Σκέφτομαι ότι σε όλες τις σπουδαίες ιστορίες, κανείς ποτέ δε συγκράτησε την αρχή, ούτε προέβλεψε με ακρίβεια το τέλος. Κι ίσως - ίσως λέω - κατά τη διάρκεια τους, δεν συνειδητοποίησε καν πόσο μεγάλο και σπουδαίο ήταν αυτό που ζούσε. Απλώς το ζούσε, λες και κάποιος ή κάτι αυτονόητα του το χρωστούσε από πάντα.
Οι σπουδαίες ιστορίες από καταβολής κόσμου, ξεκινούν, διαρκούν και τελειώνουν αθόρυβα. Και το μέγεθος τους κρίνεται πάντα στις μελλοντικές αποτιμήσεις και στην αναπόφευκτη σύγκριση με τις επόμενες.
Γι' αυτό ποτέ καμιά μας σπουδαία ιστορία δε θα μπορούσε να χτυπήσει αληθοφανώς το πανί. Γιατι αν έπρεπε να είναι πιστή στην πραγματικότητα θα έπρεπε να ξεκινήσει πριν το ζενερίκ και να τελειώσει σε μια άδεια αίθουσα την ώρα που οι καθαρίστριες θα έμπαιναν να την ετοιμάσουν για την επόμενη προβολή.
Οι σπουδαίες ιστορίες εκτυλίσσονται πάντα στα ενδιάμεσα της προσοχής μας. Κι ίσως έτσι διασφαλίζουν την επιβίωση τους στον όποιο χρόνο τους αντιστοιχεί.
No comments:
Post a Comment