Friday, February 27, 2015

Piaf / Πιάφ



Πρεμιέρα αύριο για το περίφημο "Piaf" της Pam Gems στο Εθνικό (Σκηνή Κοτοπούλη - Rex). Δεν ξέρω αν η Ελεωνόρα "είναι" η Πιάφ, ξέρω όμως ότι έχει βρει και βαδίζει ένα δρόμο συγγένειας αφοπλιστικά συγκινητικό κι ειλικρινή. Αυτό που θα δεις στη σκηνή του Rex δεν είναι βιογραφία, ούτε ντοκιμαντέρ: είναι απλώς ένα κορίτσι που ξέρει μόνο να τραγουδάει με την ψυχή του. "Τί στην Αθήνα; τί στο Παρίσι;" Piaf ή Ζουγανέλη, από ένα σημείο και μετά ελάχιστη σημασία έχει.

ΥΓ. Οι στίχοι των αγαπημένων τραγουδιών της Edith Piaf στη συγκεκριμένη παράσταση, μιλούν τα ελληνικά που εγώ έχω επιλέξει. Τιμή κι ευθύνη μεγάλη. Χαρά εξίσου.

Ταυτότητα παράστασης

Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Σκηνοθεσία - Διασκευή: Πέτρος Ζούλιας
Σκηνικά - Κοστούμια: Αναστασία Αρσένη
Πρωτότυπη μουσική - Ενορχήστρωση τραγουδιών: Θοδωρής Οικονόμου
Χορογραφίες: Φώτης Διαμαντόπουλος
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Στιχουργός - Προσαρμογή τραγουδιών: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριάννα Τουντασάκη
Β' βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία -Ελένη Σολδάτου
Βοηθός σκηνογράφου: Φώτης Μουρτάς

Διανομή:
Ελεωνόρα Ζουγανέλη:  Εντίθ Πιαφ
Μυρτώ Αλικάκη: Τουάν
Ευγενία Δημητροπούλου: Αγία Τερέζα
Χρήστος Στέργιογλου: Λουί Λεπλέ
Δημήτρης Αλεξανδρής: Λουί
Κωσταντίνα Τάκαλου: Λουίζ, Μάρλεν Ντίτριχ
Νίκος Μαγδαλινός: Μπρούνο
Σπύρος Μπιμπίλας:  Νοσοκόμος, Βαμπέρ, Σαρλ Αζναβούρ,  Σαρλό,  Θαμώνας, Παρατρεχάμενος, Κλοσάρ, Ναύτης
Κωσταντίνος Γιαννακόπουλος:  Λουί Γκασιόν, Ρεημόν Ασσό, Ναύτης, Νοσοκόμος, Παρατρεχάμενος  
Δημήτρης Καραμπέτσης:  Επιθεωρητής, Γιατρός, Δημοσιογράφος, Παρατρεχάμενος, Θαμώνας, Κλοσάρ, Ναύτης
Μαρίνος Δεσύλλας:  Σάρλ, Έντι, Γερμανός, Ναύτης, Παρατρεχάμενος, Κλοσάρ
Δήμητρα Σιγάλα:  Τιν-Τίν, Μαντλέν, Θαμώνας
Τάσος Πυργιέρης:  Ζώρζ,Βαποράκι, Ναύτης, Κλοσάρ
Αντώνης Χαντζής:  Ζακ, Γερμανός, Μποξέρ, Ναύτης, Γκαρσόνι, Νοσοκόμος,                                          Θαμώνας, Κλοσάρ
Στέφανος Μουαγιέ:  Κομφερασιέ,  Εμίλ, Λουσιέν, Σερβιτόρος, Ναύτης, Νοσοκόμος, Θαμώνας, Δημοσιογράφος
Γιάννης Αθητάκης:  Μικρός Λουί, Μαρσέλ Σερντάν, Ναύτης, Γερμανός, Δημοσιογράφος, Παρατρεχάμενος, Κλοσαρ
Αλέξανδρος Μπαλαμώτης:  Ζάν, Γερμανός, Γιατρός, Δημοσιογράφο, Νοσοκόμος, Μπάρμαν, Κλοσάρ, Σερβιτόρος, Παρατρεχάμενος
Γεωργία Μητροπούλου:  Μικρή Πιάφ, Δημοσιογράφος, Θαμώνας, Παρατρεχάμενη
Μιχάλης Λεβεντογιάννης:  Αμερικάνος, Τεό Σαγαπώ, Γκαρσόνι, Νοσοκόμος, Θαμώνας, Παρατρεχάμενος, Κλοσάρ

Μουσικοί επί σκηνής:
Θοδωρής Οικονόμου: Πιάνο
Κώστας Ράπτης: Balan
Διονύσης Βερβιτσιώτης: Βιολί
Παρασκεύας Κίτσος: Κοντραμπάσο
Γιάννης Αγγελόπουλος: Drams / Κρουστά
Νίκος Πασσαλίδης: Ακουστική κιθάρα / Μαντολίνο


Wednesday, February 25, 2015

Σπουδαίες ιστορίες



Σκέφτομαι ότι σε όλες τις σπουδαίες ιστορίες, κανείς ποτέ δε συγκράτησε την αρχή, ούτε προέβλεψε με ακρίβεια το τέλος. Κι ίσως - ίσως λέω - κατά τη διάρκεια τους, δεν συνειδητοποίησε καν πόσο μεγάλο και σπουδαίο ήταν αυτό που ζούσε. Απλώς το ζούσε, λες και κάποιος ή κάτι αυτονόητα του το χρωστούσε από πάντα.

