Η καρδιά - σχεδίασμα μικρής σκηνής.

Ο Α μπαίνει στη σκηνή. Στέκεται μετωπικά στο κοινό. Τους κοιτάζει για λίγο. Μπαίνει ο Β. Στέκεται πλάι του. Κοιτάζονται για λίγο. Γυρίζουν κι οι δυο το πρόσωπο στο κοινό. Ο Α. κοιτάζει το στήθος του. Φέρνει το χέρι στην καρδιά του.

Α. Ειναι βαριά.

Β. Ναι;

Α. Ναι.

Β. Για να το λες.

Α. Μπορείς;

Β. Τι πράγμα;

Α. Να…. (δείχνει την καρδια του). Για λίγο.
Β. (Με δυσφορία παίρνει την καρδιά του Α και την κρατά αδιάφορα) Οκ τώρα;
Α. Πολύ καλύτερα.
Β. Ωραία.
Α. Πολύ - πολύ καλύτερα. Ανασαίνω.
Β. Ωραία.
Α. (Κοιτά τον Β με ευγνωμοσύνη) Δε σε βαραίνει;
Β. Μπα.
Α. Σίγουρα;
Β. Σίγουρα.
Α. Αν θέλεις μπορώ να κρατήσω κι εγω κάτι.
Β. Καλά είμαι.
Α. Την τσάντα. Το παλτό σου.
Β. Όχι ευχαριστώ.
Α. Αν θέλεις πες μου.
Β. Καλά είμαι. Εσύ; Καλύτερα;
Α. Ναι. Πολύ. Κοίτα. (Κινείται ελεύθερα στο χώρο σαν να χορεύει. Είναι ελαφρύς.) Ανασαίνω.
Β. Χαίρομαι.
Α. Σ’ ευχαριστώ.
Β. Τίποτα.
Α. Αλήθεια σε ευχαριστώ.
Β. Μην το σκέφτεσαι.
Α. (Κάθεται δίπλα στον Β ήσυχος. Είναι ήρεμος. Που και που ρίχνει κλεφτές ματιές λατρείας στον Β. Σιωπή. Ξαφνικά ο Β πετάει την καρδιά του Α και μένει με άδεια χέρια. Ο Α πιάνει το στήθος του σαν να αποχωρίζεται κάτι πολύτιμο. Του κόβεται η ανάσα) Τί έκανες;
Β. Τί έκανα;
Α (δείχνει προς το μέρος της καρδιάς)
Β. (Αδιάφορα.) Την ήθελες;
Α. Εσύ τι λες;
Β. Νόμιζα ότι ήθελες να την ξεφορτωθείς.
Α. Ήθελα να την έχεις.
Β. Δεν το κατάλαβα. Την αποχωρίστηκες υπερβολικά εύκολα.
Α. Μα... ήταν σαν να ήρθες για να την έχεις.
Β. Εγώ τυχαία βρέθηκα εδώ.
Α. Ναι μα…
Β. Νόμιζα ότι σε βάραινε.
Α. Ναι μα…
Β. Ήθελα να βοηθήσω.
Α. Ήθελα να την έχεις.
Β. Είσαι ελεύθερος.
Α. Μα…
Β. Πίστεψε με είσαι ελεύθερος.

(Ο Β χτυπάει το στήθος του σαν να είναι κούφιο. Χαμογελάει. Βγαίνει. Ο Α Μένει μόνος. Κοιτάζει το κενό. Σκοτάδι.)