Sunday, March 23, 2008

tip of the tongue


Ψέμα το κίτρινο φως το σημερινό. Μεγάλο. Καμία αρρώστια πέρα απ' την ίδια την Άνοιξη. Και την Κυριακή της. Βρέθηκα μεσημεριάτικα σε ένα μαγικό καφέ - που κι αν μου το αφηγούνταν δεν θα το πίστευα ότι υπάρχει στο κέντρο- να κατεβάζω τεράστιες ποσότητες ήλιου με μουσική επένδυση από Ella μέχρι Tori κι έναν πολύτιμο τρίτο γαλλικό καφέ με κρουασάν στο πλάι (αυτό έδειξα εγκράτεια και δεν το τίμησα) και καλή παρέα σε ασορτί φόντο μιας υπέροχης ρετρό ταπετσαρίας. Και σκέφτηκα ότι ίσως είναι όμορφη η ζωή τελικά. Μετά συνήλθα. Και κατάλαβα ότι η ζωή κι αν δεν είναι όμορφη τελικά, μπορεί να είναι παράξενη και ανοιχτή σε ενδεχόμενα. Και τη σημερινή διαπίστωση τη χρωστάω στη Μαρία Παρούση και σ' αυτό το ονειρεμένο compilation με τίτλο watermark, που με έκανε χωρίς να το καταλάβω να διασχίσω ολόκληρο το Κολωνάκι με τα πόδια κι αυτά τα βήματα του τρελού και να ψάχνω φανταστικά διαμερίσματα σε πρωτόγνωρα στενά και αδιάκριτες υποθετικές ιστορίες περαστικών. Να κάνω πάλι εκείνες τις παράξενες σκέψεις που όταν έρχονται σηματοδοτούν μια μεγάλη αλλαγή, που άλλοτε με τρομάζει κι άλλοτε με ηρεμεί. (Καμιά φορά ξερνάνε και κάνα στιχάκι). Και να προσπαθώ να αποφασίσω αν είναι πολύ μίζερο να επιστρέψω στην προσφιλή συνήθεια μου του μοναχικού σινεμά. Και να καταλήξω στη σκέψη πως βαρέθηκα το σινεμά. Και γενικά βαρέθηκα. Νομίζω πως το μόνο που θα μου έδινε χαρά σήμερα είναι να περπατάω για ώρες.
Όταν το συνειδητοποίησα πήρα το τρόλει και γύρισα σπίτι...

8 comments:

salepi said...

helloss
τη συλλογή την βρίσκει κανείς σε δισκάδικα; θα με ενδιέφερε να ακούσω

Jirashimosu said...

Καλησπέρα salepi!
Η συλλογή κυκλοφορεί κανονικά και νομίζω μαζί με το προηγούμενο "Spleen" της Παρούση μπορούν να αποτελέσουν το απόλυτο αστικό soundtrack... αν έχεις μια έφεση στη μελαγχολία.

salepi said...

Όμορφες μουσικές και βόλτες στην πόλη είναι η καλύτερη περίπτωση!
Την Παρούση την ξέρω απ'το blog της, ήταν στην ουσία το πρώτο blog που διάβασα ποτέ! το χα ρουφήξει όλο σε ένα απόγευμα!
δεν είχε τύχει να ακούσω καμία συλλογή ακόμα.
Θα σπεύσω :)

Anonymous said...

...όσο για το μαγικό καφέ που παίζει από Ella μέχρι Tori...;

(ξέρεις, πως δεν περιμένω απάντηση! απλά με τρώει να κάνω την ερώτηση)

take care.

Jirashimosu said...

@hommesweethomme:

Σσσστ! Αυτά δε λέγονται δημόσια...

(Περίεργε!)

Blueberry said...

Μα είναι μόνο μία Κυριακή...
και θα' ρθουν κι άλλες Κυριακές να το θυμάσαι...
Μίζερο θα ήταν μόνο το μυαλό εκείνο που θα πατούσε όλο αυτό που σου έφτιαξε εσένα αυτή η Κυριακή...
Μια ψηφίδα στο όμορφο συνονθύλευμα στιγμών που λέμε ζωή...
Κι εγώ έτσι την πάλεψα μέσα μου την Κυριακή ετούτη... με αυτήν τα έβαλα κι εγώ στο τελευταίο μου post...
Σου έκλεψα και το pod... για να ντύσω το απόβραδο μου που τριγυρνάω στη Μπλογκόσφαιρα... -you can always ak it back...

Jirashimosu said...

@blueberry:

Ο Hamlet στη διάθεση σου. Για όσο τον χρειαστείς.
Ξέρει καλά από μελαγχολικά απόβραδα έτσι κι αλλιώς...

Blueberry said...

Το βρήκα το αντίδοτο Γεράσιμε...
Ξαφνικά είδα από το παράθυρο κάτι στον ουρανό να υπονοεί φεγγάρι... βγήκα στο μπαλκόνι και άκουσα μια μηχανή να περνάει κάτω στο δρόμο... μια παλιά μηχανή... μες την υγρασία μου ήρθε στο μυαλό η Mama Roma και το απίστευτα γεμάτο και περήφανο γέλιο της Anna Magniani...
You Tube γρήγορα... αυτό ήθελα...
Δεν μου χάλασε σε τίποτα όσα υπήρξαν... μόνο μια ανάταση να πάρω μια ανάσα μου έδωσε και μου αρκεί...