αφορμές

Αγαπώ τα γελαστά οικεία πρόσωπα που έχω καιρό να δω.
Αγαπώ τα άγνωστα πρόσωπα με τη σπίθα στο βλέμμα.
Αγαπώ τις συνωμοσίες,
τις αυθόρμητες σα γραμμένες ατάκες,
τις σφιχτές ειλικρινείς αγκαλιές...
τα αγγίγματα στους ώμους,
τις δυνατές φωνές στα τραγούδια,
τα πόδια που κρατάνε από μόνα τους το ρυθμό.
Τα ποτήρια κρασί που εναλλάσσονται...
Τα ανυποψίαστα προφίλ που προδίδουν γοητευτικά τους κατόχους τους.
Την καμπύλη ενός λαιμού. Συγκεκριμένου. Κάθε φορά.
Αγαπώ μερικά γιατί. Κι ας είναι αναπάντητα.
Αγαπώ μερικά απρόοπτα με μαγικά αποτελέσματα.
Κάτι χαμόγελα - αινίγματα που κανείς δε σκοτίζεται για τη λύση.
Αγαπώ τους μαύρους κύκλους στον καθρέφτη που σέρνουν ένα "δε βαριέσαι".
Αγαπώ κάτι ανεπαίσθητες συμπτώσεις που τις βλέπουν μόνο μερικοί και τις λένε αφορμές.
Αυτό αγαπώ απ' όλα πιο πολύ:

τις αφορμές.