Ένα κουκουνάρι σκάει στην οθόνη.
Μια σπίθα παιχνιδίζει στο σαλόνι και σβήνει μ’ ένα κλικ.
Μαγικός ρεαλισμός υψηλής ευκρίνειας.
Κάτι παλιο ανασύρουν οι εικόνες - σα μνήμη μιας ζωής χειροπιαστής.
Αποκαΐδια αιωρούνται έξω απ’ τα κλειστά παράθυρα.
Αμέτρητα πίξελ - νύξεις εγγύτητας του τρόμου.
Ας ειμαστε ειλικρινείς:
Γεννηθήκαμε φιλήδονοι θεατές εικονικής πραγματικότητας.
Το εύφλεκτο κομμάτι βαθιά μέσα μας παραμένει απαιτητικό.
Κι ας κοιμάται το γαλήνιο ύπνο μιας γυάλινης απόστασης.
