εγώ μπάφιασα κάποια στιγμή, τον καταλαβαίνω τον Κώστα. Αλλά είναι αδύνατον να μην υποκλιθεί κανείς στην όλη σύλληψη, τις τόσο υπέροχες νύξεις, τις τόσο πλούσιες και εμμονικές αναφορές του και -φυσικά- τον Χόφμαν (πλαφόν δεν έχει η υποκριτική δεινότητα αυτού του ανθρώπου; αναρωτιέμαι!).

φιλιά από τη ρωμαϊκή γαλέρα,
φβ

Anonymous said...

υγ: και ναι, η τελευταία σκηνή είναι διαποτισμένη με ένα κατάμαυρο χιούμορ εφάμιλλο ενός Μπέκετ!

"Αισθηματική ηλικία" said...

Επίσης μιά απο τις καλύτερες της χρονιάς
Μιά που δυστυχώς η κριτικοί φεν μπήκα στον πειρασμό να "δουν" ειδικά οι Αμερικάνοι.
Προς τιμήν του Δανίκα και του Φραγκούλη μοναδικές εξαιρέσεις που ασχολήθηκαν με τον τρόπο που αξίζει ενας Κάουφμαν.
Επίσης μια ταινία για τα ιδιωτικά όρια της εφυίας μας και την "κατασκευή" της εικόνας μας, την απόσταση του μεσα απο το έξω μας και αφιέρωμα στους μοναχικους διανοητές .
Μια συνεκδοχή αλήθειας σε ένα περιβαλλον κοινής αποδοχής ψέμματος και δήθεν.
Ενα μαστερκλας με το πιο ελπιδοφόρο μουσικό τελείωμα το τραγούδι του τέλους.
Θα το ξαναδώ!

Γ.Π. said...

Για την ταινία αυτή έχω σχηματίσει μια περίεργη "συνεκδοχή" από τις κριτικές που διαβάζω. Ή είναι ακραία βαρετή ή καταπληκτική. Η γνώμη σου βαραίνει, θα πάω να την δω...
Καλημέρα