Τον τελευταίο καιρό δυο λέξεις έχουν συνδεθεί άρρηκτα στο κεφάλι μου και επανέρχονται ως ζεύγος σε ανύποπτο χρόνο και χωρίς συγκεκριμένες αφορμές:
Το προφίλ κι η προδοσία.
Δεν ξέρω γιατί, ούτε και πως κόλλησαν μεταξύ τους. Δεν ξέρω καν ποιος λόγος ενίσχυσε αυτή τη σχέση αλληλεξάρτησης. Κι όμως η σύνδεση είναι σαφέστατη και πεντακάθαρη.
Καταβροχθίζω αχόρταγα προφίλ. Στο δρόμο, στο λεωφορείο, σε συνεστιάσεις και βραδινές εξόδους. Συνδέω καμπύλες με τη συνέχεια του λαιμού τους και καταλήγω πάντα στον ίδιο τόπο: την προδοσία.
Κάθε προφίλ, προδίδει τον κάτοχο του. Τον αποκαλύπτει. Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί κάτι και με το που θα στρέψει το κεφάλι του (ψάχνοντας π.χ. το σερβιτόρο), η ανασύνθεση των χαρακτηριστικών του να αποκαλύψει μια ολοκαίνουργια εκδοχή της αλήθειας.
Τα προφίλ μας ξεμπροστιάζουν: όχι μόνο επειδή δεν τα έχουμε επιλέξει ως συνειδητή εξέλιξη της στροφής του κεφαλιού μας, ούτε φυσικά επειδή δε δίνουν δεκάρα για την αρμονία των χαρακτηριστικών μας (που μας παίρνει μια ζωή να συνηθίσουμε στον καθρέφτη).
Τα προφίλ μας ξεμπροστιάζουν κυρίως επειδή δε μπαίνουμε ποτέ στον κόπο να τα λογαριάσουμε στις στρατηγικές κινήσεις του κεφαλιού μας. Δεν τους χαλαλίζουμε εκφράσεις. Ένα χαμόγελο – όσο καλά κι αν κατορθώσουμε να εφαρμόζει στα χείλη μας, αν δεν είναι αυθεντικό, στο προφίλ θα προδώσει τις ραφές του. Κι η σπίθα ενός βλέμματος, αν δεν είναι της φωτιάς στο προφίλ θαμπώνει…
Μην το παρεξηγήσετε. Όχι ότι είναι μέτρο ειλικρίνειας το προφίλ. Δεν είναι παρά μια μικρή ανάπαυλα στο κατά πρόσωπο. Στην αναμέτρηση. Κι όχι ότι το ανφάς είναι πάντα ψέμα. Τώρα που το σκέφτομαι λίγο καλύτερα, ίσως η αλήθεια να βρίσκεται –όπως πάντα – κάπου στη μέση: στην κίνηση…
Απλά είναι μερικοί – όπως ο γράφων- που έχουν την τάση να ερωτεύονται τις μικρές λεπτομέρειες που εκθέτουν τους κατόχους τους εν αγνοία τους…
Αν συναντήσετε λοιπόν κανένα τέτοιο παράξενο άνθρωπο κι έχετε κάτι να κρύψετε, καλύτερα κοιτάξτε τον στα μάτια…
3 comments:
Δεν ξέρω, αλλά το κείμενό σου μου έδωσε την εντύπωση πως ίσως να έχεις μπει ήδη στη διαδικασία γέννησης ενός ακόμα τραγουδιού. Από κάτι τέτοιες «εμμονές» δεν γεννιούνται τελικά τα τραγούδια;
ΥΓ: αν είμαι εντελώς εκτός θέματος, ίσως και να ‘ναι καλό να διαγράψεις εντελώς το σχόλιό μου. Δε θέλω να γεμίζω τα comments του blog σου με άστοχα σχόλια. Είναι δικό σου το «σπίτι» και σε καμία περίπτωση δε θέλω να το φορτώνω με σχόλια που είναι εκτός θέματος.
Την καλησπέρα μου
@μάκης:
Τα πιο αγαπημένα μου σχόλια είναι τα εκτός θέματος.
(Άσε που το δικό σου δεν ήταν κι εκτός)
Οπότε πάντα καλοδεχούμενος
Να σαι καλά!
Η μητέρα μου έχει μανία με τα "αρχαιοελληνικά προφίλ" όπως τα λέει.Πιστεύει πως μια γυναίκα είναι όμορφη αν έτσι δείχνει μέσα στο αρχαιοελληνικό της προφίλ. (γυρισμένο κεφάλι και μαλλιά σε χαλαρό κότσο)
Όλο αυτό μου φέρνει στο μυαλό μια αθωότητα...Κι όμως,πολλές φορές μέσα στα λακκάκια από το χαμόγελο του δικού μου αρχαιοελληνικού προφίλ έχω κρύψει τις μεγαλύτερες ειρωνείες μου, τα μεγαλύτερα ψέμματα,τις μεγαλύτερες λύπες.
Έχεις δίκιο :)
Post a Comment