Wednesday, January 02, 2008

My Caramel Macchiato Night

Τί σου είναι οι νέες αφετηρίες τελικά!
Ήθελα σαν τρελός να ξεκινήσω το πρώτο πρωινό της νέας χρονιάς μου με ένα Starbucks Caramel Macchiato και βρέθηκα να κλείνω έτσι το πρώτο βράδυ της.

Υπέροχο timing!

Μ' αρέσει!! Μ' αρέσει!

Επίσης είδα το Blueberry Nights
και μου άρεσε. Έμπαζε λίγο δραματουργικά, αλλά σκοτίστηκα.
Ήταν τόσο νοσταλγικό, γλυκό, ατμοσφαιρικό και όμορφα κινηματογραφημένο που το αγάπησα κι αποφάσισα να το κουβαλήσω μαζί μου λίγο καιρό ακόμα. Με την ελπίδα κι η υπόλοιπη χρονιά να γεμίσει τόσο όμορφες (ας είναι και μελαγχολικές) εικόνες.

Όσο για τη Norah είναι ένας άγγελος επί γης και είμαστε πολύ τυχεροί που την έχουμε ανάμεσά μας. Την αγαπώ...

[Η γρίπη συνεχίζεται].

3 comments:

Aντώνης said...

Πρόσεξε μην μας κολλήσεις! Μερικοί την γρίππη τους δεν την βγάζουν με κάραμελ μακιάτο βλέπεις! Όσο για την ταινία όπως και το 2046 δεν με τρέλλανε. Κατα τόπους ίσως αλλά γενικά... Όμορφο ήταν αλλά λιγάκι ασυνάρτητο... Rachel Weisz θεά!

etalon said...

Να αγιασει το στομα σου. Μια χαρα ταινία. Πως μας πιανει οταν ενας αγαπημενος μας σκηνοθετης δεν γυριζει ΤΟ αριστουργημα να εξαντλουμε ολη την αυστηρότητα μας, δεν μπορω να το καταλάβω.
Συμφωνω απολυτως με Αντωνη για την
απιστευτη Ρέητσελ.

Περαστικά ( εμ δεν μ ακους να γινεις χειμερινος κολυμβητης να τα γλιτωσεις ολα αυτα τα κρυολογήματα & τα συναχια)

Ετοιμασου για μια φουλ δημιουργικη χρονιά...

SugarProof said...

Με μικρή καθυστέρηση να δηλώσω κι εγώ το θάμπος μου. Στη Ρέιτσελ, στη Νόρα -που πλέον παίζει non-stop στο itunes μου- στην cameo Cat Power, στον Kar Wai. Από τις λίγες ταινίες που ονειρεύεσαι να είχαν υπάρξει. Και -απροπό- υπάρχουν.