Evita

Ναι, εσύ... με τα υψωμένα χέρια στο μπαλκόνι της Casa Rosada.
Εκεί στην αρχή της Δεύτερης Πράξης.
Κοίτα που θα ανταμώσουμε ξανά τόσα χρόνια μετά.
Και θα με δεις να θυμάμαι τον παραμικρό στίχο
και την πιο ανεπαίσθητη νότα.

Και θα μαι πάλι εκείνο το παιδάκι το κλειστό,
που μάθαινε επιμελώς το μιούζικαλ,
και αποκαλούσε τους ανθρώπους του
με τα μικρά τους ονόματα
και αποστήθιζε,
και μετέφραζε
και έφτιαχνε στο κεφάλι του
φανταστικά ανεβάσματα.

Και το Don't cry for me Argentina
γι' απόψε μόνο - και για μένα,
τόσα χρόνια μετά,
θα επιστρέψει σ' εκείνη την πρώτη του εκδοχή:

It's only your lover returning...