Οι σπουδαίες ιστορίες από καταβολής κόσμου, ξεκινούν, διαρκούν και τελειώνουν αθόρυβα. Και το μέγεθος τους κρίνεται πάντα στις μελλοντικές αποτιμήσεις και στην αναπόφευκτη σύγκριση με τις επόμενες. 

Γι' αυτό ποτέ καμιά μας σπουδαία ιστορία δε θα μπορούσε να χτυπήσει αληθοφανώς το πανί. Γιατι αν έπρεπε να είναι πιστή στην πραγματικότητα θα έπρεπε να ξεκινήσει πριν το ζενερίκ και να τελειώσει σε μια άδεια αίθουσα την ώρα που οι καθαρίστριες θα έμπαιναν να την ετοιμάσουν για την επόμενη προβολή.

Οι σπουδαίες ιστορίες εκτυλίσσονται πάντα στα ενδιάμεσα της προσοχής μας. Κι ίσως έτσι διασφαλίζουν την επιβίωση τους στον όποιο χρόνο τους αντιστοιχεί.


Monday, February 02, 2015

Η καρδιά - σχεδίασμα μικρής σκηνής.



Ο Α μπαίνει στη σκηνή. Στέκεται μετωπικά στο κοινό. Τους κοιτάζει για λίγο. Μπαίνει ο Β. Στέκεται πλάι του. Κοιτάζονται για λίγο. Γυρίζουν κι οι δυο το πρόσωπο στο κοινό. Ο Α. κοιτάζει το στήθος του. Φέρνει το χέρι στην καρδιά του.

Α. Ειναι βαριά.
Β. Ναι;
Α. Ναι.
Β. Για να το λες.
Α. Μπορείς;
Β. Τι πράγμα;
Α. Να…. (δείχνει την καρδια του). Για λίγο.
Β. (Με δυσφορία παίρνει την καρδιά του Α και την κρατά αδιάφορα) Οκ τώρα;
Α. Πολύ καλύτερα.
Β. Ωραία.
Α. Πολύ - πολύ καλύτερα. Ανασαίνω.
Β. Ωραία.
Α. (Κοιτά τον Β με ευγνωμοσύνη) Δε σε βαραίνει;
Β. Μπα.
Α. Σίγουρα;
Β. Σίγουρα.
Α. Αν θέλεις μπορώ να κρατήσω κι εγω κάτι.
Β. Καλά είμαι.
Α. Την τσάντα. Το παλτό σου.
Β. Όχι ευχαριστώ.
Α. Αν θέλεις πες μου.
Β. Καλά είμαι. Εσύ; Καλύτερα;
Α. Ναι. Πολύ. Κοίτα. (Κινείται ελεύθερα στο χώρο σαν να χορεύει. Είναι ελαφρύς.) Ανασαίνω.
Β. Χαίρομαι.
Α. Σ’ ευχαριστώ.
Β. Τίποτα.
Α. Αλήθεια σε ευχαριστώ.
Β. Μην το σκέφτεσαι.
Α. (Κάθεται δίπλα στον Β ήσυχος. Είναι ήρεμος. Που και που ρίχνει κλεφτές ματιές λατρείας στον Β. Σιωπή. Ξαφνικά ο Β πετάει την καρδιά του Α και μένει με άδεια χέρια. Ο Α πιάνει το στήθος του σαν να αποχωρίζεται κάτι πολύτιμο. Του κόβεται η ανάσα) Τί έκανες;
Β. Τί έκανα;
Α (δείχνει προς το μέρος της καρδιάς)
Β. (Αδιάφορα.) Την ήθελες;
Α. Εσύ τι λες;
Β. Νόμιζα ότι ήθελες να την ξεφορτωθείς.
Α. Ήθελα να την έχεις.
Β. Δεν το κατάλαβα. Την αποχωρίστηκες υπερβολικά εύκολα.
Α. Μα... ήταν σαν να ήρθες για να την έχεις.
Β. Εγώ τυχαία βρέθηκα εδώ.
Α. Ναι μα…
Β. Νόμιζα ότι σε βάραινε.
Α. Ναι μα…
Β. Ήθελα να βοηθήσω.
Α. Ήθελα να την έχεις.
Β. Είσαι ελεύθερος.
Α. Μα…
Β. Πίστεψε με είσαι ελεύθερος.

(Ο Β χτυπάει το στήθος του σαν να είναι κούφιο. Χαμογελάει. Βγαίνει. Ο Α Μένει μόνος. Κοιτάζει το κενό. Σκοτάδι.)