athens-by

Τί πρέπει να κάνεις σ' αυτή την πόλη για να πιεις ένα ποτό την Κυριακή; Δε λέω να γλεντήσεις. Λέω να ανέβεις σε μια ταράτσα που θα φυσάει ένας βραδινός αέρας και θα πιεις ένα (άντε και δυο) ποτάκια χαζεύοντας την Αθήνα από ψηλά κι ακούγοντας λίγη μουσική.

Δε γίνεται όλα να ήταν κλειστά χτες το βραδύ... Τόση γκαντεμιά, ώστε η μια εναλλακτική να πεθαίνει μετά την άλλη...

Όλες οι ταράτσες της πόλης κλειστές. Το Galaxy με dress code, η κάθε έμπνευση της στιγμής μια αποτυχία ακόμη. Στέκια που χρόνια ολόκληρα μας έβγαζαν ασπροπρόσωπους μας γύρισαν χτες επιδεικτικά την πλάτη. Μέχρι strip-clubs, παραλιακή kai drag-shows επιστρατεύτηκαν... τελικά καταλήξαμε στριμωγμένοι σε ένα πράγμα σαν ταράτσα, με κάτι σαν κόσμο, μουσική που δεν τη θυμάμαι (παίζει και να μην υπήρχε) και ποτά σε νεροπότηρα... Χάλια!

Anyway, είχε πλάκα (γιατί ήμασταν αποφασισμένοι να έχει πλάκα), αλλά νομίζω αυτή η πόλη αρχίζει και με τρομάζει σιγά - σιγά. Σαν λίγο να την αφήνουμε και να μας κλείνει απ' έξω. Το καλοκαίρι φταίει, ε; Κι όμως πέρσι ήταν όλα αλλιώς. Μη μου πεις πως απλά μεγαλώνω. Δε φταίει αυτό. Αποκλείεται να φταίει αυτό...