Thursday, December 25, 2008

post-eve


Στις γιορτές αγαπώ πάντα τις παραμονές. Γιατί στις παραμονές περιμένεις, αυτό που στις γιορτές ποτέ δεν αποκτάς. Κι αν αγαπάς τις παραμονές δε σημαίνει- έστω και λίγο- ότι είσαι φύσει αισιόδοξος;

Εννοώ, περιμένεις... πόση απαισιοδοξία μπορεί να κρύβει όταν χαίρεσαι που περιμένεις...

6 comments:

Anonymous said...

μα είμαι σίγουρος πως στην πραγματικότητα οι απαισιόδοξοι κρύβουμε μεγάλα ποσά ενέργειας και αισιοδοξίας -με τη μόνη διαφορά πως είναι σε κλειστούς λογαριασμούς.
οπότε κάθε τέτοια εποχή κρατάει προμήθεια η τράπεζα και έρχεται κάτι μου μοιάζει με ελπίδα ,αυτή της χαρούμενης θλίψης.
όχι;
:)

σπόρος said...

...όση και το στιχάκι του Φοίβου: γιατί ο χρόνος δεν υπάρχει
γιατί ο χρόνος είσαι εσύ και οι άλλοι... ;)

Αιολος said...

Στις γιορτές δεν μ' αγαπώ καθόλου.

Jirashimosu said...

@Αίολος:
Υπέροχη διατύπωση. Με αιφνιδίασε!
Της χρωστάω ένα χαμόγελο σε δύσκολη μέρα.
Χαίρε συνάδερφε!

Anonymous said...

Η ευτυχία ειν' αυτό που περιμένουμε να 'ρθει..
Χρόνια πολλά
Χ

Anonymous said...

Η ευτυχία ειν' αυτό που περιμένουμε να 'ρθει..
Χρόνια πολλά
Χ