Tuesday, May 13, 2008

Mirror-pause


Από σήμερα δεν είμαι εγώ. Επισήμως. Κι εμφανισιακά. Δεν είμαι εγώ. Είμαι κάποιος άλλος που δεν μπήκα καν στον κόπο να του πω το τυπικό χαίρω πολύ όταν αντίκρισα τη φάτσα του στον καθρέφτη. Και μ' αυτόν τον άλλον σκέφτηκα πως πρέπει να ζω κάτι μήνες. Και προς στιγμήν τρόμαξα μη με καταπιεί... Μη φανεί πιο δυνατός από μένα και μ' εκτοπίσει. Γιατί όντας κάποιος άλλος δεν έχει ρωγμές, ούτε αδυναμίες. Έχει μόνο καθαρό σβέρκο και λείο πρόσωπο. Και μάτια άδεια. Θλιμμένα στο βάθος μα εμφανώς αδιάφορα. Ξέρει τι πρέπει να κάνει κι είναι σε πλήρη ετοιμότητα. Έχει αποδεχτεί τις κινήσεις που του αντιστοιχούν και το χώρο που θα καταλάβει. Είναι κουρδισμένος στην εντέλεια.

Κι αν τα μάτια του άλλου είναι άδεια, αυτό συμβαίνει γιατί έχει πρόσβαση σε ένα πολύ μικρό ποσοστό της σκέψης μου. Έχει συγκεκριμένο μέγεθος το μέρος του εγκεφάλου μου που του διατίθεται. Κι αυτό το τόσο ας το κάνει ό, τι θέλει. Ο, τι μπορεί. Για όσο προλάβει μέσα στους λίγους μήνες του.

Το υπόλοιπο εσωτερικό του κρανίου μου είναι από μέρες κενό κι ασβεστωμένο. Είναι γεμάτο μουσικά όργανα, μ' ένα λευκό πιάνο στα αριστερά. Έχει ένα καλογυαλισμένο πάτωμα και τη Francoise Dorleac με το Gene Kelly να περιμένουν υπομονετικά στις καρέκλες τους να ξεκινήσουν την χορογραφία από τις Δεσποινίδες της Rochefort, γιατί απλούστατα ΑΥΤΟ επιλέγω για πραγματικότητα.



Μια μικρή παύση λοιπόν. Θα τα ξαναπούμε σύντομα. Δεν ξέρω ακριβώς πότε ή πώς... Ξέρω όμως ότι θα τα ξαναπούμε...

Παράξενη αίσθηση το σήμερα. Πέρασε κιόλας.

[Τί θα λέμε άραγε του χρόνου τέτοια μέρα; ]


12 comments:

Αnnelie said...

Εύχομαι να σου φανεί κάτι λιγότερο από 100 μικρές ανάσες!!

Σύντομα κ πάλι κοντά μας!

Καλή δύναμη και πολλά φιλιά!!!

Άννα

Aντώνης said...

Αρχάγγελος δεύτερος του Ελύτη ο στίχος: "Από την άλλη μεριά είμαι ο ίδιος"...

Jimmy Rose said...

Καλός Πολίτης.
Μπορεί να φαίνεται βουνό τώρα, αλλά θα περάσει...
υ.γ. υποθέσεις κάνω, μπορεί και να κάνω λάθος...

revqueer said...

:-)

Kiara said...

όλα καλα!!!
Του χρόνου τετοια μέρα θα μαστε στο μπαλκονάκι σου και θα με ενημερώνεις για τις καλοκαιρινές παραστάσεις!
Προς το παρών υπομονή και προσπάθησε να το διασκεδάσεις ,αν μπορεις να το πεις και έτσι!

Θράσος said...

Και εγώ μερικές φορές κλείνω τα μάτια...αρνούμαι ότι είμαι εγώ...Είμαι ο Gene Kelly,o Rock Hudson,o Paul Newman, o Montgomery Clift και ζω πάθη, χορεύω στη μουσική του Legrand, του Χατζιδάκι, της Ornella Vanoni...
Eίναι στιγμές που η λογοτεχνία και οι αγαπημένες ταινίες με έσωσαν από τις χειρότερες σκέψεις...
Υπομονή...γύρνα σύντομα κοντά μας.

music is my drug said...

που πας?στρατό?

etalon said...

mas non mon copain... pourquoi?

Stylianee said...

Αχ, αχ, αγάπη μου πληγωμένη. Όλα καλά;

Anonymous said...

Πολύ καλά κάνεις που δεν επιτρέπεις σε αυτόν τον άλλο να έχει πρόσβαση παρά μόνον σε μικρό μέρος της σκέψης σου. Άλλωστε, η μόνη πραγματικότητα που μετράει είναι αυτή που εμείς επιλέξαμε και έχουμε στο μυαλό μας. Και η πιο σημαντική ελευθερία είναι η ελευθερία της σκέψης. Η χορογραφία που περιμένεις να δεις άρχισε, και θα κρατήσει όσο εσύ θέλεις.

το Άρωμα του Τραγουδιού said...

Κάτι μου θύμισε όλο αυτό!

Να σου αφήσω ένα τραγούδι που κάποτε με ακολούθησε για 18 μήνες? (τόσο ήταν τότε…!)

Στην πόλη απόψε βρέχει τ' όνομά σου
τα βήματά σου δεν τ' ακούω πια
ποτάμι μες στους δρόμους τ' όνομά σου
σκεπάζει τη ζωή μου σαν σκιά.

Τετάρτη βράδυ, απολυτήριο και τρένο
και να σε κρύβει ένα παράθυρο θαμπό
Τετάρτη βράδυ είναι το σπίτι μου πιο ξένο
στέκομαι απ' έξω και δε θέλω πια να μπω.

Στην πόλη απόψε βρέχει σαν και τότε
είν' η ζωή μου ένα παράπονο πικρό
σε σκέφτομαι μονάχο από τότε
μέσα σ' ομίχλη και μαντίλια στο σταθμό.


Καλή αντάμωση

Anonymous said...

Σε ένα χρόνο από το πόστ αυτό, θα λέμε... "Καλός πολίτης"!
Είκοσι ημέρες μετά από το ποστ αυτό λέμε..."είδες που τελικά φάνηκες δυνατότερος και δε σε απορρόφησε ο παραλογισμός?... Είτε με δυσκολίες είτε με ευκολίες, δεν έχει σημασία. Πέρασε ;)"...

Στον καιρό...;)