- Θα ήθελες να γράψουμε ένα νέο τραγούδι στην Κατερίνα Κούκα για τα λαϊκά της Ταράτσας;
- Θεμάκο μου δεν νομίζω πως είμαι σε φάση.
- Καλά, εγώ θα στη φέρω να τη γνωρίσεις και να δεις που θα της γράψεις...
Μου την έφερε και τη γνώρισα. Την Κούκα της πίστας, του θεάτρου και της τηλεόρασης. Την Κούκα του σπίρτου, της Άσπας και του fame story. Την Κούκα του Σπανού και του Νικολόπουλου, του Μαρίνου και του Μπίστικα. Κράτησα το πάθος και τη φλόγα μιας Μανιάνι από τις Σέρρες που έχει φάει τη ζωή με το κουτάλι της σούπας και σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα της.
Σε μια εποχή που όλοι κι όλα καθαγιάζονται, η Κατερίνα Κούκα παραμένει μια φωνή που μπορεί να κάνει τα λόγια να ακούγονται γυμνές αλήθειες σε διαστάσεις φθαρτές κι ανθρώπινες. Το ένα και μοναδικό προσωπικό μου ζητούμενο.
Από εκείνη την πρώτη συνάντηση έφυγα καταγοητευμένος.
Πήγα για ένα σαββατοκύριακο στη Μάνη. Κοιτούσα τα βουνά κι άκουγα ιστορίες. Τη Δευτέρα είχαμε τα "βήματα".