Τι σε νοιάζει κι εσένα τι σκέφτομαι πια;
Εδώ δεν ενδιαφέρει εμένα καλά - καλά.
Όλα στη σειρά. Όλα καλά. Όλα ήσυχα.
Και τα απρόσμενα και τα αιφνιδιαστικά και τα ταραχώδη
κι αυτά ήσυχα.
Πρόβλημα η φυσική ησυχία.
Σαν μακρινό καμπανάκι που χτυπάει.
(Όμορφα που ήταν κάποτε που γεμίζαμε ψέματα τις ζωές μας.
Η επιβεβλημένη αλήθεια μας τα χάλασε όλα.)
9 comments:
Δεύτερη ζωή ας μην έχει.
Να μην έχει και δεύτερη εφηβεία πάει πολύ.
Φιλί :)
η επιβεβλημένη αλήθεια που το κακό της τώρα και η ίδια το μετάνιωσε , τόσα στόματα που ξαφνικά ανακάλυψαν. πόσο δίκιο έχεις Γεράσιμε.
Πολύ βαθύ μου έκατσε και είμαι και ζαβλακωμένη...
Καλή βδομάδα:)
Ήσυχα-ήσυχα τα νερά του βάλτου.
Κι όμως, κάπου στο βάθος σα ν’ ακούγεται
ο μεγάλος φρύνος που κοάζει ρυθμικά…
αυτό με τα ψέματα με πήγε σε μια μια ταινία που είδα πρόσφατα, Μελαγχολία. έτσι κι εκεί. αυτό που αφήνει στο τέλος είναι ότι μόνο μ ένα ψέμα αντέχεται οτιδήποτε. μια παρατυπία, μια μυθοπλασία, ένα τέτοιο πράμα.
σήμερα ξενυχτάω και καπνίζω πολλά τσιγάρα κι αύριο θα έχω ένα λαιμό τσαρούχι αλλά καλύτερα. θα μορφάζω ή θα μουγκρίζω ή θα κάνω χμμμμ.
ησυχία μετά καμπανισμών; ωραίο!
ας την ακούσω τώρα μπας και με νανουρίσει πια.
μπονζούρ σε λίγο.
Αχ βρε Γεράσιμε Ευαγγελάτε. Πόσες φορές σκέφτηκα να σου απευθυνθώ και ποτέ δεν το έκανα. Τελικά δεν έχω τίποτα σου πω. Μόνο...Αχ βρε Γεράσιμε (στα γενικά).
Αχ βρε Γεράσιμε Ευαγγελάτε. Πόσες φορές σκέφτηκα να σου απευθυνθώ και ποτέ δεν το έκανα. Τελικά δεν έχω τίποτα άλλο να σου πω. Μόνο αυτό...Αχ βρε Γεράσιμε (στα γενικά).
Πάντα με νοιάζει τι σκέφτεσαι...
Οι σκέψεις σου βάζουν σε τάξη τις δικιές μου. Να 'σαι καλά ,Γεράσιμε,κι ας μη γράφεις εδώ συχνά κι ας περιμένω την επόμενη ανάρτηση για μέρες ή και μήνες...
Και που την έχουμε την αλήθεια, τι καταλάβαμε ακριβώς???
Post a Comment