Το τρίτο στεφάνι δεν είναι ένα απλό λογοτεχνικό έργο. Η αξία του πάει πέρα απ' αυτό. Το τρίτο στεφάνι είναι συμπυκνωμένες όλες οι παιδικές μας κρυφές ωτακουστίες σε ιστορίες που "δεν είναι για παιδιά". Είναι η εφιαλτική συνειδητοποίηση ότι ο κόσμος που ζουν οι "μεγάλοι" είναι πιο σκοτεινός και ύποπτος, κατοικημένος από τέρατα , δαίμονες και φόβους. Η Νίνα, η Εκάβη, η Ελένη είναι όλες μητρικές φιγούρες, γνώριμες αγκαλιές που ασφαλίζουν και πνίγουν με εναλλαγές αστραπής.
Κι ο μικρός Άκης είμαστε όλοι εμείς, που νομίζαμε ότι μπορούμε να κλέψουμε ιστορίες και ψυχές, να τις κρύψουμε σε γραφτά, έργα και τραγούδια και να μείνουμε ατιμώρητοι...
Κι ο μικρός Άκης είμαστε όλοι εμείς, που νομίζαμε ότι μπορούμε να κλέψουμε ιστορίες και ψυχές, να τις κρύψουμε σε γραφτά, έργα και τραγούδια και να μείνουμε ατιμώρητοι...
3 comments:
το θεατρικό λέει κάτι?
Νομίζω το φοβήθηκε λίγο ο Φασουλής. Σαν να το έχει λειάνει μη και σοκάρει το REX-οκοινό.
Παραμένει πάντως ένας άθλος η μεταφορά κι αν κόψει 2-3 περιττά κομμάτια (που φωνάζουν από χιλιόμετρα) και το σφίξει λίγο, έχει προοπτικές.
κακά τα ψέματα το κείμενο θέλει γερό στομάχι μερικές φορές και το κοινό του REX όπως λες δεν είναι σίγουρο πως το έχει. Αν το πρόγραμμά μου το επιτρέψει θα κάνω μια βόλτα. Thanks :)
Post a Comment