Friday, December 11, 2009

R+J 2009


Ο έρωτας είναι πράξη συνωμοτική. Απο καταβολής του 2 αντιτίθεται στον κόσμο. Απειλείται από την κανονικότητα των πολλών. Ο έρωτας θέλει σκοτάδια και ψιθύρους. Η παραμικρή απότομη κίνηση τον σπάει.

Εκτός από μυστικός και εύθραυστος όμως είναι και α-χρονικός. Του αρκεί ένα καταφύγιο δύο (εξίσου α-χρονικών) γυμνών κορμιών, ο παραλογισμός μιας αμείλικτης ασύμβατης πραγματικότητας, καθώς και μια νύχτα πότε – πότε για την ανανέωση των όρκων πίστης.

Αυτά τα τρία συστατικά είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο αναπτύσσεται ο Έρωτας. Αν αφαιρέσεις απ’ όλα τα μεγάλα ζευγάρια της ιστορίας το «εκεί» και το «τότε» θα δεις πως απομένει ο μαγικός αριθμός, που μάχεται με γυμνά χέρια και κορμιά έναν κόσμο που αρνείται πεισματικά να καταλάβει.

Οι πραγματικοί εχθροί του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας φυσικά δεν ήταν οι γονείς τους, ούτε το άμεσο οικογενειακό και κοινωνικό τους περιβάλλον. Και το βασικό θέμα τους εννοείται πως δεν ήταν ο συγκεκριμένος έρωτας. Ήταν τα συντηρητικά μυαλά που εναντιώνονταν όχι στον ίδιο τον Έρωτα αλλά στην ελευθερία του. Όχι στο συναίσθημα αλλά στην αυτοδιάθεση.

Τα νέα μυαλά της Βερόνας δεν καίνε τις ζωές τους σε έναν αφηρημένο ερωτικό βωμό. Δίνουν μάλλον μια μάχη υπέρ της ελεύθερης επιλογής συντρόφου, τρόπου ζωής, διαχείρισης του εγώ στην πορεία προς το ενστικτώδες εμείς. Το ζεύγος της Βερόνας είναι περισσότερο κοινωνικοί επαναστάτες παρά ερωτευμένοι εγωιστές.

Κάτω από το πρίσμα αυτό σκεφτείτε πόσο κοντά ειναι ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα στην εφηβεία σας· σ’ εκείνες τις πρώτες συγκρούσεις με την εμπειρία των «μεγάλων», όταν υπήρχε μόνο η φλόγα να τροφοδοτεί τις παθιασμένες αστόχαστες επιλογές σας.

Κι αυτά τα δυο παιδιά με τα επαναστατικά σκουλαρίκια στα φρύδια, τις μύτες και τις γλώσσες, που περπατούν χέρι – χέρι τα σαββατόβραδα στα σκοτεινά σοκάκια της Αθήνας – αν αξιώνονταν ποτέ τη γλώσσα ενός βάρδου παρατηρητή – μη μου πείτε πως λίγο πριν φιληθουν για καληνύχτα θα έλεγαν κάτι διαφορετικό από: «τούτη η πίκρα του χωρισμού έχει μια γλύκα τόση, που καληνύχτα θα σου λέω μέχρι να ξημερώσει...»

(Κείμενο του Jirashimosu που δημοσιεύτηκε στη Metropolis Weekend αυτής της εβδομάδας με αφορμή την παράσταση "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" που ανεβαίνει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου..)

No comments: