Άλλη μια χρονιά...

Άλλη μια χρονιά που δεν αρρώστησα·

που με αγάπησαν· που δεν φτώχυνα.

Που χω τα δόντια μου και τα μαλλιά μου.

Άλλη μια χρονιά που χω το σπίτι μου·

κι έχω τον κόσμο μου - και τους ανθρώπους μου·

που ονειρεύομαι, που κάνω σχέδια.

Αλλη μια χρονιά που πήγα θέατρο, πήρα βιβλία

κι άκουσα δίσκους κι είδα ταινίες που με συγκίνησαν.

Άλλη μια χρονιά που πήρα λεωφορεία και που περπάτησα.

Άλλη μια χρονιά που ταξίδεψα και δούλεψα,

που έγραψα κι έσκισα και δεν απελπίστηκα·

που βρήκα ανθρώπους να με εμπνεύσουν. 

Και τους κράτησα· και μου το επέτρεψαν.

Άλλη μια χρονια που δεν έχασα το δρόμο μου.

και που εκπλήρωσα έστω ένα στόχο απ’ τους πολλούς.

Άλλη μια χρονιά που παρατήρησα και που στοχάστηκα 

και που απόρησα και που κατάλαβα - ό, τι κατάλαβα, όσο κατάλαβα.

Άλλη μια χρονιά που την ξεπροβοδίζω με ευγνωμοσύνη 

για όλα τα παραπάνω και γι’ άλλα που μου διαφεύγουν

και γιατί μπορώ να μετράω τα καλά με σιγουριά

και να τα βρίσκω σημαντικότερα από τα άλλα.

Άλλη μια χρονιά γεμάτη, που καταγράφομαι στους επιζώντες. 

(Σπουδαίος λόγος για να γιορτάζεις.)

Και μες στα χρόνια όλα αλλάζουν εκτός από ένα:

οι απολογισμοί στην ησυχία - ο πιο μεγάλος πλούτος μου.