versus

Μέχρι που φτάνει η υπερβολή; Όταν βλέπεις τη διαχωριστική γραμμή της λογικής και συνεχίζεις σημαίνει κάτι;

Και πόση αχαριστία κρύβει τέλος πάντων η εμμονή μου να παραβλέπω κάτι καλό όταν συμβαίνει και να εστιάζω σε κάτι που είναι εξ' ορισμού μια μαλακία και μισή.

Θα μπορούσε να υπάρχει ένα παράλληλο blog που να παραθέτει τα όμορφα της ζωής, τα οποία εδώ μέσα έχουν τάση να περιθωριοποιούνται και μια μέρα θα τα πάρουν κι απλά θα σταματήσουν να έρχονται (έρχονται που έρχονται με το σταγονόμετρο)

Τώρα που το σκέφτομαι δεν είναι κακή ιδέα...

Προς το παρόν ένα από τα χειρότερα hang over κι η χτεσινή χαρά κλειδωμένη στο υπόγειο...