Empty

Το τραγούδι αυτής της Κυριακής,
γι' αυτό το:

i never learned to count my blessings,
i choose instead to dwell in my disasters.

και -κυρίως- για το empty του τίτλου

α, κι ένα destroy me κάπου στο τέλος...

Dorian G.

Κι ενώ στην Αθήνα ετοιμαζόμαστε καθυστερημένα για τον Ψαλιδοχέρη του, ο λατρεμένος Matthew Bourne βρίσκεται ήδη έτη φωτός μακριά:

Medusa

Ένα απρόσμενο βαλς με τη μαγική φωνή του κυρίου Perry γι' απόψε
γιατί "the true value of having slaves [is that]
They sing the saddest of songs"

[αύριο οπωσδήποτε]

matter of Kronos

Σκέψου κούραση η πρώτη μέρα της νέας ρουτίνας για να λες όχι σε πρόσκληση για τους αποψινούς Kronos Quartet στο Παλλάς.
και καπάκι σ' άλλη μια του τύπου: "έλα κέντρο... σήμερα είναι καλοκαίρι"

Δυο πόρτες αναμφισβήτητης απόδρασης έκλεισαν με βρόντο "γιατί νιώθω κουρασμένος"

Σήμερα είναι το τελευταίο off που μου επιτρέπω από την αληθινή ζωή. Η πρώτη και τελευταία παρένθεση.

Από αύριο εξάντληση. Καμία ανάσα αυτής της φάσης της ζωής μου δε θα ξοδεύεται σε αναστεναγμούς.

[Δέσμευση...]

Tunnel d'or

J’apprivoiserai
Ma liberté

[η δέσμευση της εβδομάδας]

Sunday

Αυτή η μέρα ξεκινά νωρίς για να χωρέσει όσα περισσότερα γίνεται - μαζί με το απαραίτητο απολύτως τίποτα ενός φθινοπωρινού κυριακάτικου πρωινού. Νόμιζα ότι είχα ξεχάσει την αίσθηση. Νόμιζα...

Αρωματικός καφές στην καφετιέρα από τις 5.30 το πρωί, με το κρασί ακόμα στο κεφάλι και τα πόδια. Gershwin στην υπόκρουση, Κυριακάτικες εφημερίδες σκορπισμένες στο πάτωμα και σχέδια για τη μέρα: ποιος το πρωί, ποιος το μεσημέρι, ποιος το απόγευμα (το βράδυ κενό - σήμερα ξεχρεώνουμε το χτεσινό)

Και σκέφτομαι (ο υπαίθριος καφές είναι αυτονόητος) μήπως σήμερα τελικά είναι η μέρα που επιτέλους θα δω την έκθεση Koudelka στο Μπενάκη και καπάκι το Blindness; Ή μήπως ένα μεσημεριανό Butcher's με την ευτυχία μετουσιωμένη σε μπιφτέκια; ή όλα μαζί; ή τίποτα απ' αυτά και χαλάρωση στο σπίτι; με True Blood και κάτι χρωστούμενα στο B-Horror. Ή ατέλειωτο, άσκοπο, ιαματικό e-baying.

Επιλογές... Άνοιχτές προοπτικές. Κι ας μην κάνεις τίποτα απ' όσα σου περνούν απ' το μυαλό. Αυτό είναι (κι ήταν πάντα) η ευτυχία. Αυτό είναι αυτή η πόλη. Κι ακόμα κι αν υπάρχει ένα μικρό άγχος για το νέο level που λέγαμε, προς το παρόν, του αντιστοιχεί μια πολύ μικρή θέση στην πίσω μεριά του μυαλού μ' ένα μικρό επικείμενο σόλο αργά το βράδυ - άντε και νωρίς αύριο το πρωί.

Μέχρι τότε καφές, αποφόρτιση και ανοιχτές προοπτικές. Κι αισιοδοξία. Με την ελπίδα μήν την πληρώσουμε ακριβά. Είναι όμως αυτή η εισαγωγή της Γαλάζιας Ραψωδίας, που σου δίνει τη βεβαιότητα ότι όλος ο κόσμος είναι μια χούφτα...

