Monday, March 10, 2008

Αυτό.


Ένα σκούντημα,
γκρίνια,
καφές στο χέρι,
μια αγκαλιά cd για το δρόμο
ένα μικρό αμάξι
κίνηση
όχι κινητά -
μια στο τόσο,
για τα μηνύματα
ήλιος
στάσεις χωρίς νόημα
θάλασσα
θάλασσα
θάλασσα
μια μικρή, απειροελάχιστη σύμβαση
μελάγχολικό απόγευμα επιστροφής,
απ' αυτά που ακουμπάς το κεφάλι στο μισάνοιχτο παράθυρο,
χαζεύεις τα χιλιόμετρα που φεύγουν και λες: "αυτό είναι"

Νομίζω αυτό είναι,
θα ήταν, έστω...

(Προς το παρόν, καφές και διπλό σινεμα).

4 comments:

Aντώνης said...

May I poke you?

Stylianee said...

Αυτό το σινεμά σου 'χει γίνει κακή συνήθεια:P

Alex A. said...

8a'8eles st'alh8eia na to zhseis? Ayto poy "einai": th mikrh apeiroelaxisth symbash... 8a to h8eles?

Jirashimosu said...

@aντώνης:
yes, you may!

@estelle:
Άσε... αφιέρωμα nouvelle vague είχαμε χτες. I'm turning into rainman!

@alex a.
Καμιά φορά το πρωί, όταν ξυπνάω. Μάλλον με πιάνει στον ύπνο. Που δεν έχει και πολλές αντιστάσεις το μυαλό.
Καλημέρα!