Wednesday, August 18, 2010

Paris


Αν κατέληξα κάπου αυτές τις 6 μέρες, είναι στο εξής συμπέρασμα:

Το Παρίσι δεν περιγράφεται, δε φωτογραφίζεται, δεν αποτυπώνεται επαρκώς με τον οποιονδήποτε τρόπο.

Το Παρίσι είναι απλά ένα εισιτήριο αεροπλάνου (με ή χωρίς επιστροφή), ένας χάρτης του μετρό, ένα ζευγάρι γερά παπούτσια, ένα καλό κόκκινο πανωφόρι, λίγα χρήματα στην τσέπη, οι αγαπημένες σου μουσικές, ένα σημειωματάριο κι ένα κεφάλι άδειο από κάθε σκέψη.

Αν εξασφαλίσεις όλα τα παραπάνω, κι είσαι λίγο τυχερός, το Παρίσι θα σου αποκαλύψει κάποια από τα μυστικά του‧ όσα χρειάζεται για να σε δέσει με τους δρόμους του για πάντα - και να αποσπάσει την υπόσχεση της επιστροφής σου.


3 comments:

Dimitris A. said...

Αν ήμουν σε κάποια γωνιά της Μονμάρτρης,
με το δικό μου σημειωματάριο,
και σ'έβλεπα να περνάς,
μέσα στο κόκκινο πανωφόρι σου,
ίσως να έμπαινες στα τραγούδια μου.

Don't get me wrong...
Η φιγούρα τού περιπατητή
που μαζεύει εικόνες στον δρόμο του
πάντα με ενέπνεε.

Καλωσήρθες πίσω!

Christina said...

Τρεις μέρες πριν, κάποιος φίλος μου είπε πως το κακό μ'εμένα ήταν πως είχα για το Παρίσι εισιτήριο με επιστροφή. Χτες έγραψα κάτι που θα μπορούσε να είναι στίχοι,ενώ θαρρούσα πως άκουγα μια μείξη ήχων από το τελευταίο σας άλμπουμ.Έτσι κάπως σας αναζήτησα και έπεσα πάνω σ'αυτό.Καμιά φορά οι συμπτώσεις μας κάνουν φοβερή πλάκα. Σήμερα στέλνω το "σχόλιο", χωρις να ξέρω ακριβώς γιατί. Τις οίδε;

Χρήστος Α. Μιχαήλ said...

Όταν λέμε σημειωματάριο, εννοούμε εκείνα τα ζωγραφιστά με τα τα απίστευτα εξώφυλλα, τα μαγνητάκια και τα λαστιχάκια, έτσι;

Έτσι ναι.