Αυτόνομοι

Δεν είναι εύκολο να είσαι αυτόνομος

σε έναν κόσμο που φοβάται.

Δεν είναι ντροπή να ‘χεις ανάγκη.

Δεν είναι ντροπή να το λες.

Έχεις χέρια να πιάνεσαι.

Έχεις στόμα να το λες.

Άμα φοβάσαι τις νύχτες 

να με παίρνεις τηλέφωνο:

Θα ‘ρχομαι τρέχοντας 

να σου σκοτώνω τους φόβους 

που φωλιάζουν στις γωνίες

ή κάτω απ' το κρεβάτι

ή μέσα στις ντουλάπες.

Θα σε κρατάω αγκαλιά μέχρι ν’ αποκοιμηθείς

Και μετά θα κοιμάμαι κι εγώ

Και θα πετάω πάνω απ’ την πόλη να σε βρω.

Θα συναντιόμαστε στον ύπνο με ένα τέταρτο καθυστέρηση

"Συγγνώμη που άργησα - 

Είχα δουλειά…

Προετοίμαζα το όνειρο για να σε υποδεχτεί.

Τώρα είμαι εδώ.

Για να το ζήσουμε μαζί."

Θα πετάμε ψηλά

Θα βουτάμε βαθιά

Θα τρέχουμε σε πράσινα λιβάδια

Θα γίνουμε ροκ σταρ

Γάτες ή πουλιά…

Θα κάνουμε παιδιά

Θα αλλάζουμε πρόσωπα και ηλικίες

Κι όταν γεράσουμε 

και κουραστούμε 

θα ξυπνήσουμε

Και θα είμαστε είκοσι χρόνων.

Μη φοβάσαι

Δεν είναι εύκολο να είσαι αυτόνομος

Σε έναν κόσμο που φοβάται.

Δεν είναι ντροπή να ‘χεις ανάγκη

Δεν είναι ντροπή να το λες

Έχεις χέρια να πιάνεσαι.

Έχεις στόμα να το λες.

Μη φοβάσαι.

Είμαι εδώ.

Καλημέρα.

Το πρώτο φως είναι καλό.