Αυτό.

Ένα σκούντημα,
γκρίνια,
καφές στο χέρι,
μια αγκαλιά cd για το δρόμο
ένα μικρό αμάξι
κίνηση
όχι κινητά -
μια στο τόσο,
για τα μηνύματα
ήλιος
στάσεις χωρίς νόημα
θάλασσα
θάλασσα
θάλασσα
μια μικρή, απειροελάχιστη σύμβαση
μελάγχολικό απόγευμα επιστροφής,
απ' αυτά που ακουμπάς το κεφάλι στο μισάνοιχτο παράθυρο,
χαζεύεις τα χιλιόμετρα που φεύγουν και λες: "αυτό είναι"

Νομίζω αυτό είναι,
θα ήταν, έστω...

(Προς το παρόν, καφές και διπλό σινεμα).