Άντε ξύπνα!

level complete

Άσε τους απολογισμούς προς το παρόν
απλά αλλάζουμε level
το καλό είναι ότι έχει πολλά mid-levels
και το βασικότερο:
ΔΕΝ έχει λιμάνια

[new life left]

I don't care much

Γράφτηκε σα στοίχημα σε ένα δείπνο, ανάμεσα στο γλυκό και τον καφέ...
Ένα απλό βαλσάκι και λίγη μπλαζέ αδιαφορία

κι έτσι, ξαφνικά-
χρόνια μετά-

"με τραγούδησε"
ανάμεσα στο γλυκό και τον καφέ

σαν ένα απλό βαλσάκι με λίγη μπλαζέ αδιαφορία

[κι έτσι λέω να μη με νοιάζει και πολύ... για σήμερα]

Cats & Dogs

Κάτι για τις προβολές.
Και τις υπερβολές.
[κάτι τέλος πάντων...]

δεν

Υπάρχουν άτομα που δεν...
Αν ανήκεις σ' αυτή την κατηγορία sorry, αλλά δεν...
Και μην το κουράζεις. Όσο κι αν σε παρασύρουν οι παραινέσεις των άλλων να δεις τα πράγματα θετικά (μιας κι όλα τα δεδομένα οδηγούν εκεί), εσύ ξέρεις πως -προφανώς κάπου απόκρυφα ή εντός σου- είσαι μαρκαρισμένος με ένα τεράστιο δεν... Ασ' τους να χτυπιούνται.
Δεν λοιπόν. Όλα καλά κι όλα ωραία, ακόμα μια φορά όμως δεν...

[τον τελευταίο καιρό τα πάντα - και εννοώ τα πάντα- με μαθηματική συνέπεια πηγαίνουν στραβά. Τόσο που αρχίζω να πιστεύω πως πληρώνω κάποια πολύ μεγάλη αμαρτία. Ελπίζω τουλάχιστον να είναι κάποια από τις αμαρτίες αυτές που απόλαυσα περισσότερο, για να αξίζει το "άντε και γαμήσου" στη fictional παραβολική περσόνα της Κυρίας Αράς που έχω επιννοήσει για να τρομάζω το παιδάκι που στέλνω για ύπνο κάθε βράδυ.

Αν τυχαίνει κι έχετε ανοιχτές εκκρεμότητες μαζί μου, απαλλάσεστε μέχρι νεωτέρας. Πολύ ευχαρίστως δηλαδή, αλλά δεν...]

Another world

Σσσσστ... έρχεται... το ακούς; αν κλείσεις τα μάτια και προσέξεις λίγο περισσότερο θα στο φέρει το φθινοπωρινό αεράκι αυτού του απογεύματος...

[πάτα play για λίγη βοήθεια]

L’Étranger

Καιρό έμεινε χωρίς χορό το κεφάλι μου... Αισίως 5 μήνες απ' τη στιγμή που χόρεψαν τελευταία αυτή τη routine ο Gene Kelly κι η Françoise Dorléac...

Σήμερα νιώθω την ανάγκη να βγουν για άλλη μια φορά (τελευταία ή να αφήσουμε την αισιοδοξία για τους αφελείς;)

Anyway, τα βήματα δεν τα ξεχνάνε ποτέ. Και το δωμάτιο πάντα λευκό...

[Γι' άλλη μια φορά οι διακόπτες στο off].

Another way...

Σε φτιάχνει ή ακόμα φαντασιώνεσαι Amy?

flavors

"κλεμμένο" απ' τον sugarproof...

Κάποια στιγμή θα γράψω δοκίμιο γι' αυτό το album και το τί έχει κάνει στις περίεργες αυτές μέρες που διανύω. Τώρα είμαι ακόμα στη φάση που δεν έχω λόγια. Οσονούπω. Καλού κακού ψάξ' το κι άκουσε το - αν έχεις μείνει πίσω έστω και μια φορά.

Flavors of Entanglement... έτσι να το ζητήσεις...

...