Thursday, January 08, 2009

waltz with bashir



Το παράδοξο με τον άνθρωπο είναι πως ξεχνά υπερβολικά εύκολα την ιστορία του για να την επαναλαμβάνει τόσο πιστά...

Μια ταινία για τη μνήμη, για το τότε, για το τώρα για το αύριο. Για τη συνείδηση που δεν πρέπει να κοιμάται, όσο κι αν το επιθυμούν κάποιοι.

Ποτέ το animation δεν πήρε τόσο ξεκάθαρη πολιτική θέση, ακόμη κι αν αυτή δεν ήταν παρά ένα μεγάλο ερωτηματικό.

Τα παιδάκια μου στο τέλος της προβολής ξέπλυναν με αυθεντικά δάκρυα την ψυχή τους. Κι αυτό είναι η ελπίδα του κόσμου.

Κάντο δώρο σε όποιο μυαλό αγαπάς.

4 comments:

Aντώνης said...

Με τα μεγάλα μυαλά τι γίνεται να δούμε γιατί μάλλον δεν είναι κατα κει η ελπίδα του κόσμου. Μόνο ματοβαμμένες ιστορίες μας χαρίζουν. Και μεις απομένουμε να χορεύουμε φρικαλέο βαλς με τις σφαίρες.

Kiara said...

ante xekina loipon! dwrakI?????

mahler76 said...

θέλω να πάω να το δώ οπωσδήποτε.
Καλή σου μέρα.

Erisadesu said...

στο φεστιβαλ θεσσαλονίκης
τα εισιτήρια γι αυτή την ταινία
είχαν πουληθεί απο νωρίς, περιμένω πως και πως να πάω να την δω.
Δεν είναι ταινία για παιδιά νομίζω.
Το κακό είναι οτι η ταινία ειναι πιο επίκαιρη από ποτέ.

γιατί ξεχνάμε τόσο εύκολα την ιστορία μας;

Καλή χρονιά