H Κυριακή είναι μυρωδιές: μυρίζει φρέσκο καφέ και απόπειρα πρωινού αν κάποιος σ’ αγαπά αρκετά κι έχει χρόνο και διάθεση να στο φτιάξει (αν εισαι τυχερός στο φέρνει και στο κρεβάτι).
Μυρίζει φρεσκοκοτυπωμένο χαρτί κυριακάτικης εφημερίδας μπερδεμένο με το πλαστικό του σελοφάν των προσφορών. Μυρίζει ο διαφορετικής σύνθεσης χαρτοπολτός των ίδιων των προσφορών: το λογοτεχνικό βιβλίο που πάντα ηθελες να αγοράσεις και ποτέ δεν αγόρασες, εκείνη η ταινία που δεν πρόλαβες στο σινεμά, το cd που ολοκληρωνει τη συλλογή σου.
Η Κυριακή μυρίζει το μαλακτικό στο πάπλωμα ή το σεντόνι που έχεις επιτέλους χρόνο να εισπνεύσεις μέχρι να το χορτάσεις, αναμεμειγμένο με το άρωμα μιας επιδερμίδας που τεμπελιάζει δίπλα σου, απελευθερώνοντας χιλιάδες μικροσωματίδια χαλαρότητας κι ευεξίας.
Μυρίζει πρωινό αφρόλουτρο και πριν καλά - καλά στεγνώσεις, τεμπέλικη πόλη που έχεις διάθεση να την καταβροχθίσεις πριν καν πάει μεσημέρι.
Μυρίζει μεσημεριανό φαγητό (εννοείται πως μυρίζει μεσημεριανό φαγητό), είτε το εγγεγραμμένο στη μνήμη κυριακάτικο ψητό της μαμάς, είτε απενοχοποιημένη εξόρμηση σε εκείνο το εστιατόριο που σχεδιάζεις με την περέα σου μέρες.
Μυρίζει κρασί και φίλους κι άλλο κρασί κι ένα εσπρεσάκι στο φινάλε με γλυκό ή με τσιγάρο - με όποια κατάχρηση τέλος πάντων σου χρωστάει η εβδομάδα.
Μετα μυρίζει σινεμά. Αυτή την αίσθηση ασφάλειας, σκονισμένης μοκέτας και προσμονής της σκοτεινής αίθουσας. Μυρίζει ποπ κορν και σοκολάτα υγείας με πορτοκάλι. Δυο ώρες μετα ο ήλιος έχει ήδη πέσει κι η Κυριακή μυρίζει υγρασία και ησυχία.
Μυρίζει μελαγχολία, μια θλιμμένη εκκρεμότητα που δεν έχεις ιδέα πως στο καλό γεννήθηκε από τα σπλάχνα μιας ευτυχισμένης μέρας.
Μυρίζει ένα τελευταίο ποτό - αν έχεις το κουράγιο να το επιχειρήσεις, κι ύστερα κάτι πρόχειρο και βιαστικό για δείπνο στο πόδι. Μυρίζει ανεπαίσθητα αποσύνθεση.
Η Κυριακή μυρίζει παραδόξως σχολείο, κι ας το έχεις τελειώσει χρόνια πριν. Μυρίζει κατι σαν ευθύνη απροδιόριστη, λες και κάπου, κάτι χρωστάς αφηρημένο μα επιτακτικό. Πριν καλά - καλά το καταλάβεις είσαι στο κρεβάτι σου κι οι μυρωδιές απ’ τα σεντόνια έχουν εξατμιστεί. Σβήνεις τα φώτα με εναν αναστεναγμό.
Η Κυριακή μυρίζει ήδη Δευτέρα.
(Κείμενο που δημοσιεύτηκε στις 11/12/2016 στις "Ιστορίες της Κυριακής" του Κ της Καθημερινής.)
