Εθνικό Θέατρο 2010-2011

Εγώ την αμαρτία μου θα την πω. Μου αρέσει το νέο πρόγραμμα του Εθνικού Θεάτρου για τη σεζόν 2010-2011. Ναι, είναι μαζεμένο, ναι, είναι λιτό και ναι, δεν έχει καμία σχέση με τα ρεπερτόρια των περασμένων ετών. Μόλις 10 παραστάσεις για ολόκληρη την επερχόμενη σεζόν (που να συγκριθούν με τα περασμένα χρόνια που δεν προλαβαίναμε να κάνουμε καν τον προγραμματισμό μας) και με δύο από τις πιο δραστήριες σκηνές του παροπλισμένες (το Κοτοπούλη – Rex και το Σύγχρονο Θέατρο της Ευμολπιδών) για «οικονομικούς λόγους». Υπάρχει κάτι όμως στο πρόγραμμα που ανακοίνωσε ο Γιάννης Χουβαρδάς που το κάνει να μοιάζει με μια αισιόδοξη πρόταση για το πως χειρίζεται κανείς τον πολιτισμό σε περίοδο κρίσης χωρίς ακρότητες, υπερβολές, γκρίνια και μιζέρια.

Κι έτσι έχουμε ένα ρεπερτόριο που φλερτάρει με το κλασικό θέατρο και άκρως θελκτικά έργα που έχουν χρόνια να ανέβουν όπως ο Σιρανό ντε Μπερζεράκ του Εντμόν ντε Ροστάν, η Εμιλία Γκαλότι του Λέσινγκ – που το θυμήθηκαν;- ή Φρεναπάτη του Κορνέιγ, κι η τριλογία του Παραθερισμού του Γκολντόνι, με εξαιρετικούς σκηνοθέτες επικεφαλής, όπως ο Νίκος Καραθάνος, ο Γιάννης Χουβαρδάς, ο Δημήτρης Μαυρίκιος (που επιτέλους επιστρέφει στο θέατρο ύστερα από εκείνο τον μαγικό πιραντελλικό του Ερρίκο τον Δ), και ο Νίκος Μαστοράκης.

Δε λείπουν όμως και οι σύγχρονες παραστάσεις με τη Νέα Σκηνή να επιστρέφει στο σίγουρο χαρτί του Τεννεσί Ουίλλιαμς με το κλασικό Γλυκό Πουλί της Νιότης σε σκηνοθεσία Έφης Θεοδώρου, ενώ η ταλαντούχα και υπερδραστήρια Κατερίνα Ευαγγελάτου καταπιάνεται με ακόμα ένα σκοτεινό σύγχρονο έργο, το Χρυσό Δράκο του Γερμανού Ρόναλντ Σίμελπφενιχ.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το ανέβασμα του ενός και μοναδικού θεατρικού του Κώστή Παλαμά, της Τρισεύγενης, σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου με την Στεφανία Γουλιώτη στον ομώνυμο ρόλο, ενώ κι ο Γιώργος Λάνθιμος με χλωρές τις διεθνείς δάφνες του Κυνόδοντα αναλαμβάνει να σκηνοθετήσει τον Πλατόνοφ του Τσέχωφ στην νεανική τρίωρη διασκευή του Ντέιβιντ Χέαρ.

Στο Βαρύ πυροβολικό της σεζόν περιλαμβάνεται κι δραματοποίηση της θρυλικής «Μητέρας του Σκύλου» του Παύλου Μάτεσι σε σκηνοθεσία Νικίτα Μιλιβόγεβιτς με τη Θέμιδα Μπαζάκα στο ρόλο της Ραραούς, ενώ σε δραματοποιημένο μυθιστόρημα στρέφεται και η Παιδική Σκηνή με το διαβασμένο απ΄όλους μας «Παραμύθι Χωρίς όνομα» της Πηνελόπης Δέλτα σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά.

Το Εθνικό Θέατρο όμως δεν περιορίζει για τη φετινή σεζόν τη δράση του στις σκηνές του. Στα πρότυπα των θεατρικών οργανισμών του εξωτερικού εγκαινιάζει μια σειρά από θεατρικές και παραθεατρικές δραστηριότητες από δρώμενα, συναυλίες, happening κλπ υπό τον κοινό τίτλο “Άλλη Διάσταση”, με την παρουσιάση των 24ων ραψωδιών της Ιλιάδας σε νέα μετάφραση του Δημήτρη Μαρωνίτη από ισάριθμές πρωταγωνίστριες (κρατήστε ανάσα και σημειώστε ονόματα:Λ. Κονιόρδου, Στ. Γουλιώτη, Εύα Κοταμανίδου, Ρ. Πιττακή, Ρ. Οικονομίδου, Φ. Κομνηνού, Κ. Δανδουλάκη, Π. Ζούνη, Μ. Κεχαγιόγλου, Λ. Πρωτοψάλτη, Θ. Μπαζάκα, Κ. Καραμπέτη, Μ. Λυμπεροπούλου, Μ. Σκουλά, Δ. Χατούπη, Μ. Πρωτόπαππα, Λ. Κιτσοπούλου, Ελ. Κοκκίδου, Αν. Μάσχα, Λ. Φωτοπούλου, Μ. Ναυπλιώτου, Ρ. Πατεράκη, Ολ. Λαζαρίδου, Αμ. Μουτούση).

Τέλος για τρεις μέρες του Μαίου, οι χώροι του Εθνικού παραχωρούνται σε καλλιτεχνικές ομάδες μεταναστών σε ένα μίνι πολυεθνικό φεστιβάλ με στόχο τη συζήτηση πάνω σε θέματα ρατσισμού ξενοφοβίας κλπ.

Αξίζει να αναφερθεί ότι και φέτος, και παρά τις οικονομικές μειώσεις στον προυπολογισμό, η διεύθυνση του Εθνικού, πέρα από την πολιτική των συνδρομών και της γενικής εισόδου 15 ευρώ κάθε Πέμπτη που καθιέρωσε πέρσι, περνά και σε μια μόνιμη έκπτωση των εισιτηρίων της τάξεως του 10%, ενώ το Νοέμβριο οι νέοι θέατές (ως 23ων ετών) θα μπορούν να παρακολουθήσουν όλες τις παραστάσεις με γενική είσοδο 10 ευρώ.