post-it

Η ζωή προχωράει. Ευτυχώς προς την ωριμότητα, έτσι που το οικείο δεν είναι πίσω, αλλά εδώ. Και το εδώ έλκεται ευτυχώς από το μπροστά.

Άσχετη εικόνα: Λάμπες φθορίου. Ξεχασμένου γραφείου. Ή εργαστηρίου. Φθινόπωρο στα τέλη του. Φως ψυχρό και οικείο. (Κι αν γίνεται το ψυχρό να είναι ταυτόχρονα οικείο, το έχουν καταφέρει μόνο οι λάμπες φθορίου).

Ευχαριστώ που μοιράζεσαι τόσο απλόχερα τους εφιάλτες σου. Είναι κανιβαλιστικό αλλά με ξεκλειδώνεις. Ανοίγει πάλι εκείνο το δωμάτιο που χωράω μόνο εγώ.

[Το κλειδί βρίσκεται στους Γάλλους. Αρχή με Gide και βλέπουμε]