Saturday, March 08, 2008

ταξίδι αστραπή


Είδα σήμερα στον ύπνο μου την Αίγινα.

Την Αίγινα των παιδικών μου χρόνων. Σταθερός προορισμός του μυαλού όταν πιέζομαι. Το υποσυνείδητο μου έχει φυλάξει πολύ καλά όλα τα αρώματα, τις γεύσεις, τις αισθήσεις εκείνων των καλοκαιριών και μου τα προβάλει στην πρώτη ώρα ανάγκης.

(άσχετο αλλά χτες βραδάκι καθώς ανέβαινα την Ερμού συνειδητοποίησα ότι τα θλιμμένα βλέμματα και τα αρώματα είναι οι δικές μου αποδράσεις στο -ή απ’ το- χρόνο. Μάλλον αυτό ήταν το εισιτήριο του ταξιδιού).

Anyway, επιστρέφω στην Αίγινα (των παιδικών μου χρόνων) με τον ίδιο μεσημεριανό ήλιο, τη μυρωδιά από τον Ευκάλυπτο και τις φυστικιές, την αλμυρή γεύση της θάλασσας και της fanta χωρίς ανθρακικό αμέσως μετά. Θυμάμαι το πρώτο παγωτό caramelpecan το οποίο έφαγα εκεί ένα μελαγχολικό καλοκαιρινό απόγευμα (ναι – από τότε το ‘χα) κι ένα άλλο blueCuracao που μου έβαψε τη γλώσσα μπλε κι είχα καταχαρεί. Θυμάμαι τόνους περιοδικών από το πρακτορείο ξένου τύπου στο λιμάνι που απαιτούσα να με πηγαίνουν κάθε μέρα, και τα πρώτα movieline και vanity fair που διάβαζα με λεξικά.

Πόσο παράξενο ήταν ότι όλα αυτά πέρασαν σαν αίσθηση σε ένα όνειρο μιας στιγμής χωρίς καν σενάριο; Που περιλάμβανε απλά το γύρο του νησιού με ένα ανοιχτό διθέσιο αυτοκίνητο; Μη φανταστείτε τίποτα πολυτελές. Κάτι σαν τη μαύρη MG του Two for the Road. Με την ίδια συνωμοτική διάθεση του ζεύγους υποπτεύομαι, παρόλο που μόνο εμένα ανακαλώ.

Το θέμα είναι πως μετά από πολύ καιρό ξύπνησα καλά. Με μια αίσθηση πληρότητας και ευδαιμονίας. Άσχετα που όταν ανέτρεξα στα της μέρας επέστρεψα στην πραγματικότητα. Η κούραση κι η ικανοποίηση του ταξιδιού υπήρχε. Μαζί κι η βεβαιότητα πως όταν… έχω κάπου ν’ αποδράσω…

Άραγε που μπορώ να βρω παγωτό BlueCuracao στην Αθήνα;


10 comments:

revqueer said...

Movieline διάβαζα κι εγώ!!!
Είναι 'ύπουλες' αυτές οι αναμνήσεις!

Anonymous said...

Για παγωτό δεν ξέρω, αλλά ξέρω πού μπορείς να πιεις μαργαρίτα με γεύση blue caracao! Να το πάρει το ποτάμι;

φιλάκια
φβ

Jirashimosu said...

@revqueer:
Ποιες αναμνήσεις δεν είναι ύπουλες;

@φβ
Αν βάφει μπλε τη γλώσσα να το πάρει!

Καλημέρα και στους 2.

costas said...

Ολες αυτες οι παιδικες αναμνησεις, οταν τις σκεφτομαι τωρα, μου δινουν την εντυπωση πως ειναι ντυμενες με ενα αρωμα ειρωνιας. Γιατι ολοι οι αλλοι που περιλαμβανονται ξερουν τι προκειται να παθεις (να μεγαλωσεις δηλαδη και να παψουν να ειναι σημαντικα τα παγωτα και οι μπλε γλωσσες) κι ωστοσο εσυ συνεχιζεις να μην δινεις σημασια πιστευοντας ετσι υποσυνειδητα πως θα σταματησεις το χρονο.
Παω να τρεξω τωρα γιατι ο χρονος κυνηγα.
κι οπως λεει κι ενα τραγουδι:
Θυμαμαι τις φορες εκεινες
που 'μουν παιδι στην εξοχη

etalon said...

Ανακάλεσε η μνημη αυτο το υπέροχο τραγουδακι του Χατζηδακι απο το ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ.
Να δεις πως πάει...
λα λα λα
λα λα
http://www.youtube.com/watch?v=Z-JsD42kwu4

Equilibrium said...

Για άλλους οι παιδικές αναμνήσεις είναι καταφύγιο, κι άλλοι πασχίζουν να τις ξορκίσουν.. χαίρομαι που σαν και σένα μάλλον, ανήκω στους 1ους..

καλά Κούλουμα ναχεις λοιπόν! ;)

Kiara said...

Δε μας είπες όμως!Μπάνιο στη θάλασσα έκανες????

Jirashimosu said...

@costas:
Καλά που έχουμε κι αυτές τις λίγες στιγμές και ξέρουμε που κ που ότι δε φτάσαμε ως εδώ χωρίς λόγο.

@etalon:
Νομίζω εκείνη την εποχή πάνω κάτω ήμουν κι εγώ παιδάκι.

@equilibrium:
Μάλλον αυτές προσπαθούν να με ξορκίσουν αλλά δε θα το καταφέρουν!

Καλά κούλουμα επίσης.

@kiara:
Δε με διαβάζεις προσεκτικά... φυσικά και έκανα. Τότε ήμουν αθώο. Αργότερα τσακώθηκα με τη θάλασσα.

giorgisxristodoulou said...

tha pas plateia exarheion- tha pareis to ble pagoto sou apo tin gelateria dipla sto diplo kai tha pas dipla sto yperoho ginger ale yper-lounge cafe na to fas me tin isihia sou!opos zoi laskari kai ouxi proletariato! hihihihi

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

"...και τις φυστικιές, την αλμυρή γεύση της θάλασσας και της fanta χωρίς ανθρακικό αμέσως μετά...."

Μην ξύνεις πληγές....
Βέβαια οι δικές μου αναμνήσεις ταξιδεύουν λίιιιιγο παραπάνω...

Καλώς σε βρίσκω!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές