Thursday, June 10, 2010

Όρια


Μια πολυτέλεια μη στερήσεις ποτέ από τον εαυτό σου: τα όρια του. Είτε φτάνουν μέχρι την πόρτα του σπιτιού σου, είτε μέχρι το φεγγάρι και τα μεγαλύτερα βάθη της θάλασσας, μην παρασυρθείς κι αφήσεις άλλους να σε χαρτογραφήσουν. Αν δε βάλεις εσύ τα όρια σου, δε θα σε ταξιδέψει κανείς σωστά, όσο κι αν το επιθυμήσεις. Βάλε στο μυαλό σου καλά ότι "γίνομαι τα πάντα" δε σημαίνει "δεν τελειώνω πουθενά": "Γίνομαι τα πάντα" σημαίνει "εδώ που τελειώνω, για κάποιον γίνομαι πατρίδα". Γιόρτασε τα όρια σου. Θα διώξουν αρκετούς τυχοδιώκτες και θαλασσοπόρους του άπειρου από κοντά σου‧ αυτούς όμως δεν τους έχεις ανάγκη. Δε θα σε κατοικούσαν έτσι κ αλλιώς για πολύ. Εσύ ζητούσες πάντα τους ταξιδευτές που έψαχναν πατρίδες. Ο Οδυσσέας είναι το παράδειγμά σου κι όχι ο Μαγγελάνος. Αυτός που γύρισε μύθο και αλήθεια για τα στενά όρια μιας αγαπημένης πατρίδας κι όχι εκείνος που γύρισε τον κόσμο για να οριοθετήσει το άγνωστο. Κι αν στο μέτρημα των ορίων σου δε βγεις νέα Ήπειρος, ούτε καν μια χώρα, αλλά ένα μικρό νησάκι χαμένο σ' έναν αχανή ωκεανό, ζήσε τη χαρά της μοναδικότητας σου, εστίασε στις ανάγλυφες διαφορές σου από κάθε Ήπειρο, χώρα ή άλλο νησί. Κι αν δεν είσαι η γη της επαγγελίας για όλους, μη δώσεις σημασία. Λίγοι θα σε ταξιδέψουν, λίγοι θα σε κατοικήσουν, ένας θα σου δώσει το οριστικό σου όνομα. Αυτό που θα υπαγορεύσει το σχήμα που θα σου χαρίσουν τα όρια σου. Τα μοναδικά. Ο εαυτός σου.


7 comments:

diaxristonsalos said...

Σε ευχαριστώ γι αυτό το κείμενο. Χθες είχα θέμα σοβαρό με τα όριά μου και την παραβίασή τους...

Jirashimosu said...

Για σένα δουλεύω υπογείως.

Obsidian said...

εγώ πάλι έχω την άποψη ότι κανένας εαυτός δεν μπορεί να οριοθετήσει τα όριά του.

μην σου πω ότι μου ακούγεται και λίγο αστείο. και ο λόγος είναι ότι, όταν αυτός ο εαυτός ορίζεται από τα όρια του, πως μπορεί να τα καθορίσει ο ίδιος. είναι άτοπο. ή μόνο εγώ το αντιλαμβάνομαι έτσι;

η θέση μου, σήμερα τουλάχιστον είναι ότι ο εαυτός, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να αναγνωρίσει και να αγαπήσει τα όριά του (συνείδηση).

Τα όρια αυτά καθορίζονται ανέκαθεν από άλλες δυνάμεις (κάποιες φορές ακαντανόητες) όπως : από σεισμούς, τη στάθμη της θάλασσας, τα ηφαίστεια, τις πλημμύρες, και πολύ βασικό τους πολέμους. Και δίνω βάση στο τελευταίο επειδή όταν λέω πολέμους, εννοώ τους πολέμους του μέσα μας με το μέσα μας, και του μέσα μας με το έξω μας. Οι νίκες και οι ήττες μας θα χαράξουν όρια (σύνορα) που θα ορίσουν τον εαυτό μας.

Τέλος, πιστεύω ότι τα σύνορα αυτά δεν είναι δεδομένα. Οι σεισμοί κι οι πόλεμοι έρχονται καμιά φορά και σε βρίσκουν από μόνοι τους, σε ανυποψίαστες στιγμές, και ιδιαίτερα εκεί που σε θεωρείς δεδομένο.

Φυσικά να ομολογήσω και το σεβασμό μου στην πολύ ωραία φράση "εδώ που τελειώνω, για κάποιον γίνομαι πατρίδα". Είναι πολύ αγαπησιάρικη! Φυσικά όπως θα κατάλαβες, διαφωνώ στο ότι δεν μπορούμε να καθορίσουμε που τελειώνουμε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν τελειώνουμε.

Πολλά είπαμε, αλλά τι να κάνω που χει γίνει το blog σου η νέα μου εμμονή!!

Φιλιά, ψυχούλη!

Anonymous said...

Πάνω στην ώρα που κάποιος προσπάθησε να θέσει ως όριό μου την βαρετή,καθημερινή πραγματικότητα..

Μου έδωσες την απάντηση που χρειαζόμουνα..ο Οδυσσέας είναι το παράδειγμά μου..ειλικρινά, σ'ευχαριστώ!

Μ.

Χρήστος Α. Μιχαήλ said...

Εαυτέ μου, σ' έψαχνα καιρό.

{ο σερβιτόρος} said...

Ή και νησί ακαθόριστου σχήματος.

Anonymous said...

Η ώρα είναι σχεδόν 2 το πρωί και δεν λέω να πάω για ύπνο..αυτά που γράφεις με έχουν απορροφήσει πραγματικά. Ας γίνει ο καθένας από εμάς ένας ταξιδευτής που ψάχνει για πατρίδες..για μια Ιθάκη (όποια και να'ναι αυτή και όπου και αν βρίσκεται)..