Γεννημένοι έτσι
Mέσα σ’ αυτό
Καθώς χαμογελούν τα πρόσωπα από κιμωλία
Καθώς ο Κύριος Θάνατος γελά
Καθώς κόβονται τα ασανσέρ
Καθώς τα πολιτικά τοπία διαλύονται
Καθώς το παιδί του σουπερμάρκετ έχει πτυχίο πανεπιστημιου
Καθώς τα μολυσμένα ψάρια ξερνάνε τις μολυσμένες προσευχές τους
Καθώς ο ήλιος κρύβεται
Είμαστε
Γεννημένοι έτσι
Μέσα σ’ αυτό
Μέσα σ’ αυτούς τους προσεκτικά παρανοικούς πολέμους
Μέσα στη θέα σπασμένων παραθύρών εργοστασίων που ατενίζουν το κενό
Μεσα σε μπαρ που οι άνθρωποι δε μιλάνε μεταξύ τους
Μέσα σε καβγάδες με γροθιές που καταλήγουν σε πιστολιές και μαχαιρώματα
Γεννημένοι μέσα σ’ αυτό
Μέσα σε νοσοκομεία που είναι τόσο ακριβά που είναι φθηνότερο να πεθάνεις
Μέσα σε δικηγόρους που χρεώνουν τόσο που είναι φθηνότερο να δηλώσεις ένοχος
Μέσα σε μια χώρα που οι φυλακές είναι γεμάτες και τα τρελάδικα κλειστά
Μέσα σε μια χώρα που οι μάζες ανυψώνουν ηλίθιους σε πλούσιους ήρωες
Γεννημένοι μέσα σ’ αυτό
Να περπατάμε και να ζούμε μέσα σ’ αυτό
Να πεθαίνουμε γι’ αυτό
Να σωπαίνουμε γι’ αυτό
Ευνουχισμένοι
Ακόλαστοι
Αποκληρωμένοι
Γι’ αυτό
Γελασμένοι απ’ αυτό
Χρησιμοποιημένοι απ’ αυτό
Εξευτελισμένοι απ’ αυτό
Τρελοί και άρρωστοι απ’ αυτό
Βίαιοι
Απάνθρωποι
Απ’ αυτό
Η καρδιά μαυρίζει
Τα δάχτυλα ψάχνουν το λαιμό
Το όπλο
Το μαχαίρι
Τη βόμβα
Τα δάχτυλα ψάχνουν έναν άφαντο θεό
Τα δάχτυλα ψάχνουν το μπουκάλι
Τα χάπια
Τη σκόνη
Γεννημένοι σ’ αυτό το θλιβερό θανατικό
Γεννημένοι σε μια κυβέρνηση με χρέος 60 χρόνων
Που σύντομα θα είναι ανίκανη να αποπληρώσει τους τόκους αυτου του χρέους
Κι οι τράπεζες θα καούν
Τα λεφτά θα είναι άχρηστα
Θα υπάρχουν φόνοι ανοιχτοί και ατιμώρητοι στους δρόμους
Θα υπάρχουν όπλα και περιπλανώμενες συμμορίες
Η γη θα είναι άχρηστη
Η τροφή θα γίνει μια φθίνουσα απόδοση
Η πυρηνική ενέργεια θα καταληφθεί απ’ τους πολλούς
Εκρήξεις θα συνταράζουν τη γη
Ραδιενεργα ρομπότ θα παρακολουθούν το ένα το άλλο
Οι πλούσιοι κι οι εκλεκτοί θα παρακολουθούν από διαστημικές εξέδρες
Η κόλαση του Δάντη θα μοιάζει με παιδική χαρά
Ο ήλιος δε θα φαίνεται και θα ναι πάντα νύχτα
Τα δέντρα θα πεθάνουν
Όλη η βλάστηση θα πεθάνει
Ραδιενεργοί άνθρωποι θα τρώνε τις σάρκες άλλων ραδιενεργών ανθρώπων
Η θάλασσα θα μολυνθεί
Οι λίμνες και τα ποτάμια θα εξαφανιστούν
Η βροχή θα γίνει ο νέος χρυσός
Τα σαπια πτώματα των ανθρώπων και των ζώων θα ζέχνουν στο σκοτεινό άνεμο
Οι λίγοι τελευταίοι επιζώντες θα προσβληθούν από νέες και φρικτές ασθένειες
Και οι διαστημικές εξέδρες θα καταστραφούν από δολιοφθορές
Την έλλειψη προμηθειών
Το φυσικό φαινόμενο της γενικής παρακμής
Και θα υπάρξει η πιο όμορφη σιωπή που δεν ακούστηκε ποτέ
γεννημένη μέσα απ’ αυτό
Ο ήλιος ακόμα εκεί κρυμμένος
Να περιμένει το επόμενο κεφάλαιο.
Charles Bukowski - Dinosauria, we (Μετάφραση: Γεράσιμος Ευαγγελάτος.)
(Απόσπασμα του ποιήματος ακούγεται στην παράσταση "Το Παιχνίδι της Σφαγής" του Ευγένιου Ιονέσκο στο Εθνικό Θέατρο. Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας).
