Friday, October 30, 2009

Προσωπογραφία

Δυο τραγούδια μονόλογοι. Όχι σχήμα λόγου. Κανονικοί θεατρικοί μονόλογοι. Ένας ανδρικός κι ένας γυναικείος. Χωρίς σαφείς ταυτότητες: σαν τον Ορλάντο της Βιρτζίνια Γουλφ. Η μοναξιά των ψυχών σε δυο διαφορετικές εποχές, με διαφορετικές αφορμές κι αιτίες.

Από τη μεσοκαλοκαιριάτικη Νύχτα της Φωτιάς της Δεσποινίδας Τζούλιας του Στρίντμπεργκ, μέχρι τους υγρούς δρόμους του Σαιντ Λιούις του Γυάλινου κόσμου του Τέννεσι Ουίλλιαμς.

Η συνάντησή μου με αυτό το μυθικό πλάσμα των πιο προσωπικών μου ακροάσεων δε θα μπορούσε να είναι τίποτε άλλο από αυτά τα δύο τραγούδια. Καλά, μέτρια ή κακά δεν ξέρω. Αληθινά σίγουρα. Όσο αληθινή είναι μια αυλαία όταν κλείνει.

Κυρία μου, τιμή αφάνταστη η συνάντηση με την αύρα σας και την ιστορία σας.

[η προσωπογραφία της Τάνιας Τσανακλίδου μετράει ήδη μια μέρα ζωής και 2 πινελιές από μένα και το Θεμάκο...]






15 comments:

Dimitris Liolios said...

:)

τί δίσκος!
δώρο σε καμβά ανθρώπου.

(μαγεία.)

greekgaylolita said...

Τον άκουσα τον δίσκο και εκτός απο τα 2 πολύ καλά σας τραγούδια ο υπόλοιπος είναι μετριός με γνώμονα το ρεπερτόριο της Τάνιας πάντα. Δεν ήταν ανάγκη να υπακούσει 100% στις εταιρικες επιταγες η σε ξεπερασμενες λογικες που θελουν ο τραγουδιστης να βγάζει ολόκληρα και μετρια άλμπουμ(πολυσυλλεκτικά , η δικτατορια της εταιριας, του παραγωγου και του τραγουδιστη απεναντι στο συνολικο οραμα του δημιουργου-συνθετη-στιχουργου).
Μια χαρα θα απεδιδε καλλιτεχνικα κι ενα σφιχτοδεμενο δημιουργικα ΕP.
Anyway, αυτη η γενια εχει τις ευθυνες της, συνεχιζει να στρουθοκαμηλιζει (και δεν αναφερομαι στη Τανια αλλα στους πιο εντεχνο-τεχνοκρατες της γενιας της)προσπαθει να προσεταιριστει τα νεα φυντανια προς οφελος της και γενικως ποιει την νησσαν μεχρι να ξεκαθαρισει το τοπιο, που δε θα ξεκαθαρίσει γιατί εχει πολυ απλα αλλαξει.
Εγώ θα συμβούλευα τους εκροσωπους της γενιας μας, να "σκοτωσει" συμβολικα (κατι που δεν εκανε η προηγουμενη στα 90ς και το πληρωσε)
τους απερχομενους και να μην δωσει χειρα καλλιτεχνικης βοηθειας(παρα σε μετρημενες δημιουργικα περιπτωσεις).
Αλλωστε, οι περισσοτεροι εκπροσωποι αυτης της γενιας (απο το καλλιτεχνικο μεχρι το ευρυτερο κοινωνικο πεδιο) βαμπιρικα και με ιδιοτελεια εδρασαν.
Καιρος να σταματησουν να δρεπουν (ανευθυνα).

anna said...

Εδώ κάνει συγκίνηση (πολλή).

xrysalifourfouro said...

συγχαρητήρια!!!

στην Τάνια και σε εσάς

καλοτάξιδο!

Aντώνης said...

Στα πα, σκάω και ξαναπατάω το πλέι... ως πότε; Δεν ξέρω...

Jirashimosu said...

@h0ver
ευχαριστούμε! και για τον καμβά του ανθρώπου!

