Τα μαζεύει και φεύγει αυτό το καλοκαίρι με μια αμηχανία ανείπωτη…Ούτε που ξέρει το καημένο τι να μαζέψει απ’ το σπιτάκι μου. Χωρίς αποσκευές ήρθε, χωρίς αποσκευές φεύγει. Ούτε δώρα δεν έχει να επιστρέψει. Ούτε μια αναμνηστική φωτογραφία να καταχωνιάσει κάπου για ενδεχόμενες αναδρομές.
Παρόλα αυτά (ή μήπως για όλα αυτά;) με μελαγχολεί ο Σεπτέμβριος που χτυπά την πόρτα. Κυρίως για το ανολοκλήρωτο μιας σχέσης που θα μπορούσε να είχε πετύχει. Και για την αβέβαιη (και γι’ αυτό τρομακτική) προοπτική που φέρνει έτσι κι αλλιώς μια νέα εποχή (ακόμα κι αν ουσιαστικά δεν υπήρξε η παλιά).
Δεν ξέρω τι αίσθημα πρέπει να γεννά η αντικατάσταση μιας διακριτικής προκατοχής, πέρα από τη ματαιότητα του γεγονότος. Ο χρόνος όμως είναι αμείλικτος, λες κι αν σταματούσε λίγο το τρέξιμο θα συνειδητοποιούσαμε περισσότερα απ’ όσα πρέπει για μας. Ίσως αν οι εποχές ημερολογιακά ήταν πάνω από τρεις μήνες, οι μήνες πάνω από 30 μέρες, οι μέρες πάνω από 24 ώρες, οι ώρες πάνω από 60 λεπτά κ.ο.κ. ερχόμασταν πιο κοντά στη λύση του υπαρξιακού μας μυστηρίου…
Σήμερα το βράδυ (μάλλον το πρωί γιατί έχω παρατηρήσει ότι τότε τα όνειρα μου είναι πιο επικοινωνιακά) ονειρεύτηκα πως ήμουν στην αγαπημένη μου Ύδρα. Δεν ξέρω πως πέρασα γιατί όλο το ταξίδι βούτηξε με το που ξύπνησα στο φειδωλό μου ασυνείδητο. Το μόνο που κράτησα σαν καθαρή εικόνα είναι η αναμονή μου στο λιμάνι περιμένοντας να επιστρέψω και η φευγαλέα σκέψη πως αφού κατάφερα έστω και για λίγο να αποδράσω μπορεί δικαίως το καλοκαίρι μου να λέγεται καλοκαίρι…
Μετά ξύπνησα. Κι είναι Φθινόπωρο. Και κάνω ότι μισοκοιμάμαι για να μην δω αν έχει έρθει για τη μετακόμιση με αποσκευές ή με άδεια χέρια. Το καλοκαίρι πάντως έφυγε χωρίς ούτε ένα αντίο. Αποκτήσαμε τόση μικρή οικειότητα που δικαιολογείται η σιωπή του.
Νομίζω θα με έκανε ευτυχισμένο μια εποχή με μια μικρή ανατρεπτική χρονική ασυνέπεια. Έχω την αίσθηση ότι θα μπορούσε να τινάξει την ουσία της κανονικότητας στον αέρα…
Hamlet says: The Vines - Autumn Shade
5 comments:
Ma ehoume ki enan olokliro septemvri mprosta mas
Σαν αυτό που λέει η Romy Schneider στην "Πισίνα":
"Εύχομαι να μην υπήρχαν οι ενδιάμεσες εποχές".
Από την άλλη, το φθινόπωρο είναι η πιο όμορφη εποχή. Όχι;
"Deep river runs it's course
To a warm horizon
Shadows of falling leaves
October moon and rusty skies
Ever changing feelings
The seeds of autumn in my mind
-"Autumn Tactics", Chicane
Σαν αυτό που λέει η Romy Schneider στην "Πισίνα":
"Εύχομαι να μην υπήρχαν οι ενδιάμεσες εποχές".
Από την άλλη, το φθινόπωρο είναι η πιο όμορφη εποχή. Όχι;
"Deep river runs it's course
To a warm horizon
Shadows of falling leaves
October moon and rusty skies
Ever changing feelings
The seeds of autumn in my mind
-"Autumn Tactics", Chicane
Δεν επέστρεψα ζαλισμένη για να μας βραχυκυκλώσεις εσύ.
Ποικιλοτρόπως. Ή whatever.
Ο Σεπτέμβρης είναι ένας απίθανος μήνας.
Χωρίς πολλά-πολλά που θα σ' έκαναν να συμφωνήσεις, καταλήγω:
Γεννήθηκα ένα πρωινό τέλη Σεπτέμβρη. Εεεε; Σε ισοπέδωσα, έτσι; :P
Μερικές φορές κάποιοι άνθρωποι μου την δίνουν τόσο -για καλό το λέω- που θα ήθελα να μην τους είχα γνωρίσει. Welcome to the club. :)
Από την Ύδρα του Σεμπτέμβρη,
το βαθύ μπλέ και τον ήλιο που λαμπυρίζει πάνω στα νερά κατά τη δύση, πίσω από τον γίγαντα που κοιμάται με γυρισμένη τη πλάτη.
Η Ύδρα πάντα εδώ...
χάρηκα που κάποιος την βλέπει στα όνειρα του.
Για μένα θεραπευτική.
Τα τελευταία χρόνια σχεδόν πάντα εδώ κλείνω την πόρτα στο καλοκαίρι, και ο χειμώνας στην Αθήνα γλυκύτερος.
Σου το εύχομαι.
ocgb
Post a Comment