Wednesday, May 07, 2008

Τετάρτη


Δε θέλω να φύγει ακόμα το προηγούμενο post, όμως θέλω να το προστατέψω απ' τη σημερινή συννεφιά. Άσε που μάλλον πρέπει ν' αρχίσω να συνηθίζω τις εναλλαγές.

Δες το σαν άσκηση...ή ζέσταμα... (ή πάγωμα)

Κρατιέμαι με νύχια και με δόντια να μην κουρευτώ. Έχουν αρχίσει και μ' ενοχλούν τα μαλλιά μου που μακραίνουν άτακτα. Είναι όμως μια τελευταία mini επανάσταση στη θλίψη. Ίσως γιατί πάντα όταν ένιωθα να με πνίγει κάτι τα έκοβα κοντά κι ανάσαινα.

Λες να πιάσει αυτή τη φορά; Ελπίζω. (Θα δείξει).

Κατά τ' άλλα συννεφιά και κάτι σαν πυρετός... Καλά το παει.

[Και δεν πειράζει μια μικρή υποχώρηση στη σθεναρή μου αντίσταση στο ποτό μόνο γι' απόψε, ε;]


4 comments:

anna said...

Αντίσταση στο ποτό; Μα γιατί;!

Το προηγούμενο post να το προστατέψεις όσο μπορείς από τη σημερινή συννεφιά.
Μην ξεχνάς όμως ότι χρειάζεσαι τη συννεφιά για να χαρείς τη λιακάδα. Άλλωστε, τι καλύτερο από τον ήλιο μετά τη βροχή;

revqueer said...

Αλήθεια, υπάρχει κάποιος λόγος να μη πίνεις;

Anonymous said...

Σθεναρή αντίσταση ακούω... ΓΚΟΥΧ ΓΚΟΥΧ ΓΚΟΥΧ (βήχας x 3)!

φιλάκια, keep drinking :-)
φβ

Stylianee said...

Αχ, αγάπη μου. Κρίμα να είναι μόνο το ποτό που μας κάνει να πετάμε ψηλά...