@GREEKgayLOLITA:
ευχαριστώ ακόμη μια φορά για τη μεστή τοποθέτηση. Πάντα είναι χαρά και τιμή τα σχόλια. Η μέχρι τώρα στάση μας στο χώρο έχει αποδείξει πως πάνω κάτω συμφωνούμε με αυτή την άποψη. Επειδή όμως είμαστε παθιασμένα παιδιά, επιτρέψτε μας την παράδοση στις (μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού) εφηβικές μας ονειρώξεις:-)

@annoula:
Εδώ να δεις:*)

@xrysalifourfouro:
Ευχαριστούμε. Άντε επιβιβάσου στο καραβάκι και φύγαμε:-)

@Αντώνης:
Εσένα όλα τα play σου ανήκουν δικαιωματικά;-) Λιώσ' το να το αποσβέσουμε:-)

mahler76 said...

τι μπορεί να πεί κανείς πέρα από συγχαρητήρια. Μπράβο σε όλους σας παιδιά (αν και δεν είμαι σε φάση να ακούω τέτοια τραγούδια).

- said...

Πολύ χάρηκα για τη δική σας συνεισφορά! Η Τάνια σας πηγαίνει! :)

Αγαπητέ, greekgaylolita, κατ' εμέ τον αδίκησες τον δίσκο! Προσωπικά βρίσκω εξαιρετικά και τα "Παράδεισος" και "Πάντα" (και πολύ ταιριαστά στο συναίσθημα της Τάνιας), ενώ και το "Εγώ για δύο" είναι ένα καλό ζεμπέκικο.

Επίσης, αγάπησα την "κρυφή" διασκευή του Μιχάλη Δ.

greekgaylolita said...

Χεχε,δε το συζητω Γερασιμε και εγω στη θεση σου θα ετρεχα (για τους ακριβους της καρδιας).




@netpen Επειδη την αγαπω τα λεω.Οταν αγαπω δε κολακευω αυτια. και ακροατες:-).Οι οποιοι πρεπεινα σταματησουν να ζητανε τσανακλισμους απο τη Τανια, πλατωνισμους απο τη Λενα, αλεξισμους απο τη Χαρουλα και να αρχισουν να ειναι πιο ευεπιφοροι σε καλλιτεχνικα ξαφνιασματα απο τους αγαπημενους τους. Ο καλλιτεχνης δεν ειναι μοναχα λατρευτικο τοτεμ, πρεπει να πειραματιζεται για να κρατησει ζωντανη τη φλογα της δημιουργιας κι ο αποδεκτης να το επιδιωκει(ο Χατζιδακις δε μας χαιδευε ως κοινο,ας μη το ξεχναμε).
Ας εβγαζε λοιπον η Τανια ενα EP με 3-4 τραγουδια του Μιχαλη ή του Θεμη και του Γερασιμου μεχρι να μαζεψει αξιο υλικο και οχι να πολυσυλλεγει(αχ ατιμη Πρωτοψαλτη:)δε φτανει που εχει μαρινελιασει ρεπερτοριακα στα υστερα, εχει διασπειρει και αυτη τη φριχτη πολυσυλλεκτικοτητα).Το οτι δεν υπαρχουν δημιουργοι ειναι εταιρικα ΚΑΙ δημοσιογραφικα ficciones που δεν ανταποκρινονται στη πραγματικοτητα, Η ζυμωση λειπει. Μεταξυ του δημιουργου και του τραγουδιστη και νομιζω πως ειναι καλο που πεθαινουν (βουτηγμενες στα αμαρτηματα τους οι εταιρειες) γιατι αυτες υποδαυλισαν τον χωρισμο.
Anyway,η τεχνη εχει να κανει κανει και με το περι ορεξεως νομιζω ομως πρεπει να εχουμε κατα νου απο που πηγαζουν οι στρεβλωσεις της υπαρχουσας καταστασης.

"Αισθηματική ηλικία" said...

βαθια συγκινημένος, συγχαρητηρια...

Rena Fan said...

Συγχαρητήρια! Καλοτάξιδα τα τραγούδια...

Anonymous said...

Πόσα "μπράβο";
Τώρα the sky is the limit.

xryc agripnia said...

Kατα βαση συμφωνω με τον GGLοlita.
Τα δικα σας διαμαντακια με αγγιξαν πολυ. Και γι'αυτα, σας ευγνωμονουμε.

karkinos7 said...

Φαν της Τάνιας απο μικρός.
Οι στίχοι και η μουσική σας με τη φωνή της Τάνιας αγγίζουν ευαίσθητες χορδές.
Προσωπική μου άποψη, αφού έχω όλη τη δισκογράφια της,είναι η τρίτη ''αδιανόητη'' δουλειά που κάνει.
Να είσαστε καλά να μας χαρίσετε και άλλα ακόμα άσματα που να ακούγονται και να αγγίζουν.
Την Καλησπέρα μου!

- said...
This comment has been removed by the author.